เลี้ยงย้อนหลังวันเกิดพ่อน้องบูล & เที่ยวงาน Motor show & พุนานาชาติที่เมืองทอง วันเสาร์ที่ 12 ธ.ค. 52 เป็นวันที่พ่อเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังจากวันที่ 8 ธ.ค. แต่คราวนี้กินที่บ้านไม่ได้ออกไปกินข้างนอกเหมือนคืนก่อนๆๆ แต่ก็มีเพื่อนพ่อมาไม่กี่คนจากที่คิดไว้น่าจะเยอะกว่านี้ ถือว่าดีไป แต่ก็หมดไปหลายตังค์อีกแหละหมดตัวเลยทีเดียว เริ่มกินกันตั้งแต่ประมาณ5 โมงเย็นได้ มีร้องคาราโอเกะกันด้วย พ่อขนเครื่องเสียงในห้องออกไป ไม่ได้ใช้ในรถเปิด เพราะกลัวชาวบ้านไม่ได้นอนมั่ง 5555 หลังจากนั้นเพื่อนพ่อก็เริ่มมากัน แต่งานนี้ถ้าไม่ได้น้าโม นู๋อดกินเค้กแน่ๆๆ เพราะน้าโมซื้อเค้กมาให้พ่อเป่า แต่งานนี้มีคนช่วยพ่อเป่าเค้กถึง 3 คน คนแรกคือพ่อ คนที่สองลุงปู เพราะเกิดวันเดียวกัน ส่วนที่สามเนี้ยกรี๊ดกร๊าดมากคือน้องบูลอ่ะ แบบว่าเป่าไปกรี๊ดไป หัวเราะชอบใจใหญ่เลย ประมาณว่าชอบแสง สี เสียง ชอบคนเยอะๆๆ แบบว่าไม่งองแงไม่ยอมเข้านอนกันเลยทีเดียว คืนนั้นกว่านู๋จะเข้านอนเกือบเที่ยงคืนได้ ส่วนพ่อก็กว่าจะเลิกล่อเข้าไปตีสามกว่า ลุงโตกลับบ้านไม่ไหวนอนที่บ้านเราเลย ส่วนลุงปูไปนอนบ้านป้าฟากะลุงน็อตแทน เพราะขับรถกลับไม่ไหม เมาไม่ขับครับ ลุงปูถือโอกาสแจกการ์ดงานแต่งเสียเลย ไหนๆๆก็มาแล้วจะได้ไม่เสียเที่ยว แบบว่าแจกเกือบคบทีมเลย เห็นแล้วอิจฉา อยากแต่งบ้าง ฮือๆ......... วันอาทิตย์ที่ 13 ธ.ค. 52 หลังจากที่พ่อเข้านอนกกว่าจะตื่นก็ล่อเข้าไปเที่ยงได้แล้ว ตื่นมาพ่อไม่ทำไรโทรเช็คว่าเพื่อนพ่อตื่นกันหมดหรือยัง ประมาณว่ายังไม่มีใครส่างเลยอ่ะ พ่อตื่นมากินข้าวแล้วก็นอนต่อเลย มาตื่นอีกทีบ่ายสามเพื่อเตรียมตัวไป Motor Show กัน แม่เอานู๋นอนกะพ่อตอนเที่ยงนู๋ตื่นอีกที่สี่โมงเย็นเลย ต้องปลุกให้ตื่นไม่อย่างนั้นคงไม่ได้ไป Motor Show แน่ๆๆ หลังจากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวรอพวกเพื่อนพ่อที่จะไปด้วย พอมากันคบก็ออกเดินทางประมาณ สี่โมงครึ่งได้ พอถึงทางเข้าเมืองทองรถเยอะมากติดประเภทว่า แทบจะไม่ไปไหนเลยใช้เวลาเดินทางกว่าจะได้จอดรถ ประมาณสองชั่วโมงได้ เซ็งกันทั้งรถเลย คนเยอะมาก ในเมืองทองรถเต็มไปหมด ไม่มีทีแม้แต่ทางที่จะเดิน ไม่เคยไปแล้วเจอคนเยอะขนาดนี้เลย แบบว่าเข็ดแล้ว เรื่องของเรื่องคือ Motor Show มันเป็นวันสุดท้าย แล้วดันมามีพลุนานาชาติอีก คนก็แห่ไปดูกันจนแทบจะไม่มี ที่จอดรถเลย งานนี้ทุกคนเหนื่อยกับการนั่งรถมาก เข็ดไปอีกนาน ป้ามดอ้วกไปหลายรอบเลย คริคริ... พอจะเข้าดูในงาน พลุก็ดันจุด ไม่รู้ว่าจะดูอันไหนก่อนเลย เพราะเวลามันเหลือน้อยเต็มที ไม่รู้จะดูอะไรก่อนเลย ตกลงกันไม่ถูก สรุป ดูพลุได้แค่สามชุดได้ แล้วเข้าไปดูรถในงานกัน ออกมาค่อยดูโคโยตี้ แต่สุดท้ายพอเข้าไปดูรถ พริ้ตตี้ก็กลับกันเกือบหมดแล้ว เหลือไม่เยอะก็เลยออกมาดู โคโยตี้ แต่ก็อดอีกเพราะเวทีเลิกแล้ว สุดท้ายงานนี้มานั่งรถอย่างเดียวเลย ไม่คุ้ม อุส่าห์แต่งตัวนู๋มาสุดฤทธิ์ ชุดนี้เป็นชุดเก่ง ใครๆๆก็เรียกนู่ว่าโคโยตี้บูล สุดท้ายอดพาไปดูเลย ไม่เห็นแม้แต่เงาโคดยตี้สักคน ส่วนขากลับไม่ต้องพูดถึงเลยเรื่องรถอ่ะ แบบว่าจอดเรียงกัน เป็นแถวเลยไม่เลื่อนไปไหนเลยนิ่งอย่างเดียว คืนนั้นกว่าจะได้ ออกจากลานจอดรถล่อไปเที่ยงคืน ขอย้ำแค่ที่ลานจอดรถนะ ไม่รวมถึงทางออกจากเมืองทอง กว่าจะได้กลับมาบ้านเหนื่อยกันหมด แม่ให้นู๋นอนมาในรถเลย แบบว่าชุดก็ไม่ได้เปลี่ยน นอนกันทั้งชุดโคโยตี้แหละ หมดแรงกันเป็นแถว Blog 1นี้จบแบบดื้อๆ แล้วกันนะ แม่เหนื่อยอ่ะ แม่อ้วนของน้องบูลกะพ่อนุ มาดูรูปงานทั้งหมดเลยนะ ชุดงานวันเกิด งาน motor show รูปพลุนานาชาติที่เมืองทอง สุดท้ายและท้ายสุดการ์ดงานแต่งพี่ปู & น้องมด ปล...อยากจะบอกว่าตั้งแต่ up blog มา blog นี้เหนื่อยที่สุด รูปเยอะมากๆๆ   Create Date : 15 ธันวาคม 2552     Last Update : 15 ธันวาคม 2552 22:53:35 น. Counter : 506 Pageviews.   4 comment Share Tweet

Happy Birthday =3 วันดี 4 วันทะเลาะ วันนี้วันที่ 8 ธ.ค.52 เป็นวันเกิดพ่อแต่พ่อไม่ได้อยู่กะพวกเรา แต่อยู่กะเพื่อนๆๆ ใช้ชีวิตแบบคนโสดที่ไม่มีครอบครัว ไม่ต้องห่วงอะไร แม่คิดอยู่แล้วว่าเหตุการณ์มันก็วนเป็นวงกลมอยู่อย่างนี้ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่จบไม่สิ้นสักที เฮ้อ..เซ็ง.. 3 วันที่พ่อหยุดอยู่บ้านเหตุการณ์เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็เนแค่3 วันเท่านั้น เมื่อคืนนี้พ่อเองเริ่มแปลกๆไปอีกตามเคย ไม่พูดไม่จา เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง แต่ไม่พูดอะไร แม่ถามพ่อเมื่อคืนว่าวันเกิดจะใส่บาตหรือป่าวจะได้ตื่นกันแต่เช้า หวังว่าจะไปใส่บาตกัน 3 คนพ่อแม่ลูก แต่พอตอนเช้าแม่ถามแต่พ่อก็เฉยๆๆ กลับนอนต่อ สรุปก็ไม่ได้ใส่บาตกันเลย แต่แม่ไม่รู้หรอกนะว่าพ่อออกไปใส่หรือป่าว วันนี้ทั้งวันพ่อก็ไม่ได้คุยกะแม่เลยสักคำ เฉยอย่างเดียวไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น แต่แม่ก็อวยพรวันเกิดให้พ่อใน hi 5 นะ คิดไว้ว่าน่าจะเป็นคนแรก ที่อวยพร แต่สุดท้ายกับไม่ใช่ กลายเป็นคนที่สอง คำอวยพรของแม่คงไม่มีค่าสำหรัยบพ่อเขาหรอก วันเกิดพ่อปีนี้แม่รู้สึกเศร้าเหลือเกิน แทนที่จะได้อยู่กันแบบพร้อมหน้า แต่พ่อกับไปกินเหล้า แต่แม่เองก็คิดอยู่แล้วว่าพ่อต้องไปกินเหล้า แต่ตอนแรกที่พ่อบอกคือกินวันเสาร์ ไม่ใช่วันนี้ สุท้ายก็กินวันนี้จนได้ และทำสำคัญออกไปกินนอกบ้าน คืนนี้คงยาว กินกันยันเช้าละมั่ง แม่ไม่อยากจะว่าอะไรหลอก เพราะเป็นเงินของพ่อเขา แต่แม่เองรู้สึกเสียดายเงิน แทนที่จะให้ลูกเมียไว้ใช้ แต่กับไปเลี้ยงเพื่อนหมด แล้วก็ลำบากทีหลัง ตอนที่ไม่กินเหล้าก็ไม่มีเพื่อน พอกินเหล้าเพื่อนก็มา แถมมีเพื่อนเยอะด้วย แต่ที่สำคัญมีเพื่อน แต่ไม่มีตังค์ ตอนนี้พ่อเลือกเพื่อนไม่ได้เลือกครอบครัว ตอนที่พ่อเข้ามาบ้าน นู๋ร้องตามด้วย จะไปกะพ่อ แต่พ่อก็ไม่ให้ไป นู๋ร้องตามอยู่นานมาก แบบว่าง่วงด้วย นู๋รู้ว่าพ่อออกไปข้างนอก ก็ร้องจะตามไปด้วย แม่เห็นสงสารมาก เพราะช่วงนี้นู๋ได้ไปเที่ยวบ่อย พอพ่อสตาร์ทรถนู๋ยิ่งร้องเสียงดังมากดิ้นใหญ่เลย กว่าจะเงียบได้ แทบแย่ ต้องหลอกกันยกใหญ่ วันเกิดปีนี้แม่อยากให้พ่อเลิกทำสิ่งที่ไม่ดีไป แล้วกลับมาเป็นพ่อคนเดิม คนที่สนใจครอบครัวบ้าง ตอนนี้ความรู้สึกแม่แย่มาก เพราะพ่อไม่เคยบอกว่าจะไปไหนมาไหนเลย ปล่อยให้แม่เป็นห่วง แต่พ่อสนุกอยู่คนเดียว แม่เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจเนี้ย ทำให้ไม่อยากอยู่ในโลกนี้ อยากให้เรามีความสุขกันทุกคน แม่รู้ว่าพ่อทำได้ ขึ้นอยู่ที่พ่อจะทำหรือไม่ทำ คนเราผิดแล้วรู้จักแก้ไข ใครๆๆก็ให้อภัย วันเกิดพ่อปีนี้ แม่ไม่มีอะไรจะให้ เพราะแม่ไม่ได้ทำงานไม่มีเงิน ที่จะซื้อะไรให้พ่อ มีแต่ความรักที่มอบให้และความซื่อสัตย์ ตั้งแต่วันแรกที่คบกันจนถึงวันนี้ แม่มีแต่สิ่งนี้มอบให้ แต่ไม่รู้ว่าพ่ออยากจะได้หรือป่าว แม่ขออวยพรให้พ่อสมหวังกะสิ่งที่หมาย ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน และที่สำคัญอยากให้พ่อ เลี่ยวแลคนที่อยู่ข้างพ่อมาตลอดบ้าง อย่างน้อยแกล้งทำก็ยังดี พอให้มีลมหายใจที่จะอยู่สู้เพื่อวันข้างหน้า รักจากหัวใจไม่ได้แสแสร้ง อ้วน   Create Date : 08 ธันวาคม 2552     Last Update : 8 ธันวาคม 2552 23:01:17 น. Counter : 373 Pageviews.   0 comment Share Tweet

UP BLOG วันพ่อหวังว่าคงไม่ช้าเกินไป+ของขวัญวันพ่อที่ต้องจำไปตลอดชีวิต+ไปบ้านปู่ เนื่องในโอกาสวันดี วันพ่อปีนี้ แม่ไม่แน่ใจเลยว่านู๋จะได้อยู่กะพ่อในงานวันพ่ออีกนานแค่ไหน เพราะเรื่องราวระหว่างแม่กะพ่อของนู๋มันยังไม่จบเสียทีเลย แต่แม่อยากให้นู๋มีความสุขที่สุดในปีนี้ และทุกๆปี ถ้าทุกอย่างมันเรียบร้อยแล้ว เรา 3 คนจะได้มีความสุขกันตลอดไปนะ แม่เขียน blog นี้ไว้ให้นู่อ่าน เผื่อวันข้างหน้าไม่มีพ่ออยู่ด้วยแล้ว นู๋จะได้เขามาอ่านนะ เริ่มเรื่องวันพ่อกันเลยนะ วันที่ 5 ธ.ค.52 ตอนแรกวันนี้พ่อตั้งใจจะไปบ้านปู่นะ แต่ก็เกิดเบี้ยวขึ้นมาซะงั้นอ่ะ เพราะวันที่ 6 บ้านปู่มีเลี้ยงโรงทาน ปู่จัดงานทำอาหารเลี้ยงคนที่ปากคลอง พ่อเลยไม่ไปวันที่ 5 ไปวันที่ 6 แทน ตกลงวันนั้นเราก้เลยอยู่บ้านกัน ทั้งวันเลย พอตอนสายๆ พ่อก็เลยทาสีกระบะรถพ่อเสียหน่อยเพราะสภาพมันดูไมได้เลย เก่ามาก พ่อเลยทาสี พอทาเสร็จก็เย็นพ่อดี เราก็เตรียมตัวไปงานวันพ่อที่หลังเมเจอร์กัน แม่กะนู๋ดีใจที่พ่อจะพาไปเที่ยวงานนะ รีบอาบน้ำแต่งตัวกันใหญ่เลย แบบว่ากลัวไมได้ไปอ่ะ กลัวพ่อเบี้ยวไม่พาไป เลยรีบอาบน้ำแต่งตัวรอแบบมัดมือชก แต่ก็รอให้ที่งานเขาจุดพุก่อนอ่ะเพราะเขาจุดข้างหลังบ้านเราเลย ใกล้มากๆๆ พอถึงเวลาจุดแม่ให้พ่อถ่ายรูปและอัดวีดีโอไว้ดูด้วย จะได้เอามาลง blog ให้นู๋ไว้ดู พอพุเริ่มจุดเสียงดังมาก แต่นู๋ก็ไม่กลัวนะ ไม่ร้องไห้ด้วย แบบว่าชอบเสียด้วยซ้ำ มีแต่พูดออกมากลัวๆๆๆ แต่ก็ดู คงเห็นสีสันสวยมั่งเลยไม่ร้อง เก่งมากเลยลูกแม่ ความที่เขาจุดใกล้บ้านมาก ทำให้กระดาษอัด ประพวกดินประสิว หล่นบนหลังคาเต็มเลย กลัวไฟไหม้บ้านจังเลย เพราะเศษไฟที่ล่วงลงมาบางทีมันยังไม่ดับเลย เสียว...สุดๆ...... หลังจากที่จุดพุเสร็จเราก็ไปกันที่งานเลย แบบว่าคนเยอะมาก รถติดน่าดูเลยแต่พอพ้นช่วงเวทีแรกไปได้ก็ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่ค่อยติดเท่าไหร่ ไปได้เรื่อยๆๆ พ่อไปจอรถที่บ้านเด็กอ่อนพญาไท แล้วเดินไปหาพวกเพื่อนพ่อ นั่งดูหนังกันอยู่ พอมีที่ว่างพ่อเลยไปเอารถมาจอด ตรงที่นั่งดูหนังแต่ว่าเป็นด้านหลัง ก็นั่งดูหนังกันไปจนจะกลับบ้านแล้ว พอถอยรถจะออกลุงน็อตเพื่อนพ่อถามว่ารถพ่อโดนชนหรอ พ่อก็ยังไม่สนใจ คิดว่าเป็นรอยเก่าตอนที่อาต้นชนท้ายเมื่อตอนปีใหม่ แต่ที่ไหนได้ พอพ่อมาดู แบบว่าเซ็งเลย รถโดนชนด้านข้างตรงไฟด้านหลังฝั่งคนขับ เป็นรอยยาวเลย ด้านล่างแตกเยอะมาก ไม่รู้ว่าโดนตอนไหนด้วย เพราะไม่มีใครเห็นเลย พ่อบอกว่าขนาดเมามากแค่ไหน ยังขับไม่เคยชน ทางแคบๆ ขับยากๆ ก็ไม่เคยชนหรือเชี่ยวเลย ถ้าชนเองจะไม่เครียดสักนิด แต่เนี้ยโดนคนอื่นมาชนแล้วจับไม่ได้ จะไปอาเรื่องกะใครก็ไม่ได้ พ่อเห็นหมดแรงเลย ไม่มีอารมณ์จะไปเที่ยวไหนต่อเลย สรุปคือพวกเรากลับบ้านนอน.......เศร้าที่สุด ก็เลยจบงานวันพ่อไปอย่างดื้อๆ... วันที่ 6 ธ.ค.52 หลังจากที่เมื่อคืนพ่อก็ตื่นแต่เช้าเลย จริงๆๆก็ไม่เช้าหรอกเพราะ 9 โมงแล้วอ่ะ รีบออกมาดูรถอีกให้ช้ำใจเล่นว่าบาดแผลเยอะขนาดไหน คงยังทำใจไมได้อ่ะ หลังจากนั้นก็เข้ามานอนดูซีรี่เกาหลีต่อจนจบ พอชอบมากเริ่มจะติดอีกแล้ว พอหนังจบพ่อก็บอกให้พวกเราแบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปบ้านปู่กัน แม่กะนู๋ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเหมือนเคย แล้วก็ออกเดินทางกัน พอไปถึงบ้านปู่ก็กำลังจะแจกข้าวกันแล้วด้วย งานนี้มีข้าวผัดกุนเชียง มีขนมสาคูเปียก มีไอติมกะทิ แล้วก็น้ำเปล่า ข้าวผัดมี 8 หม้อ เลี้ยงคนทั้งปากคลองได้เลย แบบว่างานนี้กินฟรี จะเอากับบ้านก็ได้ ไม่มีใครว่า ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง หมดทุกอย่างไม่มีเหลือเลยอ่ะ แบบว่าคนเยอะมาก ต่อแถวกันยาวเยียด ปู่ทำอย่างนี้ทุกปีทุกวันพ่อ ก็จะเลี้ยงอย่างนี้ตลอด มีลิเกด้วยนะ แต่แม่ไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูอ่ะ แบบว่าลืมด้วย อดมาให้นู๋ดูเลย พอหลังจากที่แจกข้าวกันเสร็จป้าแก้วกะลุงบอลก็มาถึงที่บ้านปู่ ก็นั่งคุยกันสักพักใหญ่แล้วป้าแก้วก็พาเราไปกินเซเวนเซ่นกัน ไปท่าน้ำคลองสานด้วยซื้อเสื้อกะกางเกงให้แม่ด้วย แล้วก็ได้ชุดนู๋มาด้วยนะ ได้กันทั้งแม่ทั้งลูกเลย ไม่ต้องเสียเงินด้วยป้าเป็นคนจ่ายให้ทั้งหมด แล้วก็กลับมาบ้านปู่กัน หลังจากนั้นก็เข้าไปหาย่าศรีที่บ้านกัน ตอนแรกป้าแก้วจะให้นอนค้าง แต่พ่อไม่ยอมนอนแบบว่าติดคอม เลยไม่ยอมนอนอ้างโน้นอ้างนี่ไปเรื่อย ก็เล่นกะย่าอยู่พักหนึ่ง กินข้าวกันเสร็จก็กลับบ้านเรากัน ขากลับพ่อขึ้นสะพานพระนั่งเกล้าที่ทำเสร็จใหม่ด้วย พ่อจอดรถให้ลงมาถ่ายรูปด้วย แต่ถ่ายได้ไม่สวยเท่าไหร่ เพราะนู่จะมองแต่แม่น้ำอย่างเดียวไม่มองกล้องเลย และอีกอย่างสะพานมันก็สั่นๆ เหมือนมันไม่ค่อยมั่นคงเลย แม่เนี้ยเสียวขาสั่นเลยกลัวมันจะพัง พ่อเองก็บอกว่ากลัวโดนเสยตูดอีก รีบกลับเถอะ แบบว่าเข็ดอ่ะ ก็เลยกับบ้านกันเลย แม่อยากจะบอกกะนู๋ว่าสองวันนี้เป็นวันที่แม่มีความสุข เหมือนว่าแม่ได้อยู่กะพ่อและก็นู๋ด้วย อยากเก็บความสุขนี้ไว้นานๆๆ ไม่อยากให้มันผ่านไปเลย อยากหยุดเวลาไว้แค่วันนี้แต่ก็ทำไม่ได้ เราต้องอยู่ความจริงและปัจจุบันให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม่ก็ไม่เสียดายนะเพราะอย่างน้อยก็ได้รักผู้ชายกะเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งสองคนทำให้แม่มีความสุข และอยากจะมีลมหายใจอยู่ ขอให้ blog นี้ เป็นแรงกำลังใจให้พวกเราทั้งสามคนผ่านอุปสรรค์ ทั้งหลายไปได้ด้วยเถอะ สาธุ....   Create Date : 06 ธันวาคม 2552     Last Update : 7 ธันวาคม 2552 0:21:03 น. Counter : 458 Pageviews.   3 comment Share Tweet

18-19 เดือน งานเข้า เพราะฉีดวัคซีน 2 เข็ม แทบเดินไมได้เลย ช่วงนี้เครียดๆๆเรื่องของพ่อนู๋มาเยอะ ตอนนี้เริ่มมีอารมณ์อยากจะ up blog นู๋ขึ้นมาแล้วสิ เริ่มเลยละกันนะลูกสาวของแม่... หลังจากปล่อยให้เวลาผ่านมาหลายวันจากที่นู๋ครบ1ขวบ6เดือน พอดีวันนี้มีนัดกับคุณหมอพานู๋ไปฉีดวัคซีนกัน เป็นวัคซีนพิ้นฐานคือ คอตีบ ไอกรน บาทะยัก หยอดโปลิโอ เข็มที่ 4 วันนี้(3/12/52) แม่ให้นู๋ตื่นสายเพื่อที่เรามีนัดไปร.พ.กันตอนบ่าย นู๋จะได้ไม่งอแง เพราะนู๋ต้องนอนรอบแรกตอนประมาณเที่ยง แต่วันนี้เราจะต้องออกจากบ้านกันตอนเที่ยงอ่ะ แม่เลยให้นู่นอนตุนไว้ก่อน เพราะกว่าจะฉีดยาเสร็จ ก็ล่อไปบ่ายๆๆแน่นอน ที่สำคัญกลัวนู๋ร้องไห้อ่ะ พอไปถึงร.พ.ได้คิวที่ 39 ขนาดว่าไปเร็วแล้วนะ ยังได้ที่ 39 เลย ไปถึงพยาบาลเรียกให้ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูงเลยแล้วค่อยมานั่งรอ ตอนที่ชั่งน้ำหนัก นู๋ขึ้นชั่งเองเลยอ่ะ นำหนักตอนนี้ 11 กก.แล้ว แต่ส่วนสูงเนี้ยน่าจะวัดผิดอ่ะ ได้แค่ 85 เอง แต่แม่วัดเองที่บ้านได้ 87แล้วอ่ะ ก็เลยงงตกลงส่วนสูงลูกตูทำไมมันหดหว่า หรือว่าเราวัดส่วนสูงลูกโกงว่ะ แต่ก็คิดว่ามันคนละที่กัน แม่สายวัดธรรมดามันอาจจะสั้นก็ได้ แต่ที่ร.พ.เขาเป็นแบบเหล็กอ่ะ อาจจะยาวกว่าที่บ่านเราเลยทำให้ ความสูงมันหด (แอบเข้าข้างลูกตัวเองว่าสูง....)ไม่เป็นไรช่างมัน... หลังจากที่ช่างน้ำหนักวัดส่วนสูงเสร็จแล้วก็มานั่งรอหมอตรวจอีกรอบหนึ่ง พอได้พอบคุณหมอ แม่ไม่รอช้ารีบถามคุณหมอเรื่องนู๋เลย ว่าถ้าแม่จะฉีดวัคซีนอีสุกอีใสให้นู๋วันนี้รวมเป็นสองเข็มจะเป็นไรไหม คุณหมอบอกว่าฉีดได้ แต่บาทะยักเข็มนี้น่าจะมีไข้ เพราะเป็นเข็มกระตุ้น ส่วนมากแล้วจะมีไข้ (แม่แอบเซ็ง) เพราะตั้งใจไว้ว่าไหนๆก็เสียเวลาไปแล้วฉีดทีเดียวไปเลยละกัน จะได้ไม่ต้องมาบ่อยๆๆ เพราะโรคมันเยอะ แบบว่ากลัวนู๋จะไม่สบายอ่ะ ก็เลยบอกคุณหมอฉีดเลยสองเข็มละกัน คุณหมอก็ OK จัดไป พอสั่งยาจ่ายเงินรับยาไปที่ห้องฉีดยานู๋ก็ยังยิ้มได้อ่ะ แบบว่าไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลยว่าจะเจ็บคูณสองเลยงานนี้ พอมาถึงห้องฉีดยานู๋ก็เดินไปดูคนที่ฉีดก่อนหน้านู๋ยืนดูเขาแบบว่า งงๆๆ ว่าเขาเป็นไร พอถึงคิวตัวเองยังไม่ทันได้ฉีดเลย แค่อุ้มมานอนล็อคตัวนู๋ไว้แค่นั้นแหละ ร้องจ๊าก......เลยอ่ะ แบบว่ารู้แล้วว่าจะต้องเจ็บตัว ร้องทั้งๆๆที่ยังไม่ได้แด ยังไม่ได้ใช้แอลกอฮอลเช็ดที่ขาเลย เออ... มีพยาบาลในห้องอยู่คนหนึ่งว่าแม่ด้วยอ่ะ ว่าแม่ใจร้าย ให้นู่ฉี่ดยาทีเดียวสองเข็มอ่ะ แม่เลยบอกไปว่าจะให้พูดตรงๆๆไมว่าทำไมให้ฉีดทีเดียวเลย เพราะไม่อยากมาเพราะเสียเวลาเยอะ รอคิวนานด้วย แถมเชื้อโรคเยอะอีกต่างหาก ไหนๆๆมาแล้วก็ฉีดไปเลย และที่สำคัญก็ถามคุณหมอแล้วว่าฉีดทีเดียวสองเข็มได้ไหม คุณหมอก็บอกว่าได้เพราะฉะนั้นฉีดไปเลยทีเดียวดีกว่า เพราะไม่อยากมาร.พ.บ่อยไม่อยากให้ลูกเสี่ยงค่ะ ดูแล้วคุณพยาบาลไม่ค่อยพอใจแม่เท่าไหร่หลอก คงคิดว่าแม่เวอร์เกินไป แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแม่กลับนะ พอฉีดยาให้นู่เข็มแรกนู๋ร้องเสียงแหลมเลยแบบว่าเจ็บปวดที่สุด แต่แม่ก็สงสารนะแต่แม่ก็คิดว่ามันคงดีกว่าพยานู่มาเจ็บอีกวันหลัง กลัวนู๋ติดหวัด 2009 ด้วย พอเข็มที่สองฉีดเท่านั้นอ่ะ ร้องเป็นเจ็กบ้าเลย ร้องลั้นห้องเลย เสียงเนี้ยดังมาก ปลอบเท่าไหร่ก็ไม่หยุด สะอึกสะอื้น น่าสงสารมาก และที่สำคัญนู๋ง่วงนอนด้วย เลยไปกันใหญ่เลย ต้องรีบพากลับบ้านเพื่อที่จะได้ให้นู๋นอนด้วย พอมาถึงบ้านแม่ให้นู๋กินยาดแก้ไข้ดักไว้ก่อนเลย เพราะแม่กลัวนู๋ไข้ขึ้นอย่างที่คุณหมอบอก และมันก็เป็นจริงอย่างที่คุณหมอบอกมาเลย แต่พอนู่หลับตื่นมาอีกทีก็ดีขึ้นนะไม่งอแง แต่สักพักหนึ่งเท่านั้นแหละลูกเอ่ย งานเข้าอย่างจังเลย ประมาณว่าระบมที่ขาทั้งสองข้างแบบว่าเดินไม่ได้ ไม่ยอมเดินเลยให้อุ้มอย่างเดียว แม่เอาผ้าชุบน้ำอุ่นประคบให้ เพื่อที่จะไม่ให้มันระบบไปมากกว่านี้แม่ก็อุ้มนู๋อย่างเดียวเลย ไม่ให้เดินลองให้นู๋ยืนหรือเดินนู๋ก็ร้องบอก เจ็บๆๆๆๆๆ ก็เลบอุ้มกันอย่างนั้นตลอด จนนู๋หลับไปสักพัก พอดีพ่อพานู๋กะแม่ออกไปเที่ยวงานวันพ่อที่หลังเมอจอร์ ประมาณว่าพ่อไปกินเหล้าแต่เอานู๋กะแม่ไปซื้อลูกโปร่งรูปการ์ตูน ให้นู๋อ่ะ เพราะเจอมาหลายบที่แล้วแต่ซื้อไม่ทันแล้วนู๋อยากได้ ประเภทว่ามองตามเลยทีเดียว พ่อเลยพาไปซื้อเลยงานนี้ พอไปถึงงานพ่อก็ขับมอไซด์หาลูกโปร่งให้นู่นู๋ดีใจให้เลยอ่ะ แบบว่าอยากได้สุดๆๆ เลยได้มาหนึ่งลูก พ่อเป็นคนซื้อให้ หลังจากนั้นก็นั่งกันที่ท้ายรถพ่อ ส่วนพ่อก็กินเหล้าเปิดเพลงกันอีกตามเคย เฮ้อ....................... นู๋ก็ดีนะไม่งอแงด้วยแบบว่าจะหลับแต่ไม่ยอมหลับกลัวว่าจะได้กลับบ้าน จนไม่ไหว แต่ก็เที่ยวคืนกว่าแล้ว ตอนแรกตั้งใจจะกลับพร้อมพ่อ แต่พอดีมีคนมาส่งที่บ้านก่อนสงสารนู๋ไม่อยากให้โดนน้ำค้างมาก เดี่ยวจะไปกันใหญ่เลยกับมาก่อน แต่พ่อยังอยู่ที่งานเลย ตอนนี้ที่แม่ up blog อยู่จะตีสองแล้วก็ยังไม่กลับมาเลย ป่านนี้คงติดลมบนแล้ว.............................. Blog นี้ไม่มีไรมาก แค่อยากจะเล่าเรื่องของนู๋บ้างก็เท่านั้นเอง เพราะตั้งใจจะ up มาหลายทีแล้ว กลัวว่านานไปเดี่ยวจะจำไม่ได้ ก็เลย up มันตอนนี้เลยล่ะกันเนอะ เพราะแม่คิดว่าช่วงนี้ คงจะได้ up บ่อย เพราะมีโอกาสสำคัญหลายอย่าง เช่นวันพ่อ วันเกิดพ่อนู๋ งานมอเตอร์โชว์อีก แถมมีวันเกิดปู่ด้วย คริสมาตส์อีก เดือนนี้เป็นเดือนเทสกาลจริงๆๆ ส่วน blog นี้ไว้แค่นี้นะลูก แล้วแม่จะมา up blog วันพ่อต่อนะ รักนะ เด็กดื้อ (น้องคาร์บูล) แม่อ้วน.....   Create Date : 04 ธันวาคม 2552     Last Update : 4 ธันวาคม 2552 8:41:24 น. Counter : 1315 Pageviews.   3 comment Share Tweet

Blog นี้ไม่เกี่ยวกับนู๋แต่ตั้งใจไว้ให้นู่อ่าน /ขอบคุณโลก Online / ไปตัดสินใจว่าจะเอายังไงนะพ่อ ต่อจาก blogที่แล้ว ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้กำลังใจมากมายขนาดนี้ ตั้งแต่เขียน blog มา ไม่เคยมี comment มากขนาดนี้เลย แถมมีคนเข้ามาอ่านเยอะมาก มันมีทั้งความสุขและความทุกข์ปนกัน ได้เพื่อนใหม่ มิตรภาพใหม่ๆๆ จากคนที่ไม่รู้จัก แต่ทุกคนให้กำลังใจอย่างล้นเหลือ อยากขอบคุณจากใจจริงมา ณ ตรงนี้ด้วย เข้าเรื่องเลยละกัน หลังจากที่พ่อออกจากบ้านไปในคืนนี้ แม่ไม่รู้ว่าพ่อคิดอะไรอยู่ รู้แต่ว่าคงรำคานแม่ที่ถามว่าจะเอายังไง แม่อยากจะเคลียร์ให้จบ เพราะพ่อไม่พูด แต่แสดงออกจากการกระทำ คือเหมือนไม่มีแม่อยู่ในสายตา ไม่สนใจแม่ว่าแม่จะทุกข์ใจเพียงใด พ่อสนใจแต่เล่นคอมพ์ กะลูกก็ไม่สนใจเท่าที่ควร แม่อยากให้พ่อมีเวลาเล่นกะลูกบ้าง แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย ทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ที่คอมพ์ แต่สิ่งนี้แม่ก็พอที่จะรับได้ แต่ที่ทำร้ายกัน มันคือการกระทำของพ่อที่ทำเหมือนรังเกลียด ที่จะนอนเตียงเดียวกับแม่ มันบั่นทอนจิตใจคนเป็นเมียเหลือเกิน แม่ก็เลยตัดสินใจแล้วว่าอะไรจะเกิดก็ตจ้องเกิด เราห้ามมันไม่ได้ เลยถามพ่อว่าทำอย่างนี้ มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ จะเอายังไงก็ว่ามา จะเลิกหรือจะเอายังไงก็บอก แต่อย่าทำอย่างนี้ ก็ไม่มีคำตอบอะไรทั้งสิ้นจากพ่อ แม่เลยบอกว่าถ้าเป็นอย่างนี้ก็เลิกกันเพราะไม่รู้จะทนทำไม ทนไปก็เจ็บป่าวๆๆ ในเมื่อเคลียร์ตัวเองไม่ได้ทุกอย่างคือจบ ถ้าพรุ่งนี้ทำงานเสร็จ ไปหย่ากัน แต่ก็ไม่มีคำตอบอะไรหลุดจากปากพ่อทั้งสิ้น หลังจากนั้นพ่อก็ลุกเดินออกจากห้องไป เปิดประตูบ้าน แต่งตัวออกไป แม่ก็ร้องไห้เสียใจ ว่าในที่สุดทุกอย่างก็คงต้องจบจริงๆๆแล้ว แม่ก็ไม่ห้ามนะบอกแต่ว่าถ้าไปแล้วไม่ต้องกับมาอีก พ่อบอกสบายใจแล้วพรุ่งนี้จะกลับมา แม่ก็กอดพ่อร้องไห้ ในใจตอนนั้นคิดว่าเนี้ยคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่จะได้กอดพ่ออย่างนี้ ความรู้สึกมันต่างกับกอดครั้งแรกมาก ต่างอย่างฟ้ากับเหว ตอนนั้นความรู้สึกแม่อยากจะบอกว่าเสียใจที่สุด ที่เรื่องราวมันเป็นอย่างนี้ พ่อเข้าไปหอมแก้มนู๋อยู่นาน จนนู๋ดิ้นเกือบตื่น ยิ่งเห็นภาพนั้นมันเจ็บที่หัวใจเหลือเกิน คิดว่าทำไมไม่ทนให้ตัวเองเจ็บ ดีกว่าเห็นลูกทุกข์ ตอนนี้ลูกกำลังช่างจำ กำลังพูด สงสารลูกขึ้นมาทันที แต่มันก็อะไรไม่ได้แล้ว พ่อเดินออกจากห้องไป แม่ก็ตามออกไปส่ง เห็นพ่อขับรถมอไซด์ออกไปแล้วใจมันหาย กลายเป็นว่าห่วงอีก แต่พ่อก็เอาโทรศัพท์แม่ไปด้วย แต่แม่ไม่โทรหาหลอก พ่อจะได้ไม่ว่าแม่กวนใจเขาอีก แม่คิดว่าพ่อก็คงตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ทางนี้ก็ครอบครัว แต่ทางนั้นก็คือหัวใจ ถ้าตัดสินใจได้ยังไงแม่ก็รับได้เสมอแล้วนะ ไม่อยากทุกข์อยู่อย่างนี้ เห็นครอบครัวคนอื่นเขามีความสุข แล้วอิจฉามาก ว่าทำไมครอบครัวเราถึงไม่มีความสุขเหมือนเขาเสียที ต้องใช้คำของครอบครัวน้องหยกแม่นู๋เวลล์ที่ป๊าวินว่า จะเก็บเก็บเกี่ยวทุกช่วงเวลาที่มีครอบครัวไว้ให้เยอะที่สุด คำนี้มันโดนใจมากๆๆ แต่ตอนนี้ไม่รู้จะได้เก็บเกี่ยวอีกไหม เพราะเราอาจจะไม่ได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วก็ได้ เออ..ยายเคยไปดูดวงมาแล้วมาเตือนแม่ว่าปีนี้พ่อจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามา จะอยู่หรือเลิกก็อยู่ที่ปีนี้ ถ้าผ่านปีนี้ไปได้ ก็จะอยู่ด้วยกันตลอด อยากจะบอกว่าแม่นมากๆๆ แม่เพิ่งจะนึกได้ก็ตอนนี้เอง สุดท้ายแล้วที่แม่จะเขียนคือ แม่รักพ่อนะ รักมาก แต่ก็รู้ว่าพ่อไม่ได้รักแม่แล้ว ไม่ห่วงแม่แล้ว อยากให้ลองนึกถึงวันแรกที่ได้เจอกัน กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน แล้วเวลาที่พ่อเจ็บแม่ไม่เคยหนี้ไปไหน จะทุกข์จะสุข ไม่เคยห่างจากกัน จนวันที่มีน้องบูล ทำให้รู้ว่าเราต้องรักคนเพิ่ม ขึ้นมาอีกคนคือลูก อย่างที่บอกคือ รักทั้งแก้วตา และดวงใจ แต่ถ้าพ่อหมดรักแล้วจริงๆๆ แม่ก็ยอมแล้ว ดีกว่าต้องเจ็บกันอยู่อย่างนี้ Blog นี้แม่ก็หวังว่าพ่อจะเข้ามาอ่านเหมือนเดิมนะ ไม่อยากพูดก็comment ให้แม่รู้บ้างก็ได้ว่ารู้สึกยังไง ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง ขอให้พ่อตัดสินใจได้ ว่าควรจะต้องทำอะไรต่อไป ไม่ได้ร้องขอให้อยู่กะแม่ แต่แค่อยากให้ทุกอย่างมันจบแบบบริบูรณ์ จาก ไอ้อ้วนของพ่อ... ปล แม่ชอบเพลงนี้จังฟังแล้วมันโดน น้ำตาไหลทุกที เนื้อเพลง ไม่มีหัวใจ...ไร้สมอง NOS - ไม่มีหัวใจ...ไร้สมอง ถ้าวันนี้ สมองกระทบกระเทือน ความทรงจำลบเลือน ดีกว่าทนอยู่อย่างเหงาๆลำพังไม่มีใคร ความรักที่เคยซื้งมันจบแล้ว เมื่อเธอเปลี่ยนใจให้ใคร ร่องรอยที่ทิ้งไว้คือความเหงา และทุกเรื่องราว ระหว่างสองเรา วันนี้ยังคงลืมมันไม่ลง ถ้าวันนี้ สมองกระทบกระเทือน ความทรงจำลบเลือน มันคงไม่มีอะไรสั่งให้คิดถึงเธอ ฉันขอไม่มีหัวใจ ที่ฉันเคยได้ใช้เพื่อรักเธอ แต่เมื่อไม่มีเธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้มัน บาดแผลในวันนี้ทำให้ฉัน ไม่อยากมีแล้วหัวใจ อยากเป็นคนที่ไม่มีสมอง จดจำเรื่องราว เรื่องเธอรักใคร วันนั้นมีแต่ทนทรมาน ถ้าวันนี้ สมองกระทบกระเทือน ความทรงจำลบเลือน มันคงไม่มีอะไรสั่งให้คิดถึงเธอ ฉันขอไม่มีหัวใจ ที่ฉันเคยได้ใช้เพื่อรักเธอ แต่เมื่อไม่มีเธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้มัน บาดแผลในวันนี้ทำให้ฉันไม่อยากมีแล้วหัวใจ ถ้าวันนี้ สมองกระทบกระเทือน ความทรงจำลบเลือน มันคงไม่มีอะไรสั่งให้คิดถึงเธอ ฉันขอไม่มีหัวใจ ที่ฉันเคยได้ใช้เพื่อรักเธอ แต่เมื่อไม่มีเธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้มัน อีกแล้ว...หัวใจ ฟังวิทยุออนไลน์ ที่ izeemusic   Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552     Last Update : 27 พฤศจิกายน 2552 14:12:13 น. Counter : 355 Pageviews.   11 comment Share Tweet

• badinblood
• หน่อยอิง
• chatchanaporn
• อาเดียร์
• เด็กหญิงน้องเนย
• anglekiller
• misspommy
• little nuch
• Huda
• Thee-T'sMom
• เ จ้ า ช า ย เ อ เ ด รี ย ล
• KHUNAOBBY
• somphoenix
• SaNs tOi : Le MoNdE s\\\'EcrOulE
• tharinee_bum
• KK@love
• VA_Dolphin
• How is beautiful life
• bodiamond1
• Jeban
• กาแฟเน่า~
• ดวงขวัญ
• noisri
• The Bride
• pimjan.h
• annieake
• Augusta
• Aksarapak
• papamama
• benji2
• เช้านี้ยังมีเธอ
• ontherocks
• xemmy
• sunstory
• OneDeeK
• porfai
• aeandpop
• designmemory
• pooh-dekdee
• pramookkhun
• ar-bowl
• mu-mok
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• maew_kk
• anadiar
• ton-nam-kung
• joysweet
• 9george
• papercraft
• 1st-love
• jnandthecats
• momprae
• golfy-uk
• lukdee09
• me-mebe
• farasskyandsnowpink
• godofwind
• aorthep
• wishubeauty
• ทองกาญจนา
• Willkommen
• no filling
• iammookka
• lozocat
• Lan_Dao
• chengake
• meannaza
• ICONbook
• lalongtian
• คาร์บูล
• เทอร์โบน้องพี่คาร์บูล
• jumjimha
• somjaidean100
• ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
• porscherta
• earthpyn
• lady-foo
• cinnamongal
• meismeme
• schnuggy
• bedolphin
• Webmaster - BlogGang

• คลินิครัก
• ดูทีวีย้อนหลัง
• สูตรลูกสาวลูกชาย
• ฟร้อน
• วิธีใช้ Shape Collage
• แคท สอนแต่งบล็อก
• BlogGang.com