เราไปอ่านย้อนหลังมาแล้วค่ะ ถ้าเค้าทำกะคุณอย่างนี้ เลิกได้ก็ดี ค่ะ ที่เราทำไปทั้งทั้งหมด เราเจ็บ แล้วเค้าล่ะ มานั่งเจ็บกะเรามั้ย มันคุ้มค่ากะน้ำตาที่เราเสียไปหรือเปล่าคะ แต่ยังไงเราก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านพ้นปัญหาตรงนี้ไปได้ด้วยดีนะคะ เข้มแข็งเข้าไว้ นึกถึงลูกให้มากๆๆ




( ซักวัน เค้าจะรู้เองค่ะ ว่า ไม่มีใครดีเหมือนเรา ซึ่งกว่าจะถึงวันนั้น มันคงนานไป เราชิ่งออกมาก่อนดีกว่าค่ะ)

อ่านแล้วก็เข้าใจเลยว่า แม่น้องคาร์บูลยังรักเขาอยู่มากๆ..

ขอแนะนำให้ปล่อยเขาไปก่อนช่วงนี้ก็ดีนะคะ น้ำกำลังเชี่ยว อย่าเอาเรือไปขวาง มันจะทำให้ล่มเอาค่ะ ถ้ายังมีบุญวาสนาทำร่วมกันมาจริงๆ พอพ่อน้องคาร์บูลกลับมา อย่าลืมพาไปตรวจโรคแบบละเอียดยิบๆเลยนะคะ..

ตอนนี้ก็เอาเวลาไปให้กับลูกอย่างเต็มที่เลย เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นทั้งสถานการณ์และจิตใจค่ะ..

ใจเย็นๆๆนะค่ะ
อย่างที่บอก ให้เวลาเขา และตัวคุณปิ่นนะ
ถ้านี่เป้นครั้งแรก หยกเชื่อว่าลองให้โอกาสดู
เขาต้องคิดได้ และรูว่าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ผิดมากมากค่ะ
การที่จะเริ่มรัก เริ่มต้น กับใครคนนึงก็ยากแล้ว
แล้วที่จะต้องมาเลิกรัก ทั้งๆที่ผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะ
ยากยิ่งกว่า ถ้ามันเป็นครั้งแรก ลองพยายามดูอีกครั้ง
บางที อารมย์ และความสับสน ก็ทำให้เขาทำอะไรแบบ
ไม่คิด และผิดพลาดนะค่ะ
หยกให้กำลังใจ ครอบครัวคุณปิ่นคะ

ส่วนเรื่องครอบครัวหยก
ขอขอบคุณมากมากเลยค่ะ
หยกเองก็ไม่ดีเท่าไหร่ จะดีก็ตรงที่สามี ดีและน่ารักมาก
ก็ถือว่าเป็นเรื่องโชคดีไป
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดกับครอบครัวหยกนะค่ะ 555
มันอาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ ไม่มีใครรู้ แต่ไม่มีอะดีแล้ว หุหุหุ

เป็นกำลังใจให้คุณปิ่นค่ะ

ขอให้ความเข้มแข็งกลับมาสู่คุณแม่นะคะ

อยากจะทำอะไร อยากจะกอดเค้า อยากจะทำดีกะเค้า เอาให้เต็มที่สุดๆ แบบว่าคุณทำเต็มที่แล้ว เค้าไม่กลับมามันก็เป็นเรื่องของเค้าแล้ว เราดีขนาดนี้แล้ว ทำดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว

แล้วเราก็มาทำดีกับน้องคาร์บูลแทนเนอะ

เข้มแข็งนะคะ เดี๋ยวช่วงเวลาแบบนี้ก็ผ่านไป วันเวลามันผ่านไปเรื่อยๆค่ะ

ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงเราก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของเค้าด้วยอะเนอะ แต่ขอเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ห่วงก็แต่เจ้าตัวเล็กนี่แหละ แต่คุณปิ่นรักลูกมากขนาดนี้ ต้องเลี้ยงเค้าได้ดีมีความสุขทั้งกายใจแน่ๆค่ะ คุณปิ่นอยู่นนฯใช่ป่าวเดี๋ยวเหงาๆ ก็พาคาร์บูลมาเล่นกับดีดีได้ค่ะ จะหายเหงากลายเป็นเหนื่อยแทนเลย555

ช่วงนี้เค้ากำลังหลงอยู่ จะให้เค้าตัดไปเลยหรือบังคับให้ตัดสินใจทันทีคงไม่ดี
ถ้าเค้าสนุกๆ กับผู้หญิงคนนั้น มันก็คงไม่นาน
ปล่อยไปเถอะค่ะ..เราบอกทุกอย่างที่ต้องการบอกให้หมด แล้วก็จบแค่นั้น
ถ้าถึงเวลานั้น ความผูกพันยังต่อกันติดก็ค่อยมาคุยกันใหม่
เวลานี้ก็ถือซะว่า เป็นโอกาสทองที่จะได้ใช้เวลากับคาร์บูลให้เต็มที่ ไม่ต้องไปกังวลกับเค้า
สุดท้าย เค้าจะรู้เองว่า ใครจริงใจ..ใครรักเค้าที่สุด
ไม่มีอะไรจะผูกพันหัวใจเราได้มากเท่ากับครอบครัวหรอกค่ะ
เข้มแข็ง นะคะ

ได้อ่านตั้งแต่บล็อคแรก..อ่านแล้วไม่ได้คอมเมนต์

ได้แต่แอบส่งกำลังใจให้อยู่เงียบ ๆ


มาวันนี้...ก็แวะมาให้กำลังใจเช่นเดิม


ยังไง....ก็ขอให้ผ่านช่วงเวลาวันนี้ไปได้ด้วยดีนะคะ

ค่อย ๆ คิด..มีสติเป็นที่ตั้งนะคะ

เป็นอีกกำลังใจให้คุณปิ่นนะค่ะ ชีวิตเราเคยกะคุณปิ่นเลย เราเคยผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายมาแล้ว แฟนเราก็เคยต้องนอนโรงพยาบาลเพราะรถมอไซด์ เราก็เป็นคนดูแล เราอ่านเรื่องราวของคุณแล้ว อดชื่นชมไม่ได้ คุณเป็นภรรยาที่ดีมากๆๆๆ ส่วนเรื่องสามีคุณคงต้องปล่อยเค้าไปก่อนเถอะค่ะ คนเราถ้ามีบุญวาสนาต่อกัน ก็จะกับมาเจอกันเองล่ะค่ะ แต่ถ้าไม่ใช่ คุณก็ต้องเดินต่อไปให้ได้ เพื่อลูกไงค่ะ

เป็นกำลังใจให้ผ่านไปด้วยดีค่ะ

เรื่องของครอบครัว การแตกแยก การมีคนอื่นมาแทรก ไม่เกิดกับใครก็คงไม่เข้าใจและไม่รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวด

สถานการณ์ตอนนี้ รั้งเอาไว้อาจจะเป็นการฝืนใจต่อทุกฝ่าย ลองให้เขาเดินออกไปจากชีวิตคุณ (แต่ไม่ใช่เดินออกไปจากหัวใจ) เพียงแค่ห้วงเวลาๆนึงดูสิคะ บางที ทั้งคุณและเขา อาจจะมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นมา และ เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้
ดิฉันอาจจะไม่มีประสบการณ์ในการครองเรือนยาวนาน แต่คำพูดและสิ่งที่ถ่ายทอดออกมา อาจจะทำให้คุณ พบทางออกที่คุณต้องการได้

ยอมเจ็บ ยอมถอย ออกมาคนละก้าว หันหลังให้กันสักพัก บางสิ่งอาจจะดีขึ้น
ดิฉันเชื่อในพรหมลิขิต และการกระทำ
รูเอาไว้เถอะว่า ถ้าคุณมีสิ่งนึงที่ทำให้เขาต้องเลือกคุณเป็นแม่ของลูกเขา แล้วทำไหม สิ่งๆนั้นจะไม่สามารถรั้งเขา หรือ ดึงเขากลับมาได้

บุคคลที่3 ก็อาจจะแค่ ชั่วครั้งชั่วคราว หรือ ของแปลก แหวกใหม่ สำหรับเขาที่อยากจะลอง ท้ายสุดแล้ว สิ่งทั้งหลายทั้งปวง กาลเวลาที่คุณ2คนใช้ร่วมกันมา มันไม่เป็นผลอะไรอย่างนั้นหรือ?


ถ้าเป็นเช่นนั้น หันกลับมารักตัวเอง เอาใจใส่ ห่วงใยอีกคนที่รักคุณ และ คุณรักเขา ดีกว่าค่ะ ลูกไงคะ เขาคงไม่มีวัน ทรยศ ความรักที่คุณมีให้เขาเป็นอย่างมากค่ะ แบบนี้หรอกค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณและเขา กลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิมนะคะ

ขอบคุณมากเลยค่ะที่เข้ามาแนะนำเรื่องน้องซัน
ว่าแต่พี่ปิ่นเถอะค่ะ ดีขึ้นมั่งยัง
ไม่รู้สินะ ยังไงก็แล้วแต่คำตอบในใจตัวเองคือสิ่งที่ตัวเองต้องการมากที่สุด
บวกลบคูณหารดูนะค่ะ ว่าอะไรคือสิ่งที่(น่าจะ)ดีที่สุด
อย่าให้เค้ามามีส่วนตัดสินใจทุกเรื่องนะคะ
เวลาที่ผ่านมาอาจน่าเสียดาย
แต่จะเสียดายมากกว่านี้ถ้าเราไม่ทำเวลาที่เหลือของเรา
ขอย้ำว่าของเรา ให้มีความสุขมากที่สุด

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ และอยากบอกว่าเราก้อเพิ่งเจอแบบเดียวกันค่ะ (เดี๋ยวเราจะไปเล่าในบล้อกเราค่ะ) แต่เรื่องเราสามียังยืนยันที่จะอยู่กะเราต่อเพราะเค้าพูดออกมา ตอนนั้นเราก้อบอกด้วยอารมณ์ว่าจะหย่าค่ะ

ตอนนี้เราทำใจได้และมีทางออกแบบนี้อยากให้คุณปิ่นลองฟังดูซักนิด

เท่าที่เราอ่านเรื่องคุณปิ่นมาการที่เค้าลงมือทำร้ายเพราะขาดสติค่ะ หลังจากนั้นเค้าก้ออกไปข้างนอกพราะว่าเค้าต้องการสงบสติอารมณ์ เชื่อค่ะว่าเค้ารู้สึกผิด เพราะเค้าเข้าไปหาลูกค่ะ เชื่อว่าเค้าคงสับสน

การทำร้ายร่างกายเราก้อโดนคะมากกว่าคุณปิ่นแน่นอนค่ะเพราะเราถูกบีบคอ ทางออกวิธีนี้สำหรับเรานะคะคือยอมรับว่ามันได้เกิด ครั้งต่อไปจดจำไว้ว่าอะไรเป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดแล้วหลีกเลี่ยงค่ะ ส่วนการกลับมาทำใจส่วนตัวยอมรับว่ายากค่ะแต่ต้องพยามอย่าคิดวนไปวนมาเพราะมันเท่ากับเราได้ถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าค่ะ แล้วเราจะทุกข์แนะนำให้เวทนาเค้าแล้วคุณจะมองเห็นว่าที่ผู้ชายคนนั้นทำแบบนั้นมันมาจากแรงกดดันในใจเค้าแน่นอนและเค้าเองก้อทุกข์เช่นกัน

ส่วนเรื่องความรัก ต้องยอมรับความรักระหวางชายหญิงเป็นความรักที่ต่ำกว่าความรักบริสุทธิ์ระหว่างแม่กะลูกแน่นอน เราเป็นแม่เรามีบุญค่ะที่มีโอกาสสัมผัสความรักเช่นนี้

ความรักฉาบฉวยคือความหลงเป็นกิเลสที่ต่ำเกิดได้ง่ายและหายไปง่ายเช่นกัน แต่ความผูกผันที่คุณใช้ชีวิตคู่กันมามันมีแน่นอนและมันสูงกว่าความหลงแน่ค่ะ

คุณปิ่นถามตัวเองก่อนค่ะว่าอยู่โดยไม่มีเค้าได้มั้ยเวลาถามตนเองไม่ต้องอายค่ะ วางทิฐิลงค่ะ ถ้าคำตอบมันบอกว่าคุณยังทำไม่ได้ แนะนำว่าให้ให้อภัยค่ะ หลายคนฟังแล้วเหมือนโง่ ไม่ใช่เรื่องการโง่คะ การให้อภัยคือทานมี่สูงที่สุด เราเองเลือกทางนี้เช่นกันค่ะ มันเริ่มจะเรามองเค้าและรู้ว่าเค้าก้อทุกข์ไม่แพ้เราเพียงแต่ชายหญิงมันแสดงออกต่างกัน จากนั้นเปลี่ยนเป็นเวทนาค่ะ แล้วเราจึงวางลงได้

ปัญหามันไม่ได้เป็นสิ่งนิ่งมันเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุและปัจจัยตลอดเวลาค่ะ ถ้าตอนนี้ยังแก้ไม่ได้ต้องวางมันลงก่อน เวลาเป็นปัจจัยที่ทำให้ปัญหาเปลี่ยนรูปค่ะ เราแก้มันเมื่อมันมีช่องทางค่ะ

สุดท้ายตอนนี้คงมีอารมณ์เกิดขึ้นมากมายพยามอย่าให้มันดึงจิตเราลงต่ำต่ะ เอาสติประคองอารมณ์เค้าไว้ ถ้าไม่วางลองหาเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจดูค่ะ

ที่ตรงนี้มีกำลังใจให้คุณปิ่นเสมอค่ะ