BlogGang.com : : liminghui - ย่าติง แชงกรีล่า แห่งสุดท้าย ตอนที่ 10

ย่าติง แชงกรีล่า แห่งสุดท้าย ตอนที่ 10

รถเลี้ยวเข้าสู่เต้าเฉิง (稻城, daocheng) ตอนประมาณ 5 โมงเย็นกว่าๆ เต้าเฉิงเป็นเมืองเล็กๆ ไม่ใหญ่นัก ตั้งอยู่บนความสูงประมาณ 3,700 เมตรจากระดับน้ำทะเล ห่างจากเฉิงตูมากกว่า 800 กิโลเมตร ทั้งเมืองมีถนนสายหลักเพียงแค่สายเดียวเท่านั้น นอกนั้นเป็นซอยเล็กซอยน้อยที่แยกออกจากถนนใหญ่ ซึ่งนอกจากสภาพถนนของซอยแยกต่างๆ เหล่านี้ยังไม่ดีแล้ว ยังเป็นถนนดินที่มีระดับต่ำกว่าถนนสายหลักอีก

รถเลี้ยวเข้ามาจอดที่สถานีขนส่ง สาวเท้าก้าวออกมาจากรถปั๊บ ก็เจอกับความเย็นที่จู่โจมเข้ามาแบบกะทันหัน คือตอนที่อยู่ในรถถึงแม้ว่าจะรู้สึกเย็นๆ แต่ยังรับได้สำหรับคนเมืองร้อนอย่างพวกเรา แต่พอออกมาข้างนอกนี่คนละเรื่องเลย ระหว่างที่ยืนรอเพื่อนเราไปเข้าห้องน้ำ มีคนท้องถิ่นหลายคนเข้ามาถามว่ามีที่พักหรือยัง แต่ไม่รู้สึกถูกชะตาใครเลย ยกเว้นคนหนึ่งที่ตัวสูงใหญ่ หน้าตาน่ากลัวนิดๆ แต่เดินยิ้มเข้ามาหาพวกเราแนะนำตัวเองว่าชื่อ “หยิงปา” พร้อมกับส่งนามบัตรให้ และเชื้อเชิญพวกเราไปดูที่พัก พอดีตอนนั้นเหลือแค่เรากับเฮียเซินเจิ้น 2 คนเท่านั้นที่เหลือไปห้องน้ำกันหมด พอเรา 2 คนเห็นนามบัตรที่พักของเขาก็โอเคทันทีเลย เพราะจำได้ว่าหาข้อมูลมาตั้งใจจะพักที่นี่เหมือนกัน (ใจตรงกันทั้ง 2 คนเลย) พอพรรคพวกทยอยกลับมาจนครบทุกคนแล้ว เล่าความเป็นมาและข้อเสนอของหยิงปาให้ทุกคนฟังจบ โดยมีการหยอดแบบเชียร์นิดๆ พอไม่น่าเกลียด พวกเราก็ตกลงขนของขึ้นรถ ซึ่งเป็นรถตู้คันเล็กแบบที่พวกเราเห็นจนชินตา โดยโยนกระเป๋าขึ้นไปไว้บนหลังคารถบางส่วน (กลัวหลังคาพังลงมาเหมือนกันเพราะกระเป๋าแต่ละคนขนาดไม่เล็กเลย) หลังจากนั้น หยิงปา ก็ขับรถพาพวกเราไปที่พักทันทีเลย

ที่พักอยู่ห่างจากสถานีขนส่งไม่ไกลเท่าไหร่ เข้าซอยไปประมาณ 50 เมตร ภายในประกอบไปด้วยอาคาร 2 ส่วน ส่วนที่เป็นอาคารสีขาวเป็นที่พักของนักเดินทาง ส่วนอาคารที่เป็นหินทางซ้ายมือนั้นเป็นที่พักของเจ้าของสถานที่ พวกเรา 3 คนกับเฮียเซินเจิ้น นอนห้องชั้นล่าง คนละ 15 หยวนต่อคืน เป็นที่พักห้องน้ำรวมแต่ว่าสะอาดมากๆ ส่วนเพื่อนใหม่อีก 2 คนพักชั้น 2

หยิงปา เสนอตัวว่ายินดีขับรถพาพวกเราไปส่งที่ย่าติง และรับกลับมาในวันรุ่งขึ้น โดยคิดคนละ 40 หยวนเท่านั้น พวกเราทุกคนพร้อมใจกันพยักหน้าโดยไม่ได้นัดหมายกันเลย นัดแนะเวลากันเรียบร้อยเลย หยิงปา บอกว่าต้องออกจากเต้าเฉิงประมาณก่อน 6 โมงเช้าจะดีที่สุด เพราะจะได้เข้าไปถึงที่พักที่ย่าติงก่อนมืด (ต้องเดินเข้าไป)

หลังจากคุยกับหยิงปาแล้วเดินไปด้อมๆ มองๆ แถวบ้านพักของเจ้าของสถานที่ เพราะคิดว่าข้างในน่าจะอุ่นกว่าห้องพักที่พวกเรานอนกัน เพราะตอนนี้อากาศเริ่มเย็นแล้ว ยิ่งไกลจากคังติ้งมาเท่าไหร่อากาศยิ่งเย็นมากขึ้นเท่านั้น

บรรยากาศภายในห้องพัก เป็นเตียง 2 ชั้น 4 เตียงทั้งหมดนอนได้ 8 คน แต่คืนนี้นอนแค่ 4 คน แล้วที่สร้างความสงสัยให้กับพวกเรา 3 คนมากก็คือ ลักษณะคล้ายเสื่อสีแดงๆ ที่วางอยู่บนเตียง เข้าไปดูใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่าคือ ที่นอนไฟฟ้า ปรับความร้อนได้ 3 ระดับ วางกระเป๋าเรียบร้อยแล้วก็ชวนเพื่อนเราออกไปเดินเล่นในเมือง แต่พี่เขาขอนอนก่อน เพราะว่าปวดหัวมากๆ คลื่นไส้ด้วย ก่อนที่เราจะออกมาพี่เขาขอให้เตรียมถุงพลาสติกไว้ให้ด้วย เผื่อเกิดอาการอยากจะคายของเก่ากะทันหัน อาการของพี่เขารู้สึกว่าจะแปรผันตรงกับความสูงที่เพิ่มขึ้น เรากับเพื่อนอีกคนเลยออกไปชวนคนจีนอีก 3 คนออกไปเดินเล่นกัน แต่ว่ามีแค่เฮียเซินเจิ้นคนเดียวที่ไปกับพวกเรา อีก 2 คนจะไปรอเพื่อนที่สถานีขนส่ง หยิงปาเลยให้พวกเราขึ้นรถโดยไปส่ง 2 คนนั้นที่สถานีขนส่งก่อน แล้วจึงไปส่งพวกเราที่ชานเมือง (ยังไปนั่งเป็นเพื่อนคนจีนทั้ง 2 คนรอรับเพื่อนและพากลับมาส่งอีก น่ารักจริงๆ ) ซึ่งไม่ไกลจากที่พักมากนักสามารถเดินกลับมาได้

Create Date : 10 ตุลาคม 2550

Last Update : 10 ตุลาคม 2550 7:50:15 น.

1 comments

Counter : 631 Pageviews.

ตามมาแล้ว...ตามมาติด ๆ
ใกล้ย่าติงเข้าไปทุกที
เราก็จะไปพักที่เต้าเฉิงด้วย...แหม..แค่นึกถึงก็หนาวแล้วละซี
ขอบคุณที่ Review อย่างละเอียดและได้บรรยากาศมาก ๆ

โดย: ชิงดวง

วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:17:07:55 น.