~Lady in Lotus~เม้นก็ได้ ด่าก็ดี มีคุณค่ากับนางผู้นี้ทุกประการค่ะ
Group Blog
The Blue Fairytale
The Blue story
My Shot Story
All Blogs
ทิ้งท้าย
chapter18
chapter17
chapter16
chapter15
chapter14
chapter13
chapter12
chapter11
chapter10
chapter9
chapter8
chapter7
chapter6
chapter 5
chapter4
chapter3
chapter2
chapter 1
chapter4
ในฐานะคนกลาง บุญยงไม่รู้จะตัดสินอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฝ่ายหนึ่งก็เป็นผู้อยู่ในปกครอง อีกฝ่ายก็เป็นแขกผู้มาเยือน ความสับสนเข้ามารุมล้อมจนต้องเรียกผู้ที่คิดว่าจะช่วยได้ให้มาหา
คุณนางฟ้า ยงจะทำไงดีครับ เขาเรียกบลูแอเจิ้ลมาช่วยตัดสิน
ข้าล่ะเบื่อจริ๊ง เรื่องความรักเนี้ยนางฟ้าบ่น แต่เมื่อเห็นสีหน้าเครียดของบุญยงจึงบอก ถามใจของเจ้าดูเองก็แล้วกัน ส่วนเรื่องที่เค้าตบตีกันน่ะ ก็ดูว่าเกิดเรื่องได้ยังไง มาจากสาเหตุไหน ลองถามพวกข้าทาสดูก็ได้ พวกนี้เป็นบริวารขององค์เทพ โกหกไม่ได้อยู่แล้ว เจ้าก็ตัดสินไปตามเนื้อผ้า อย่าลำเอียงล่ะ เสียใจภายหลังเดี๋ยวจะหาว่านางฟ้าไม่เตือน พูดจบนางฟ้าก็หายไปทันที บุญยงจึงรีบเรียกเหล่าสาวใช้ข้าทาสมาสอบถาม จนได้รู้ความจริงทั้งหมด
แค่น้องหญิงเข้าไปในห้องซ้อมโดยไม่ได้รับอนุญาต มันก็ผิดแล้วนะ นี่น้องหญิงยังมาทำให้เครื่องดนตรีเสียหายอีก
ก็ ก็ด้วงไม่ทราบนี่คะว่าห้ามเจ้าหญิงคนงามหลบสายตาตอบเสียงอ่อน
แล้วน้องหญิงยังมาก่อเรื่องทะเลาะเบาะแว้งที่นี่อีก ชายหนุ่มเอ่ยเสียงขุ่น
แต่ยัยนั่นทำร้ายด้วงก่อน เจ้าพี่ก็เห็นนี่คะเธอสวนกลับทันควัน
แต่น้องหญิงไปพูดจาดูถูกเค้า ไปยั่วโมโหเค้้าก่อน .หรือไม่จริง เจ้าหญิงก้มหน้าลงอีกครั้ง บุญยงจึงพูดอีก พี่ไม่อยากเชื่อเลยนะ ว่าน้องหญิงจะทำแบบนี้ได้
เจ้าพี่ ด้วงขอโทษค่ะ อภัยให้ด้วงนะคะ ด้วงผิดไปแล้วเจ้าหญิงเข้ามากอดแขนบุญยงร่ำไห้
ไปขอโทษสโนว์ฮยอนนะน้องหญิงบุญยงบอก
ไม่ค่ะเธอก็ตอบกลับทันทีด้วยเสียงกร้าวจะให้ด้วงไปขอโทษคนป่าเถื่อน ชั้นต่ำแบบนั้นได้ยังไงกัน มันตะหากที่ควรจะต้องคลานมาคำนับขออภัยที่บังอาจทำให้ด้วงเจ็บ ว่าแล้วเธอก็เชิดหน้าด้วยความทนงในเกียรติแห่งราชนารีต่างแคว้น บุญยงเงียบไปพักหนึ่ง
เจ้าหญิงผู้งามพร้อมทั้งกายใจ งดงามทั้งภายนอกภายในคนนั้นไปไหนเสียแล้วเขาเอ่ยพร้อมกับมองเธอด้วยสายตาผิดหวังพี่เสียใจที่สุดที่น้องหญิงที่พี่เคยรัก เปลี่ยนไปมากถึงขนาดนี้
เจ้าพี่ .เจ้าหญิงเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างจากสายตาของอดีตสวามี
น้องหญิงกลับแคว้นไปซะเถอะ แล้วเขาก็เอ่ยในที่สุด
เจ้าพี่ ..หมายความว่ายังไงคะ เธอถามทวนเสียงสูง เรื่องทุกอย่างของเรามันไม่มีความหมายกับเจ้าพี่แล้วเหรอคะเจ้าหญิงเอ่ยถามเสียงสั่นเครือ พลางเข้ามากอดร่างของบุญยง
ด้วงไม่ไปไหนทั้งนั้น ด้วงจะอยู่กับเจ้าพี่ ด้วงเป็นชายาเจ้าพี่นะคะ เราจะกลับแคว้นด้วยกันมิใช่หรือคะเธอร่ำไห้จนตัวสั่น
เรื่องของเรา มันจบไปตั้งแต่เสด็จแม่ของน้องให้แม่มดผมขาวมาสาปพี่แล้วล่ะ เขาพูดพลางแกะมือเธอออกจากตัว
ไม่นะคะ เจ้าพี่ต้องกลับแคว้นกับด้วง ด้วงรักเจ้าพี่นะคะ แล้วกว่าจะมาถึงที่นี่ด้วงลำบากมาก เจ้าพี่ไม่เห็นใจด้วงเลยหรือคะเธอร้องสะอึกสะอื้น สองมือก็พยายามฉุดดึงบุญยง
แล้วน้องหญิงคิดว่าการที่พี่อยู่ในร่างสัตว์ประหลาดกบ พี่สุขสบายงั้นเหรอ บุญยงตอบโต้เสียงกร้าว ทำให้เจ้าหญิงถึงกับเงียบ บุญยงผ่อนลมหายใจยาวๆออกมาก่อนเอ่ยด้วยเสียงที่เบาลง
ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เราก็คงจบสิ้นกันเพียงเท่านี้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ห่างเหิน และว่างเปล่า
พี่ขอให้น้องหญิงกลับแคว้นซะเถอะแล้วบุญยงก็เดินออกจากห้องไป เจ้าหญิงซอด้วงกรีดร้องสุดเสียงอย่างเจ็บปวด
น้องมินรับรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้้นระหว่างบุญยงกับเจ้าหญิงซอด้วงในห้องนอนของบุญยง เกิดความรู้สึกมากมายระคนกัน ทั้งสงสาร เวทนา เห็นใจ เจ้าหญิงอาคันตกะผู้นี้ ที่อุสาหะดั้นด้นมาเพื่อหวังจะพาอดีตสวามีกลับแคว้น แต่สุดท้ายก็โดนตัดขาดอย่างสิ้นเยื่อใย อีกใจก็รู้สึกดีที่บุญยงทำเช่นนี้ เพราะถ้าหากเขาใจอ่อนยอมกลับไป ภารกิจเทพศิลปินอาจต้องจบลงง่ายๆ แต่ลึกๆแล้วน้องมินก็แอบสะใจและสมน้ำหน้า เพราะสองสามวันที่เธอมาอยู่ที่นี่ ปราสาทเทวสถานแลดูปั่นป่วนวุ่นวายขึ้นเป็นเท่าตัวทีเดียว
เมื่อเห็นว่าเจ้าหญิงซอด้วงเริ่มมีอาการสงบลง น้องมินจึงเข้าไปนั่งใกล้ๆ ก่อนเอ่ย
มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้บ้างไหมคะ เจ้าหญิง แต่น้องมินกลับถูกแว๊ดใส่
ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเธอพูดทั้งที่ยังสะอื้น ในเมื่อเจ้าพี่ไม่ต้องการฉันอีกแล้ว ฉันก็จะไป
ค่ะ แต่ถึงยังไงก็อยากให้จากกันด้วยดีนะคะน้องมินพูดเสียงเรียบ อย่างน้อย เจ้าหญิงก็เป็นคนที่บุญยงเคยรักมากที่สุด เค้าก็คงจะเจ็บปวดมากเหมือนกัน ที่ต้องทำแบบนี้ ฉันว่าใจจริงเค้าก็คงไม่อยากทำหรอก แต่มันคงไม่มีทางออกอื่นที่ดีกว่านี้ อภัยให้บุญยงเถอะนะคะเจ้าหญิง
จริงสินะ เจ้าพี่เคยรักฉันมาก แต่ฉันกลับทำร้ายเจ้าพี่ น้องมินย่นคิ้วอย่างสงสัยเมื่อฟังเจ้าหญิงเอ่ย ฉันเป็นคนบอกให้แม่มดผมขาวสาปเจ้าพี่เองล่ะ ไม่ใช่บัญชาของเสด็จแม่อย่างที่เจ้าพี่เข้าใจหรอกน้องมินตกใจไม่น้อยที่ได้รู้ความจริง
มันเป็นความคิดชั่ววูบน่ะ เพราะช่วงหลังๆ เจ้าพี่ชอบทำเหมือนไม่สนใจฉัน ทั้งที่ฉันเป็นชายา แต่เจ้าพี่กลับไม่เอาใจใส่ฉัน ทำเหมือนไม่รักฉัน
แล้วเรื่องที่ว่าบุญยงเจ้าชู้ล่ะคะ เจ้าหญิงยิ้มเฝื่นๆกับคำถาม ก่อนตอบ
ที่แรก ฉันก็คิดว่าเจ้าพี่เป็นแบบนั้นล่ะ ถึงให้แม่มดสาปเจ้าพี่ แต่แล้วฉันก็รู้ว่าเจ้าพี่รักการร้องเพลงมากกว่าอะไรทั้งหมด ฉันทำผิดกับเจ้าพี่มากจริงๆ สมควรแล้ว ที่เจ้าพี่จะไม่รักฉันอีกต่อไป
โธ่ เจ้าหญิง น้องมินรำพึงอย่างเห็นใจ เจ้าหญิงยิ้มบางๆให้น้องมินก่อนเอ่ย
ฝากบอกทุกคนด้วยนะ ว่าฉันขอโทษ ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีก ขอบใจเธอมากนะที่อุตส่าห์ฟังฉัน เธอออกไปเถอะ ฉันจะเก็บสัมภาระเตรียมกลับแคว้นของฉันซะที น้องมินรับก่อนจะจากไป
Create Date : 05 ตุลาคม 2553
Last Update : 5 ตุลาคม 2553 19:05:45 น.
2 comments
Counter : 200 Pageviews.
Share
Tweet
หวัดดีจ๊ะ แวะมาอ่านแหละ
สนุกดี555
แหม..นอกจากเวิ้นเก่งแล้ว เขียนหนังสือเก่งด้วยนะเนี่ย ก๊ากๆ
โดย:
หนูธันย์
วันที่: 5 ตุลาคม 2553 เวลา:19:34:07 น.
ขอบคุณค่ะพี่หนูธันย์
โดย:
นางในดอกบัว
วันที่: 8 ตุลาคม 2553 เวลา:18:07:24 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
นางในดอกบัว
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เป็นเพียงคนที่รักในอักษร
แม้บางอ่อนด้อยความรู้อยู่แค่ไหน
จินตนาการความฝันหล่อเลี้ยงใจ
เดินต่อไปอย่างเป็นสุขทุกคืนวัน
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add นางในดอกบัว's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
สนุกดี555
แหม..นอกจากเวิ้นเก่งแล้ว เขียนหนังสือเก่งด้วยนะเนี่ย ก๊ากๆ