|
|
chapter10
ชินเดอเรล่า ชินเดอเรล่าลูกแม่จริงๆด้วย เสียงแหลมร้องขึ้นเมื่อเห็นชินเดอเรล่าเดินเข้ามาถึงยังบริเวณโถงรับแขก
ท่านนายหญิงสาวสวยเจ้าของบ้านโน้มศีรษะทำความเคารพ แต่อาคันตุกะหญิงวัยกลางคนร่างท้วมนั้นกลับร้องเสียงสูง
ว๊าย เรียกท่านแม่เหมือนเดิมดีกว่านะจ๊ะลูก ชินเดอเรล่ายิ้มแห้งๆให้ ก่อนจะถูงจูงมือมาพบอีกคนที่นั่งรออยู่โซฟา ดูสิ แม่พาใครมา
ดวงตาคู่สวยนั้นปะทะเข้ากับร่างสูงสง่า งดงามที่เคยคุ้น ไม่น่าเชื่อว่าดวงหน้าหล่อคมที่เคยคิดถึงเดินทางมาถึงที่นี่และมาอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
เจ้าชายอับราฮุน เธอเอ่ยชื่อเขาอย่างประหลาดใจ แล้วร่างสูงใหญ่ก็เคลื่อนเข้ามาหาชินเดอเรล่าอย่างรวดเร็ว
ชินเดอเรล่าของพี่ พี่มารับเจ้ากลับไปเป็นยอดดวงใจของพี่เจ้าชายผู้ั้นั้นคว้าร่างบางของชินเดอเรล่าเข้ามาไวเในอ้อมกอดทันที
นั่น มันแม่เลี้ยงยัยชินนี่ แล้วนั่นคงไอ้เจ้าชายอับราฮุน ใช่ ต้องใช่แน่ๆเลย สวามีเก่ายัยชินสโนว์ฮยอนบอกกับบุญยงและน้องมินที่กำลังยืนดูเหตุการณ์อยู่ ห่างๆ แต่คำว่าสวามีเก่าของชินเดอเรล่า มันเสียดแทงหัวใจบุญยงขึ้นมาอย่างบอกไมถูก
เราตามหาเธออยู่ตั้งนาน พอรู้ว่าเธอมาเป็นเทพศิลปินที่นี่ เราก็รีบมาทันที คุณแม่เลี้ยงบอกเสียงแหลม
พี่ขอโทษกับทุกอย่างที่เคยทำกับเจ้า ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าเจ้าเป็นสิ่งมีค่าที่สุดของพี่ ให้โอกาสพี่อีกสักครั้งเถอะนะ ชินเดอเรล่า พลันน้ำใสๆก็หยาดรินออกมาจากดวงตาคู่สวยนั้น เจ้าชายรูปงามคลายกอดก่อนจะจุมจิตที่หน้าผากมนแล้วนเคลื่อนมาจุมพิตที่เปลือกตาของเธอ แล้วรวบร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอีก แน่นอนว่าภาพเหล่านี้ทำให้บุญยงต้องเดินหนีไปทันที
จะไปไหนน่ะบุญยง น้องมินเรียก แต่เขาก็ไม่ได้ให้คำตอบใดไว้
ฉันว่าบุญยงของเราดูแปลกๆไปนะสโนว์ฮยอนพูด น้องมินพยักหน้าเห็นด้วยพลางมองตามร่างสูงนั้น
ค่ำ นั้นเจ้าชายอับราฮุนตั้งพลับพลาที่ด้านนอกแนวกำแพงของเทวสถาน ชินเดอเรล่า เชิญเจ้าชายและแม่เลี้ยงของเธอมาร่วมโต๊ะอาหารค่ำ แต่แม่เลี้ยงปฏิเสธเพราะไม่ถูกกับสโนว์ฮยอนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ชินเดอเรล่าจึงออกมาทานอาหารค่ำกับแม่เลี้ยงและเจ้าชาย จึงมีเพียงสโนว์ฮยอน น้องมิน กับบุญยงเท่าานั้น
ยัยชินไปไหนซะล่ะ สโนว์ฮยอนถามขึ้น เป็นคำถามเดียวกับที่บุญยงมีอยุ่ในใจ
ลงไปทานอาหารค่ำกับคุณแม่เลี้ยงแล้วก็เจ้าชายของเค้านั่นล่ะค่ะน้องมินตอบ
ฉัน ล่ะเกลี๊ยดดด เกลียดยัยแม่เลี้ยงนี่ แต่ก่อนน่ะจิกหัวใช้ยังกะทาส ทีตอนนี้ล่ะลูกอย่างนั้นลูกอย่างนี้สโนว์ฮยอนพูดพร้อมเบ้ปาก น้องมินจึงพูดต่อ ขณะกำลังหั่นเนื้อในจานตรงหน้าเป็นชิ้นเล็กๆ
คุณพี่เล่าเรื่องชินกับเจ้าชายให้ฟังหน่อยสิคะ บอกตามตรง น้องเพิ่งรู้ว่าเค้าเคยมีสามีมาก่อนก็วันนี้เองค่ะ
น้องมินจำประกาศตามหาเจ้าของรองเท้าแก้วข้างซ้ายได้ไหม สโนว์ฮยอนเท้าความ คนเป็นน้องพยักหน้ารับยัยชินี่ล่ะคือเจ้าของรองเท้าแก้ว เจ้าชายเลยรับไปเป็นชายา บุญยงกินไปนั่งฟังไปอย่างเงียบๆ
แต่เจ้าชายน่ะ ร้ายมาก รับเข้าวังได้ไม่เท่าไรก็เบื่อ เห็นยัยชินไม่มีปากไม่มีเสียง ก็ได้ใจ ไปมีเล็กมีน้อยซะทั่ว แถมพามาไว้ในวังเต็มไปหมด พระมารดาเจ้าชายก็ใช่ย่อย หาว่ายัยชินเป็นชายาคนสามัญ ไม่คู่ควรกับเจ้าชาย ก็ไปหาเจ้าหญิงเมืองต่างๆมาให้ ยัยชินน่ะทนจนถึงที่สุด ก็เลยหนีออกมาจากวัง พอกลับมาอยู่กับยัยแ่ม่เลี้ยง ก็โดนโขกสับอยู่ตลอดเวลา ไอ้พวกในวังก็ไม่คิดจะมาตามกลับ ฉันล่ะสงสารก็เลยไปเล่นไปคุยด้วยจนสนิทกันนั่นล่ะ
โถ น่าสงสารจังน้องมินรำพึง
แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ายัยชินโง่มาก ที่ไปต้อนรับขับสู้้คนพวกนั้นอย่างดี ทั้งที่พวกนั้นเคยทำให้เจ็บปวดแทบตายสโนว์ฮยอนพูดเสียงขุ่น ฉันว่านิสัยใจอ่อน ยอมคน ขี้สงสาร ของยัยชินมันคงแก้ไม่หาย
ถ้าเป็นอย่างนั้น ชินต้องกลับไปกับเจ้าชายแน่เลย แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะคะน้องมินมองหน้าเคร่งเครียดของบุญยงสลับกับหน้านิ่งๆของสโนว์ฮยอนไปมา
จะไม่มีทางเป็นแบบนั้นเด็ดขาดบุญยงบอกเสียงกร้าวก่อนลุกจากไปทันที
| Create Date : 08 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 8 ตุลาคม 2553 18:11:21 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 172 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นเพียงคนที่รักในอักษร
แม้บางอ่อนด้อยความรู้อยู่แค่ไหน
จินตนาการความฝันหล่อเลี้ยงใจ
เดินต่อไปอย่างเป็นสุขทุกคืนวัน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
