Bloggang.com : Kim-Ha - Deva & Dana - ซาตานสาวตกสวรรค์

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

Deva & Dana - ซาตานสาวตกสวรรค์

"ข้าไม่ได้ทำผิดร้ายแรง เหตุใดจึงตัดสินเช่นนี้ ไม่ยุติธรรมเลยซักนิด!" หญิงสาวร้องโอดครวญ ขณะถูกลากตัวไปลงโทษ

"นี่เจ้ายังไม่สำนึกอีกเหรอ!" ผู้คุมกฏแห่งสวรรค์ในวัยชรา ถามด้วยเสียงดุดัน

"ท่านก็รู้ว่าข้าเป็นเด็กมีปัญหา อายุยังไม่บรรลุสิบแปด บ้านแตกสาแหรกขาด ไม่มีคนเอาใจใส่..." หญิงสาวร้องอุทธรณ์

"นี่ไม่ใช่ความผิดครั้งแรกนะดาน่า ข้าจำต้องลงโทษเจ้าอย่างจริงจังเสียที" ชายชราว่าพลาง โบกมือให้ส่งนางไปลงทัณฑ์

แล้วซาตานสาวก็ถูกเตะลงจากสวรรค์มาสู่แดนมนุษย์ในบันดล น้ำตาแห่งความเสียอกเสียใจไหลพรากจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ จนกระทั่ง...

"พรึ่บบบบ!!!" ร่างเล็กในชุดกระโปรงสีดำยาวถึงข้อเท้า ร่วงลงมากองอยู่ที่พื้นหน้าห้างสรรพสินค้าชื่อดังกลางเมือง ทำเอาผู้คนพากันแตกตื่น นึกว่าเป็นการกระโดดตึกฆ่าตัวตายเสียอีก

หญิงสาวค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองผู้คนที่กำลังมุงดูนางราวตัวประหลาด

"เป็นไงบ้างหนู?" เสียงหญิงคนหนึ่งทักถามร้อนรน ขณะช่วยพยุงให้ลุกขึ้น

"ข้า โอเค" ดาน่าลุกยืนเซไปเล็กน้อย

"เมาก็กลับบ้านไปนอนเถอะ!" มีเสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าขาวซีด เปลือกตาดำ และริมฝีปากแด๊งแดง ผมเผ้ายุ่งเหยิง สภาพเหมือนเด็กใจแตกหนีเที่ยวมาทั้งคืนไม่มีผิด

"เจ้าว่าใครเมา? ไอ้คนปากไม่มีหูรูด! ไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังเสียใจ!" หญิงสาวด่ากราดทันที

"หลุดมาจากลิเกโรงไหนว่ะ?" ชายคนเดิมถามประชด

"เจ้าสบประมาทข้าเป็นครั้งที่สองแล้วนะ" ดาน่าตรงเข้าไปข่วนหน้าชายคนนั้นด้วยปลายเล็บแหลมคม จนเลือดอาบ ผู้คนพากันตกใจแตกกระเจิง

"โอ้ย!!~ นังเด็กบ้า!" ร่างใหญ่ปิดหน้าร้องโอดโอย

"จำไว้! ไม่เคยมีใครรังแกข้าได้!" หญิงสาวยิ้มสะใจก่อนเดินจากไป

ความเสียใจมลายไปสิ้นเมื่อมองดูรอบตัว ราวกับได้อยู่ในโลกใบใหม่ หญิงสาวเหลียวมองนั่นมองนี่ด้วยความสนใจ ขณะที่ผู้คนก็สนใจใบหน้าและการแต่งตัวเหมือนซอมบี้ของเธอมิใช่น้อย แต่ที่นี่คือเซ็นเตอร์พอยท์ อะไรก็เกิดขึ้นได้

ดาน่าเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านรับเจาะตุ้มหู ลิ้น จมูก ปาก สะดือ และอีกหลายที่ จากตัวอย่างในภาพถ่ายที่โชว์ไว้

"สนใจไหมน้อง แต่งตัวแบบนี้ เหมาะมาก" เจ้าของร้านหนุ่มวัยฉกรรจ์ยุทันที

ดาน่าหยิบห่วงและตุ้มขึ้นมาดูใกล้ๆ ยื่นหน้าไปที่กระจก แล้วจัดการใส่ห่วงที่ปีกจมูกเหมือนที่เห็นในภาพ

"เฮ้ย... เล่นงี้เลยเหรอ???" เจ้าของร้านตาค้าง หญิงสาวหยิบอีกหลายชิ้นขึ้นมาใส่ที่หูบ้าง ริมฝีปากบ้าง รวมทั้งที่ลิ้นด้วย เสร็จแล้วก็แลบลิ้นปลิ้นตาดูตัวเองในกระจกเงาขำๆ และพร้อมที่จะเดินจากไป

"เดี๋ยวสิ ไม่คิดค่าใส่ก็ได้ แต่ค่าตุ้มกับห่วงน่ะต้องจ่ายนะ" เจ้าของร้านคว้าหมับเข้าที่ต้นแขน ดาน่ามองมือใหญ่ด้วยสายตาขุ่น

"งั้นข้าคิดเฉพาะค่าใส่ก็แล้วกัน" หญิงสาวจากไปพร้อมเสียงครวญครางของเจ้าของร้าน ซึ่งมีตุ้งติ้งติดอยู่เป็นแผงบนใบหน้า

ดาน่าเดินลัดเลาะมาจนถึงริมถนนใหญ่ เห็นตึกรูปร่างแปลกๆ น่าสนใจอยู่ตรงหน้า เท้าก็ก้าวไปยังจุดหมายโดยไม่รีรอ

"ระวัง!! กรี๊ดดดดดด" คนเห็นเหตุการณ์ร้องจนเสียงหลง เมื่อรถยนต์สีดำคันใหญ่วิ่งชนร่างบางจนกระเด็นลอยไปตกที่พื้นราวสิบเมตร

หญิงสาวถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลมีชื่อของรัฐในระแวกนั้นทันที

"เด็กวัยรุ่นสมัยนี้พิเรนจริงๆ เชียว" พยาบาลช่วยกันถอดสิ่งแปลกปลอมออกจากใบหน้าหญิงสาว แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ๆ คนที่กำลังสลบก็ลืมตาขึ้นจ้องมองกะทันหัน

"เจ้าบังอาจมากที่คิดจะขโมยของๆ ข้า" ดาน่าจับข้อมืออีกฝ่ายไว้มั่น

"เปล่านะคะ ต้องถอดออกเพื่อความปลอดภัยค่ะ" พยาบาลอธิบาย

"ยังจะแก้ตัวอีก!" ดาน่าลุกนั่ง

"อ้าว! นี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกเหรอ?" พยาบาลมองหญิงสาวประหลาดใจ

"ข้าสบายดี"

"ยังไง ก็ให้คุณหมอมาตรวจก่อนนะคะ"

"ข้าบอกว่าข้า..."

"คนไข้เป็นยังไงบ้างครับ" เสียงเอ่ยทักดังเข้ามาพร้อมๆ กับการปรากฏกายของหมอหนุ่ม หน้าตาสะอาดสะอ้านหล่อเหลาด้วยคิ้วเข้ม ดวงตาคม และจมูกโด่ง รวมทั้งรูปร่างสูงใหญ่ราวหนุ่มโรมันยุคกรีกโบราณ ในชุดกาวน์สีขาวกระชากใจได้อีก

"คุณหมอ" พยาบาลหันตามเสียง พอหันกลับมาอีกที ก็เห็นหญิงสาวลงไปนอนนิ่งดังเดิม

"อ้าว! เมื่อกี้ยังบอกไม่เป็นไรอยู่เลยค่ะ"

"เป็นอะไรมาครับ" เทวาถามพยาบาลก่อนทำการวินิจฉัย

"คนที่ส่งตัวมา เขาบอกว่าโดนรถชนเข้าอย่างจังเลยค่ะ"

หมอหนุ่มวางเครื่องช่วยฟังลงบนเนินอก ได้ยินเพียงเสียงหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติ และใบหน้ามีสีเรื่อขึ้นเล็กน้อย น่าแปลกที่ไม่มีรอยฟกช้ำ หรือแตกที่ใดเลย เทวาลองกดลงไปที่ช่องท้อง ขยับแขนขาเพื่อหาว่ามีที่ใดแตกหักหรือไม่

"เดี๋ยวจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเอาเข้าเครื่องสแกนดูอีกทีนะครับ" เขาเอ่ยกับพยาบาล เพราะยังไม่เห็นสิ่งผิดปกติใดๆ

"ค่ะ" พยาบาลจัดการรูดม่าน แล้วคุณหมอก็ย้ายไปตรวจคนไข้อื่นต่อ

"ท่านทำกับหลานข้ารุนแรงไปแล้วนะ ตาเฒ่าเทวัญ!!" เสียงดังเอาเรื่องจากชายสูงวัยดังมาก่อนตัว

"ก็เพราะเจ้าถือหางนางจนเสียเด็กน่ะสิ ข้าถึงต้องสั่งสอนแทน" ผู้คุมกฏแห่งสวรรค์ตอบด้วยเสียงดุเดือดเท่ากัน

"อย่าคิดว่าจะรังแกหลานสาวข้าได้ ข้าจะพานางกลับมา" พญามารว่า

"กลับมาสร้างความเดือนร้อนน่ะหรือ? เจ้าก็รู้ว่าเจ้าควบคุมนางไม่ได้" เทพเทวัญพูดตรงจุด

"ดาน่าแค่ดื้อไปบ้าง เพราะพ่อแม่นางเลิกร้างกัน นางเป็นเด็กขาดความอบอุ่น" พญามารแก้ต่างแทนหลาน

"แต่นางก็ไม่มีสิทธิ์ก่อความเดือดร้อนให้ผู้อื่น ท่านไม่ต้องห่วง ข้าจะให้นางกลับมาภายในหนึ่งร้อยราตรี หากนางทำตัวดีขึ้น"

"แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหลานข้าล่ะ?"

"ข้ารับประกัน ขนาดเทวดานางฟ้าที่นี่ยังทำอะไรนางไม่ได้ นับประสาอะไรกับมนุษย์เดินดินพวกนั้น"

"ข้าจะเชื่อใจเจ้าซักครั้ง" พญามารจำต้องยอมตาม

"อีกเรื่อง เจ้าห้ามไปเยี่ยมนางเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นเจ้าอาจจะใจอ่อนฝืนกฏสวรรค์ และทำผิดไปด้วย"

พญามารไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่จากไปด้วยอาการฮึดฮัดฉุนเฉียว

"ท่านผู้คุมกฏ ส่งนางลงไปโลกมนุษย์เช่นนั้น ท่านไม่เกรงจะวุ่นวายไปกันใหญ่หรือ?" นายทวารซึ่งยืนฟังคำสนทนาตอบโต้เมื่อครู่ถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ให้นางอยู่นี่ก็ป่วนไม่เว้นแต่ละวัน ข้าอยากให้ชาวสวรรค์ได้อยู่กันอย่างสงบสุขบ้าง" ชายชราว่า

"มันก็จริง แต่ว่า..."

"นางเป็นเด็กไม่รู้จักโต เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก ข้าหาคนควบคุมนางไว้แล้ว" เทพเทวัญว่าพลางนั่งลูบหนวดขาวโพนเล่นสบายอารมณ์

"ใครกันนะ? จะเอานางอยู่" นายทวารทำท่าคิดหนัก

"ยังเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่เสร็จอีกเหรอ?" เทวาหันมองม่านที่ยังรูดปิดสนิท

"พาไปสแกนแล้วส่งผลให้ผมด้วยนะครับ" ชายหนุ่มว่าแล้วเดินกลับห้องพักไป

"เปลี่ยนเสร็จหรือยังคะ" พยาบาลอีกคนแหวกม่านเข้าถาม เพราะเห็นเงียบไปนาน แล้วก็ต้องอุทานจนสุดเสียง

"ต๊าย!! พี่ติ๋ม พี่จี๊ด"

เทวาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หมุนในห้องทำงานส่วนตัว รู้สึกเหนื่อยแต่ก็มีความสุขกับงานที่ทำ เริ่มชินกับการใช้ชีวิตในโลกมนุษย์จนบางทีก็ลืมเสียสนิทว่าตนเป็นเทวดาอาสา

ชายหนุ่มหันมองคอมพิวเตอร์ในโหมดพักหน้าจอ หากแต่มีรูปซองจดหมาย ปิดผนึก ลอยเด่นแบบสามมิติบนพื้นผิวเรียบดำสนิท

"ท่านปู่เหรอ?" ชายหนุ่มรำพึงด้วยความสนเท่ห์ เพราะร้อยวันพันปีไม่เคยได้รับจดหมายจากปู่สักครั้ง เขาเคาะปลายนิ้วไปที่หน้าจอ แล้วข้อความภายในก็เผยออกมา

เทวาหลานรัก

ปู่มีเรื่องจะรบกวนเจ้าเล็กน้อย ปู่เพิ่งเนรเทศซาตานไปตนหนึ่ง นางเป็นตัวป่วนประจำสวรรค์ ก่อเรื่องวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน นี่คือหน้าตาและประวัติของนาง ปู่คิดว่านางต้องการการรักษาทางจิตโดยด่วน หวังว่าเจ้าคงช่วยนางได้

ชายหนุ่มมองดูใบหน้าขาวซีด ดวงตาคมคล้ำ จมูกแหลมเล็ก และริมฝีปากบางๆ ผมดำเป็นลอนยาว ทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็กมีปัญหา แล้วถอนหายใจ คิดว่างานรักษาที่โรงพยาบาลและคลินิกส่วนตัวก็เหนื่อยพออยู่แล้ว ยังต้องมารับเลี้ยงเด็กจิตป่วนอีกหรือนี่ พลางนึกขึ้นมาได้ว่าใบหน้าคุ้นๆ นี้เคยเห็นที่ไหน หากแต่มีคนเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องพอดี

"มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มยังไม่ละสายตาจากประวัติอาชญากรรมยาวเหยียดของหญิงสาว แม้จะไม่มีใครตาย แต่ก็สาหัสไปหลายราย ไม่รวมคดีลักทรัพท์ ก่อความวุ่นวายอีกหลายคดี

ไม่มีเสียงตอบ หากแต่ร่างในชุดพยาบาลสีขาวกลับแว้บมายืนอยู่ด้านหลังเขาเร็วชนิดไม่ทันตั้งตัว

"นี่คุณ!" ชายหนุ่มหันมองด้วยความสงสัย เพราะไม่เคยมีพยาบาลคนไหนมีพฤติกรรมเช่นนี้

"ตาเฒ่าเทวัญ คงกำลังเม้าท์ข้าอยู่ล่ะสิ!" เสียงใสๆ ดังขึ้นขณะที่สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์

"นี่เธอมาอยู่นี่ได้ยังไง" เทวามองหญิงสาวในชุดพยาบาลหลวมโพรก สวมทับชุดกระโปรงดำ

"ข้าก็มาให้ท่านรักษาไงล่ะ แม้ข้าจะคิดว่าตาแก่นั่นต้องการการรักษามากกว่าข้า" หญิงสาวยิ้มหวาน กระโดดขึ้นไปนั่งบนตัก และเป็นจังหวะเดียวกับที่

"คุณหมอคะ คุณหมอ!" พยาบาลสาววิ่งหน้าตาตื่นจะเข้ามารายงานเรื่องที่พยาบาลสองคนถูกจับมัด แถมยังถูกขโมยชุด หากแต่ภาพที่ปรากฏภายในห้อง ทำให้เธอถึงกับอ้าปากค้างไปเลย ดาน่าตวัดแขนครั้งเดียว ประตูห้องก็กระชากปิดตัวลงอย่างแรง จนพยาบาลสาวหน้าหงาย

"นี่เจ้าทำอะไร??" เทวาเพิ่งประจักษ์กับตาว่านางร้ายสมคำเล่าลือ

"หรือท่านอยากให้แม่นั่นได้ยินว่าเราพูดอะไรกัน" ดาน่าจัดการลบข้อมูลไม่พึงประสงค์บนหน้าจอออกจนหมด

"เอาล่ะพอได้แล้ว" ชายหนุ่มลุกยืน ทำให้ร่างเล็กเกือบร่วง โชคดีที่นางเกาะขอบโต๊ะไว้ทัน

"จะลุกก็ไม่บอก!" ดาน่าทำหน้างอ

"เอาชุดไปคืนพยาบาลซะ แล้วกลับมาคอยข้าที่นี่จนกว่าจะเลิกงาน ห้ามให้ใครเห็นเจ้าเป็นอันขาด ไม่งั้นข้าจะให้ท่านปู่ส่งเจ้าไปอยู่นรกขุมอื่น ไม่ใช่ที่นี่" ชายหนุ่มคาดโทษก่อนออกจากห้องไป

"เชอะ!" หญิงสาวย่นจมูกใส่

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2555

Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 10:44:16 น.

16 comments

Counter : 788 Pageviews.