📕คุณชายรีวิวพระชายาป่วนใจ - เหลียนเฉิง
👉แนวหนังสือ : ภูตดอกไม้อ้วนดำกินเก่ง กับ...อ๋องหนุ่มผู้ชอบความสวยงาม คอมเมดี้ หนังสืออ่านเล่น
__________
เรื่องนี้นางเอกเป็นภูตบุปผาในสวนดอกตำแยบนสวรรค์ นิสัยเกียจคร้าน ชอบขโมยอาหารบนโลกมนุษย์กิน เสร็จแล้วก็นอนอย่างภูมิใจในพุงและความอ้วนของตนเอง นางจึงได้รับโทษให้มาเกิดยังโลกมนุษย์ ผ่านด่านเซียนตามนิยายเรื่องอื่นที่เรียกว่าความรัก ซึ่งเนื้อคู่ของแม่ภูตน้อยเป็นถึงองค์รัชทายาทแคว้นหนึ่ง มีเหตุให้ทั้งคู่หมั้นกันตั้งแต่นางยังไม่เกิด
__________
ความปั่นป่วนชวนฮาเล็ก ๆ พลันบังเกิด เมื่อฝ่ายหลัวอ๋องชมชอบความงาม อีกฝ่ายนั้น ดำ อ้วน กินทุกอย่าง 😆 ผิดแปลกจากรูปร่างของคนอื่น ๆ ในครอบครัว แต่นางก็หาได้แคร์ การกิน นอน ท่องยุทธภพ คือความฝัน เขาไม่รักไม่ปลื้มอกก็ช่างเขา แม้เล่มจะหนาหน่อย แต่อ่านง่าย สปีดไว สนุกไหมชายจะเล่าให้ฟัง....
.
______________________________
[🌸คุณชายบอกเล่าความรอดหรือจม🌸]
______________________________
.
นิยายเรื่องนี้ไม่มีอะไรให้ชายวิเคราะให้อ่านกันยาว ๆ เดาทางได้ยันจบ #ส่งนางเอกมาเกิดใหม่แล้วได้หลัวเป็นลูกฮ่องเต้ เริ่มจากสร้างความหวาดระแวงให้แก่บิดา นี่ลูกข้าหรือลูกใคร เพราะเกิดมานางก็หน้าตาดำ-ขี้ริ้ว-อ้วน-กินเก่ง-เกียจคร้าน พอถึงเวลาแต่งงาน นางก็ไปสร้างความอลเวงให้แก่หลัวในวังต่อ ในฐานะพระชายาอันดับหนึ่ง By พ่อหลัวเลือก 😆
.
ชั่ววินาทีที่รถฟักทองสังขยาฝ่ายเจ้าสาวจอดหน้าบันไดทอดทอด้วยพรมแดง ผู้คนใต้หล้าก็รู้โดยปริยาย ฮ่องเต้ทรงกลั่นแกล้งบุตรชายให้แต่งกับหญิงอัปลักษณ์ ฝันพระเอกดับสูญ มีแต่นางเอกที่หิว แต่จะทำไงได้ พ่อแม่สามีรอผ้าข้าวเปื้อนเลือดอยู่(การยืนยันว่าทั้งคู่จมหัวร่วมเตียงกันอย่างถูกต้อง) อันนี้ชายให้ผ่านหมด บทปูมาดีเชียว ฉากเข้าหอแบบฮา ๆ เบนแสงไฟจบที่พระเอกถูกภรรยาขึ้นฟัด ชายก็ให้ผ่านแบบพยักหน้าเข้าใจ อรรถรสน้อยหน่อยเพราะตัดฉับไม่เน้นความ NC
.
👉จุดขายของเรื่องนี้คือ : ความหล่อกับความอ้วนดำสถิตย์อยู่คู่กัน แรกหลัวรังเกียจ กลางหวั่นไหว สุดท้ายก็เสร็จของดำ 😆 โดยไม่ลืมวางบทให้ตัวละครรุ่นใหญ่คลายปมปัญหาระหว่างกัน อย่างประเด็นฮ่องเต้กับน้องชาย ศึกต่างแคว้นแบบมีมาเพื่อให้รู้ว่ามี และปิดจบตามสูตร ในวันที่นางเอกต้องคืนกลับดงตำแยบนสวรรค์ หลัวของเราจะทำยังไง
.
.______________________________
[🌸ทิ้งท้ายกับคุณชาย🌸]

อย่างที่ชายเกริ่นไว้ นิยายเรื่องนี้มีความหนาเกือบ 500 หน้าแต่อ่านไวจบใน 3 ชั่วโมง ส่วนตัวมองว่าพล็อตน่ารัก ไม่ใช่ความแปลกใหม่ มีแผลเรื่องการแปลเหมือนเดิม มันเกินจะเอามาติกันเป็นข้อ ๆ ตราบใดที่เขามั่นใจว่าทำออกมาดีแล้วโดยไม่คิดจะปรับเปลี่ยน
.
อีกปัญหาหนึ่งมาจากตัวนักเขียนเล่นมุกแปลก ๆ ที่คนอ่านเข้าไม่ถึง ยกตัวอย่างตอนนางเอกเขียนบทกลอนส่งให้หลัว 'นอนอิงชิดดอกเหมย เชยดมกลิ่นบุปผา' ความหมายคือ ข้าไม่มีวัฒนธรรม ข้าเป็นคน...หากถามว่าข้าคือใคร ข้าคือลาที่แสนโง่
👉ตัวละครหัวเราะกันไตสะเทือน ครื้นเครงเหมือนมันตลกมาก
👉ชายอ่านแล้วอิหยังหนอ มันฮายังไง...อะไรคือที่มาของความหมายนั้น
ชายจับใจความได้ว่ามันเป็นคำเพี้ยนเสียงของจีน/คำแสลง/คำประชดประชัน/คำไปยานใหญ่ ซึ่งบางเรื่องจะมีเชิงอรรถประกอบเพิ่มเติมให้เราเข้าใจความหมาย แต่อันนี้เขาใส่มาแค่นั้น
.
เอาเป็นว่าปกสวยแต่เนื้อหายังก่อน ถ้าไม่มองเรื่องแปลจับผิดนักเขียน เนื้อหายังไปไม่สุดสักสาย จะขำกลับไม่ขำ อารมณ์รัก ๆ ยิ่งเบา ความหลัวอ๋อง เมียสายเบาหวานกิน แทบจะไม่มีภารกิจอะไรเด่น ๆ ให้เราจับมาเป็นยาใจ ทุกอย่างมันระนาบเป็นเส้นตรงไม่โค้งขึ้นไม่แลนดิ้งลง
ชายว่าต้นฉบับไม่น่าสนใจด้วย เลยได้คะแนนไปจากชาย 50/50 ไม่ผิดหวังแต่ก็ไม่ชวนอ่าน

Create Date : 10 กันยายน 2563
Last Update : 10 กันยายน 2563 10:45:26 น.		3 comments
Counter : 3616 Pageviews.
Share Tweet