และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง 

เพราะว่าทุก ๆ วันต้องนั่งรอ แล้ว รอเล่า รอว่าเอกสารที่ทำส่งไป เมื่อใดจะมาซักที

สุดท้าย ท้ายสุด เอกสารจากเดนมาร์คก็มา  ประเทศนี้ทำอะไรเร็วทันใจจริง ๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าประชากรในประเทศมันมีน้อยมาก เชื่อไหม มีประมาณ หกล้านคน 

นั่นไง เขาเลยดูแลประชากรทั่วถึง  แล้วการทำเอกสารต่าง ๆ ปัจุบัน เดนมาร์คเขาออกกฏให้ฟรีแล้ว  โอ้ววว ช่างประเสิรฐแท้

พอเห็นเอกสารจากเดนมาร์คก็ทำให้นึกถึงวันเก่า ๆ กับ โฮสและ เพื่อน ๆ

พอวันศุกร์ จะโทรนัดกันว่าจะไปไหนดี 

สุดท้ายก็มาจบที่ไป Lyngby เพราะว่าอยู่ใกล้บ้านฉันค่ะ  เสร็จก็กลับมานอนห้องน้อยของฉันนั่นเอง  จากบ้านไปก็แค่สี่กิโลนะคะ  นั่งแทกซี่เสียเงินตั้ง ร้อยหกสิบโครน  รถไม่ติดซักเเอะ

ลืมบอกไปค่ะ ที่เดนมาร์คส่วนใหญ่เขาจะใช้รถจักรยานกันคะ  ขนาดโฮสเรา หน้าร้อนนะ โฮสแม่ปั่นจักรยานไปโคเปน  ประมาณ แปดกิโลค่ะ  โฮสพ่อก็วิ่งไปค่ะ  คือเขาเป็นอะไรที่สมถะมาก ๆ 

ทั้ง ๆ ที่โฮสพ่อเงินเดือนเยอะสุด ๆ (ประมาณล้านบาทไทย ต่อ เดือน)  เขาใช้ชีวิตสมถะมาก ๆ

ในบ้านมีทีวีเเค่สองเครื่องนะ  คือ ห้องดิฉัน กับห้องรับแขก 

โฮสบอกว่าทำไมเราจะต้องการอะไรไปมาก มีแค่นี้ก็พอแล้ว ที่มีทีวีในห้องเรา เพราะว่าเผื่อเราอยากดูรายการอะไรที่ไม่ตรงกับพวกเขาค่ะ 

จะบอกว่าโฮสบ้านนี้เป็นบ้านที่ประเสิรฐมาก ๆ เลย  เราอยู่บ้านหลังนี้ เหมือนเราอยู่บ้านเราค่ะ  ให้ความรู้สึกว่าโฮสเหมือนญาติ เหมือนเพื่อนเลย  เล่าได้ทุกอย่าง เผลอ ๆ สบายกายและใจกว่าอยู่บ้านเราเองอีกค่ะ 

อย่างที่เคยบอกว่า เหมือนจ้างมาอยู่บ้านเฉย ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า  จริง ๆ แล้ว เขาน่ะต้องการคนไปรับลูก แล้วก็อยู่กับลูกในช่วงที่เขาไปทำงานจนกว่าเขาจะกลับน่ะค่ะ  เราก็ช่วยงานบ้านเขา ก็เหมือนกับเราอยู่บ้านเราเลย เขาให้เงินเดือนเรามากกว่าเรทออแพร์ปกตินะคะ  แล้วระหว่างวัน เขาจะเอาเงินใส่กระเป่าน้อยไว้ในห้องครัว  บอกเราว่า หากอยากกินไรให้เอาเงินนี้ไปซื้อของกินนะ (บางครั้งเราก็ใช้ค่ะ  แต่บางครั้งก็ไม่ใช้ เพราะว่าเกรงใจ ยิ่งเขาดีเท่าไหร่ เราก็เกรงใจเขามากเท่านั้น)

วันเสาร์อาทิตย์หากเราไม่อยู่ เขาก็ยังมาเอาเสื้อผ้าเราไปซักให้  เป็นอะไรที่น่ารักที่สุด  ว่าแล้วก็คิดถึงมาก  ทุกวันศุกร์ เราจะช่วยกันทำซูชิ  ถ้าเหนื่อย โฮสก็ไปซื้อจากร้านญี่ปุ่นในเมืองมากินกัน (น้องคนโตชอบกินซูชิมาก) เราจะบอกว่าใครได้ไปอยู่กับโฮสเราคนนี้ เป็นอะไรที่สบายจริง ๆ

ก่อนหน้านี้เขาก็จะเอาออแพร์คนไทยค่ะ จากที่ไทย  ก็ตกลงดิบดี  แต่สุดท้ายเด็กที่ไทยก็ปฏิเสธเขาค่ะ ทั้ง ๆ ที่ส่งเอกสารมาแล้ว  ถึงสองคน  ด้วยกัน  เขาก็มาถามเราว่า  ทำไมเด็กไทย ปฏิเสธเขาหมดเขาดูเลวร้ายขนาดนั้นเหรอ  เราก้ยังคิดเลยค่ะว่า คนดี ๆ ไม่เลือกกัน เราก็เลยบอกโฮสไปว่า คนดี ต้องได้สิ่งที่ดีสิ ฮ่าฮ่าฮ่า   เขาก็เลยตัดสินใจหาเด็กที่อยู่ที่โน่นค่ะ ก็ได้เด็กไทยมาค่ะ  แต่อยู่แค่สองสามเดือนก็มีเหตุให้โฮสต้องเลิกจ้างค่ะ (เรื่องนี้มันยาวค่ะ และไม่น่าเกิดขึ้น ) ใครทราบเรื่องก็สงสารโฮสเราทุกคนเลย  สุดท้ายโฮสก็เลยตัดสินใจเอาเด็กฟิลิปปินส์ค่ะ 

เราเสียดายแทนเด็กไทยคนอื่นที่อาจจะพลาดโอกาสได้โฮสดี ๆ โฮสดี ๆ อย่างนี้หายากมาก (น้องไทยคนนั้นไม่น่าเลย)

เป็นออแพร์ที่เดนมาร์ได้วันหยุดถึง 5 สัปดาห์ต่อปี  แต่เรานี่ได้ประมาณแปดได้  เพราะว่าเวลาที่โฮสไปต่างประเทศกันทั้งหมด  ถ้าไปไม่เกินสามสัปดาห์ เขาให้เราเป็นวันหยุดไปเลย  แล้วเขาก็จ่ายเงินด้วยนะ  แต่ถ้าเขาไปเกิสสามสัปดาห์ เขาขอให้เราใช้อาทิตย์หนึ่งเป็นวันหยุด ก็เหมือนว่าถ้าเขาไปสาม  เราได้ฟรีสองสัปดาห์ สับดาห์ที่สามเป็นวาเคชั่นเรา อย่างนี้นี่แหละค่ะ  เห็นไหม  อะไรมันจะสบายอย่างนี้

ว่าด้วยเรื่องรองเท้ากันหิมะ โฮสซื้อมาให้  เพราะว่าเราต้องไปรับเด็กช่วงหน้าหนาวด้วย  การทำให้ท้าวอบอุ่นนี่สำคัญ  เขาซื้อให้ค่ะ  ใส่แล้วมันอุ่นสุด ๆ ผิดกับอันของเราที่ซื้อเองอ่ะ  มันแบบ แค่สามชั่วโมงนิ้วก็เริ่มชาแล้ว  ส่วนพวกถุงมือไรงี้เรามีค่ะ  แต่ของโฮสก็สามารถเอามาใส่ได้  ไม่ได้ลามปามนะ เขาให้ใส่จริง ๆ อย่างหมวกไรงี้ เราก็เอาของโฮสมาใส่  เขาเห็นเขาก็ยิ้มนะ ไม่ได้ว่าไร  เขาก็บอกว่าใส่ได้ ใส่ได้

บางทีตอนเย็นหลังจากกินข้าวเสร็จเราจะเข้าห้องเลยก็ได้  แต่บางครั้งเราก็จะไปนั่งเล่นกับน้องค่ะ  เราชอบมัน มันน่ารักดี  หน้าเหมือนสติ๊ต แต่บอกว่าหน้าเหมือนไม่ได้นะ  จะงอน  เขาบอกว่าเขาตัวเล็กน่ารักกว่าสติ๊ตตั้งเยอะ 

อีกอย่างเราก็จะชอบทำผมให้น้องมาก ๆ เลย  (คนเล็ก) คนโตไม่ชอบให้จับผมค่ะ  เขาจะออกแบบการแต่งตัวของตัวเอง  ถ้าวันไหนจะให้ทำผม ถึงจะยอมให้จับ  คนเล็กนี่  นั่งให้ทำเลย  น่ารักมาก

ตัวอย่าง

 นี่แหละมันก็เป็นความทรงจำดี ๆ ที่มีให้กัน  ก็จะยังจดจำอยู่เสมอ

ช่วงเดือนนี้เขาก็จะซื้อตั๋วให้เราไปเที่ยวเดนมาร์คอีกค่ะ  แต่ว่าเราติดที่ต้องทำเอกสารของเเคนาดา   แต่ก็คิดถึงน้องมาก โฮสก็เล่าว่าน้องบ่นว่าอยากย้ายมาอยู่ไทย  คือพอหลังจากเรากลับมา  เขาก็มาเยี่ยมที่ไทย  น้องก็มาค่ะ  แล้วไอ้เด็กคนโตก็แปลกมันติดพ่อเราค่ะ เลยอยากมาอยู่เมืองไทย

ว่าแล้วก็คิดถึง  โฮสส่งรูปน้องมาให้ดู โตขึ้นกันเยอะเลย  เฮ้อ หากมีเวลาอยากกลับไปอีก

พอใกล้เสาร์อาทิตย์ ช่วงซัมเมอร์  ก็จะคิดแพลนกันแล้ว ว่าไปเที่ยวไหนกันดี  ปิ๊คนิคไหม  ถ้าปิ๊คนิคก็ทำอาหารไปกินกันที่ทะเล  บางครั้งก็ไปบ้านเพื่อน ส่วนใหญ่เป็นบ้านเรา  เพราะว่าโฮสเราใจดี อิอิ

ตกดึก ก้ไปเที่ยว  แต่เราไม่เที่ยวเยอะนะ ส่วนใหญ่ก็แค่ตามเทศการต่าง ๆ เราชอบอยู่ในห้อง นั่งฟังเพลง  หรือไม่ก็หาทำอะไรกินกันมากกว่าค่ะ

ช่วงวาเคชั่นก็แสนดี  ประเทศยุโรปมันติดกัน ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้  ตั๋วมันก็ไม่แพงเลย  ก็ทำให้ได้กำไรชีวิต ได้ไปประเทศในฝันมากมายเลย

เพื่อน ๆ บางคนก็ยังคงอยู่ที่เดนมาร์ค บางคนกลับแล้วก็กระจายกันไป  ว่าแล้วก็คิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ ซะมากมาย  เลยทำให้เราได้รู้ว่า

อดีต เราไม่สามารถย้อนกลับไปได้  ดังนั้นเราควรจะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด  เพื่อจะได้มีอดีตที่ดี และน่าจดจำให้เราได้ย้อนกลับไปนึกถึงอยู่เสมอ

เราขอเอาภาพเมืองต่าง ๆ ที่เดนมาร์คมาโพสแชร์

ถนนแถวบ้านที่ต้องเดินทุกวัน

แม่น้ำเริ่มแข็งตัว ทำเป็นลานเสก็ตน้ำแข็งได้แล้ว

มันหนาวจับใจจริง ๆ

ท่าเรือในโคเปน

เมืองออหูส(น่าจะเป็นที่ว่าการอำเภอ เราเดาน่ะ)

นี้เป็นช่วงแฟชั่นวิค  ซึ่งเป็นแคทวอล์คที่ยาวที่สุดในโลก ที่ถนนสตอยส์

Copenhagen Beach Party (นี่เป็นช่วงเย็น ๆ คนทะยอยกันมาค่ะ)

Copenhagen Beach Party (ตอนเย็น มีดีเจ มาเล่นแผ่นค่ะ แดนซ์กันกระจาย)

เรามาดูช่วงสปริงกันบ้าง

เราได้มีโอกาสไปดูคอนเสิร์ตนักร้องดังของเดนมาร์ค Ramus

วันหยุดไปทะเลกับเพื่อนในห้องเรียน(ฟิลิปินส์ อินโด อาฟริกาใต้ พวกเขาหน้าเหมือนคนบ้านเราเป๊ะ +เด็กน้อยของเพื่อนฟิลิปินส์ด้วย สองคน )

งานเทศการเผาแม่มด