เมื่อวันศุกร์ที่ 24 สิงหาคม 2555  ที่ผ่านมา  ก็เป็นฤกษ์งามยามดี  ที่ได้เดินทางจากโคราชไปยังเมืองกรุง  จริง ๆ ไม่ค่อยอยากเข้ากรุงเทพเท่าไหร่ค่ะ รถเยอะ  อันนี้ตัวเราคิดเอง  แต่ด้วยความที่ต้องการประวัติอาชญากรรม เราก็เลยต้องไป

เดินทางออกจากโคราช พร้อมเพื่อนอีกหนึ่งคน พร้อมด้วยกระติกน้ำร้อนหนึ่งใบ  ไม่สบาย ต้องจิบน้ำร้อนตลอด พอถึงนัดเพื่อนอีกคนให้มารับค่ะ  มันให้นั่งรถไปเจอมันที่เซ็นทรัลลาดพร้าว  โอ้ววว สาวบ้านนอกคนนี้ จะต้องเข้าไปยังห้างใหญ่  พอไปถึงเซ็นทรัลลาดพร้าว ก็ไปรอที่ชั้นหนึ่ง  ผู้คนเดินกันขวักไขว่ เยอะแยะ  ผู้คนจับจ้องมายังเราและเพื่อน จนทำให้เรารู้สึกประหม่าในทันที  เอ หรือเขาจะรู้นะว่าเรามาจากต่างจังหวัด ฮ่าฮ่าฮ่า  

แต่เราก็เป็นเป้าสายตาของคนแถบลาดพร้าวได้ไม่นาน เพื่อนเราก็โทรตามให้ออกมาหน้าห้าง และเราก็วิ่งขึ้นรถมันไปด้วยอาการเร่งรีบ  ตอนนั้นบ่ายสองครึ่ง  เรากับเพื่อนก็ภาวนากันให้ไปทำประวัติอาชญากรรมทันด้วยเถิด  เพราะว่ารถติดมาก ๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ติดอย่างนี้  เหมือนเพลงของศิริพรอำไพพงศ์เลย ติด ตะดิดิ๊ดดิ๊ติ๊ดิดติด ตะดิดิ๊ดดิ๊ติ๊ดิดติด ตะดิดิ๊ดดิ๊ติ๊ดิดติด  ขนาดว่าจ่ายเงินขึ้นทางด่วน ก็ยังติดอีก โอ้วววววววววววววววววว

เมื่อไปถึงสถานีตำรวจแห่งชาติ ก็เอาเอกสารไปรวบรวมที่จุดประชาสัมพันธ์ เขาก็จะให้เอกสารเราไปนั่งกรอกประวัติ ที่โต๊ะกรอกประวัติ   

ไอ้ตอนกรอกประวัติ ก็มีเจ้าหน้าที่มาคอยบอก  ขนาดว่าในเอกสารถามว่านิสัยใจคอเป็นอย่างไร  เจ้าหน้าที่ก็พยายามมาบังคับให้เราเขียนว่า เรียบร้อย  รู้ได้อย่างไร ว่าเราเรียบร้อย หรือว่าหน้าเราเรียบร้อย  เราพยายามไม่เขียน  แต่เขาบอกว่า เขียนไป เรียบร้อย  สุดท้ายเราก็ต้องยอมจำนน  เขียนว่าเรียบร้อยในที่สุด  ทั้งที่เราไม่ได้เรียบร้อยเลย  ออกจะเป็นสาวสวยเปิ่น ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่น

พอกรอกทุกอย่างเสร็จ พี่เขาก็ให้ไปพิมพ์ลายนิ้วมือ  พิมพ์เสร็จก้ไปถ่ายรูป  เราชอบตอนถ่ายรูปน่ะ ยิ้มได้ด้วย  เรานี่ใส่ที่ครอบผมไป  ถามเขาว่าให้เอาออกไหม  เขาบอกว่าใส่ได้  พอถ่ายรูปเสร็จก็ไปเอาใบนัดรับ  แล้วเดินต่อไปยังโต๊ะเจ็ดแล้วจ่ายห้าสิบบาท ค่าไปรษณีย์ เพราะเราให้ส่งไปรษณีย์ จะได้เข้ากรุงมาอีกทีก็ตอนยื่นวีซ่าเลย 

หลังจากนั้นก็นัดเพื่อน ๆ ที่ทำงานอยู่เมืองหลวงออกไปกินข้าวอย่างสบายใจ  เพื่อรอช้อปปิ้งในวันรุ่งขึ้น

วู้วววว  ถ้าได้เอกสารตัวนี้ ก็นะ