ฉะนั้น ปี 57 การรัฐประหารจึงต้องไปลดคุณค่ายี้ห้อสินค้าที่ลูกค้าส่วนใหญ่ติด ครั้นจะไปผูกความเชื่อเข้าระบบคุณภาพอุปทาน เกรดพรีเมียร์ ของสินค้าอนุรักษ์นิยมสมัยใหม่ก็คงยาก เนื่องสินค้าไม่สามารถตอบสนองกลุ่มลูกค้าเหล่านั้น รัฐประหาร 57 มีสปอนเซอร์หนุนดี คือ จีน เลยมาสร้างระบบตลาดผูกขาด บีบทางเลือกน้อยลง พยายามสร้างบริการตอบสนองลูกค้าส่วนใหญ่ การสร้างระบบตลาดควบคุม มีสภาความั่นคงเหนือสภาราษฎร อันนี้คือปิดต้นน้ำ ส่วงกลางน้ำเป็นส่วนที่อนุรักษ์นิยมคุมได้อยู่แล้ว แต่ปัญหาปลายน้ำสิ ที่ลากระบบกลับสู่ประชาธิปไตยแบบเสรีนิยมเสมอ อันเป็นหัวใจของกลุ่มเสรีนิยม

ที่มาของคำว่าปฏิรูปจึงบังเกิด การปฏิรูปไม่ใช่ปฏิรูปให้ระบบดีขึ้น แต่รื้อและควบคุมกลุ่มปลายน้ำให้อยู่แบบจำกัด คงระบบชั้นวรรณะให้อยู่ในสังคมไทย (อันนี้พวกอนุรักษ์นิยมสมัยใหม่ชื่นชอบมากสำหรับระบบชั้นวรรณะนี้) รัฐประหารสองสามเดือนเลยมุ่งเป้าเน้นๆที่ หวย รถตู้ รถแท็กซี่ มอเตอร์ไซด์รับจ้าง แผงลอย ฐานมวลชนฝ่ายประชาธิปไตย ควบคุมระบบ ควบคุมตลาด คุมอยู่จบ คำตอบของรัฐประหารประสบความสำเร็จจึงไม่ใช่การคุมต้นน้ำ หรือกลางน้ำ แต่เป็นการคุมปลายน้ำเบ็ดเสร็จ

อย่างไรก็ปาก ท้อง ทำมาหากินของปลายน้ำ รากหญ้าคือคำตอบที่เขาปฏิเสธยี่ห้อสินค้าของกลุ่มอนุรักษ์นิยมสมัยใหม่เสมอมา เมื่อตลาดเศรษฐกิจของเหล่าปลายน้ำ รากหญ้า กำลังเผชิญปัญหา เฟ้อ และ ฝืดคู่ขนาน เงินเป็นสิ่งหายาก มูลค่าน้อย กำลังซื้อต่ำ เผชิญระบบเศรษฐกิจปิด ที่เงินทุนหมุนเวียนไม่เข้า แต่หนี้ท่วมหัวเพิ่มขึ้น การบริโภคภายในหยุด คนหยุดจับจ่ายใช้สอย เก็บออมเงินสด ระวังความเสี่ยง ตลาดภายนอกแช่แข็ง จับตาดูสถานการณ์ งานนี้แหละยาวเลย พลิกไม่พลิกแค่ตรงนี้ ปลายน้ำคุมกันได้ปล่าว เริ่มลองชิมตัวอย่างที่แผงลอยเชิงจุลภาค ก่อนเจอของจริงมหภาคไม่เกินสองปีข้างหน้า