ข้าขอสาบานอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิใด้ - -"
|
|||||||||||||
ค ริ ส ม า ส อี ฟ. . . ความจริงไม่ว่าง - -... แต่ชอบความรู้สึกตอนนี้มาก... วันหยุด ทำอาหาร ดูซีรีย์ ดูข่าว ฟังวิทยุ อ่านหนังสือ เขียนบล๊อก (ใจคอ พี่จะไม่คิด ซักผ้า รีดผ้า ทำความสะอาดห้องเลยสินะ - -) รู้ตัวนะ ว่าอยู่คนเดียวมากเกินไป...ตามใจตัวเองมากเกินไป...(ถ้าทำให้ จะตามใจตัวเองตลอดไป555) นั่นแหล่ะ... วันนี้คริสมาสอีฟ... ปกติ วันนี้ไม่มีผลอะไร นอกจากตอนเด็ก ที่เรียนโรงเรียนคริสต์ จำได้ว่าจะชอบมาก เพราะโรงเรียนจะหยุดวันคริสมาส และมีงานรื่นเริง เฉลิมฉลอง...กลายเป็นคนพุทธที่รักวันสำคัญทางคริสต์ เคยอยากย้ายศาสนาเพราะ งานนี้ - -...ทำเป็นเล่นไป วุ้นร้องเพลงงานนี้ เวอร์ชั่นภาษาไทยได้หมดเลยนะ จิงเกิลเบลงี้ ไซเรนท์ไนท์งี้ เวอร์ชั่นภาษาไทยนะฮะ - - (แสดงให้เห็นถึงความเป็นไทยนิยมแต่เด็ก) ทุกปีที่โรงเรียน จะมีวันให้ใส่ชุดธรรมดา มากินเลี้ยง จับฉลาก... ตามประสาเด็กโรงเรียน ญ ล้วนที่โรงเรียนจะกฎเยอะมาก ถึงมากที่สุด วันๆนี้ เหมือนวันปล่อยผีเบาๆ ทุกคนจะคิดว่า จะทำผมอะไรมาดี(เพราะโรงเรียนให้ทำแค่ถักเปียในชุดนักเรียน - -) จะแต่งชุดอะไรให้เพื่อนๆชื่นชม ว่าเราสวยมากกกกกกกกกกก 555 วุ้นอยู่โรงเรียนนี้มา 7 ปี จำของขวัญที่จับฉลากได้อยู่ชิ้นเดียว และเป็นปีสุดท้ายที่อยู่โรงเรียนนี้ มันคือ...หนังสือ "เจ้าชายน้อย"... วุ้นได้มาจากเพื่อนคนที่วุ้นเคยคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด สนิทที่สุด แต่ด้วยนิสัยของวุ้นเอง ที่ทำให้เสียเพื่อนคนนี้ไป...นึกถึง ยองโด the heirs แบบนั้นแหล่ะ...วุ้นออกจากโรงเรียนตอน ป. 5 วุ้นไปตามล่าหาเบอร์โทร เพื่อนคนนั้น ตอนจะขึ้นม. 6 เพื่อขอโทษ วุ้นไม่ได้คาดหวังว่าเพื่อนจะตอบอะไร วุ้นรู้ตัวว่ามันไม่ใช่หนัง 555...เพื่อนคนนั้น แค่ประหลาดใจ ว่า "มึง"โทรมาทำไม555 แค่นั้นเอง เอาเข้าจริง นิสัยอันนั้น มันคอยทำร้ายความสัมพันธ์ของวุ้นมาโดยตลอด จนปัจจุบัน555 มานึกๆดู...เมื่อก่อน วุ้น กระหายการท่องเที่ยวมาก...ต้องไป ต้องเห็น ต้องรู้ ตอนนี้...แม้แต่ ช่วงวันหยุดยาวของตัวเอง...วุ้นกลับเลือกที่จะเดินเล่น สวนสาธารณะ ดูคน นั่งมอง...สงสัยต้องไปตามหาแรงบันดาลใจก่อน 555 นอกเรื่องไปวายวอดมาก 555 อย่างที่บอก คริสมาส ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับวุ้น นอกจากรำลึกถึงวัยเด็ก ความสนุก ความตื่นเต้น ความรื่นเริง เวลาฟังเพลงก็จะนึกถึงช่วงเวลานั้นๆ... วุ้นเคยเหมือนได้สัมผัสความรู้สึกคริสมาสจริงๆ ครั้งหนึ่ง ตอนเรียนปีสี่... ตอนนั้น วุ้นมีเพื่อนต่างชาติคนนึง ที่รู้จักโดยบังเอิญมาก...เอาเรื่องที่เรารู้จักกัน เขียนนิยายได้อยู่ (ความจริงกะจะเขียนอยู่นะ 555) ความจริง เขาควรจะกลับเยอรมัน ช่วงคริสมาสเนี่ยแหล่ะ... แต่ด้วยความที่เห่อประเทศไทย...จะเรียกว่าเห่อก็ไม่ได้ เพราะคนไทยรอบข้างฮี รักฮีเหลือเกิน - -(หมั่นไส้) ทีนี้ ตามมาตรฐาน ช่วงคริสมาส เป็นช่วงสอบ คร่า...ฮีไร้เพื่อนกระทันหัน - -...ก็มาลากวุ้นไปกินข้าวด้วย... วุ้น ก็เห่อสิคะ...มีคนชวนไปกินข้าวคริสมาส - -...ไปกินอาหารเยอรมัน เพราะฮีอยากได้บรรยากาศแบบที่บ้าน...ถือเป็นครั้งแรกเลยที่วุ้นได้กินอาหารเยอรมันจริงจัง... ไม่ใช่แนวอย่างรุนแรง5555...จำได้ว่า กินได้อย่างเดียว คือสลัด 5555 ฮีผู้แสนภาคภูมิใจ ถึงกับหน้าเสีย ที่เจอ วุ้น กินอะไรไม่ได้เลย - -...(เค้าขอโทษ) เหตุการณ์ผ่านไปสองปีแล้ว... รู้สึกวุ้นจะจำข้ามไปเลยแฮะ ป.5 ปีสี่ ตอนนี้(ซึ่งยัง) ส่วนปีที่แล้ว...คริสมาส...วายวอดมาก - -...เพราะอยู่ในช่วงเทรน...จำได้ว่า ก่อนที่จะมา ยังบอกกับคนอื่นสวยๆว่า...วุ้นจะมาฉลองคริสมาส กะปีใหม่สวยๆที่นี่(โดยไม่สำเหนียกว่าอยู่ประเทศศาสนาอะไร) ความจริงคือ...นั่งอ่านหนังสือหัวฟู จำทุกสิ่งอย่าง - -...เหนื่อยมาก - -...กระอักมาก ยังคงนอกเรื่องต่อไป 555... ช่วงสัปดาห์ก่อนคริสมาสนี้ วุ้นได้เห็นความคึกคักในการจับจ่ายใช้สอยของผู้คนอย่างแท้จริง.. ไม่ใช่แบบที่เราเห็นในเมืองไทยที่ซื้อของไปจับฉลาก ตาม loft ไรงี้... เขาซื้อกันจริงจังมาก...จริงจังจนเราเริ่มเข้าใจถึงความสำคัญของงาน... ปีนี้...คริสมาสอีฟ...วุ้นทำงาน- - ... by the way, merry Christmas ค่ะ ก้ออ่านะ
|
วุ้นใสจ้า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อืม สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดี(กับตัวเอง)ก่อนที่หลงเข้ามาดูบล๊อกของข้าพเจ้า และแสดงความเสียใจ(กับท่านที่กำลังอ่านอยู่)ที่บล๊อกไม่มีอะไรเลย - - จบข่าว - - ก้ออ่านะ Group Blog
All Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
