ข้าขอสาบานอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิใด้ - -"
|
|||||||||||||
P o p p y H i l l . . . P u p p y L o v e บอกกับตัวเองเอาไว้ว่าจะเขียนบล๊อกเกี่ยวกับอาชีพการงานตัวเอง - -...สุดท้ายก็ล่ม พอมาทำงาน ลายมือนี่เลวร้ายลงมากเพราะไม่ค่อยได้เขียนภาษาไทย(ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เขียนมาก - -) วันนี้มีโอกาสได้ดู From up on Poppy Hill เลยนึกถึงเรื่องๆนึงที่อยากเขียนนานแล้วแต่ไม่มีโอกาส (เพราะขี้เกียจไปเสียก่อน) ปกติดูแต่ ซีรี่ย์ หนังการเมือง - -..หนังสือที่อ่านก็การเมือง...พอหยิบจับมั่วๆที่การเมืองต่ำๆ ก็เลยมาลงบล๊อก (ความจริงการ์ตูนนี่ก็การเมืองมาก - -...เข้าสถานการณ์ตอนนี้พอดี...เพราะพระเอกต่อต้านทุนนิยม - -ประชาธิปไตยเสียงข้างมาก - -...ขณะที่วุ้นดู กำลังมองในมุมที่ตัวเองเป็นนางเอก สงสัยว่านางเอกคิดอะไร...แต่ดูไปดูมา ก็แบบ...เธอเอาพระเอกนะ วุ้นขอเพื่อนพระเอก -..- วุ้นเป็นโรคแพ้ผู้ชายใส่แว่น - -) กลับมาที่ปั๊ปปี้เลิฟดีกว่า วุ้นเรียนโรงเรียน ญ ล้วนตั้งแต่ อนุบาลสอง ถึง ป.ห้า (ตอนอ.หนึ่ง เคยโดนเพื่อนล้อว่าเป็นแฟนกับเด็กผู้ชายคนนึง ที่แอบหอมแก้มเราตอนหลับ -มีคนบอกมา - -) ตอนเด็กๆ วุ้นเกลียดผู้ชายมาก - - ไม่รู้ไปเอาความคิดมาจากไหน คิดว่าผู้ชายเป็นตัวสกปรก ทำให้ผู้หญิงเดือดร้อน(อาจเป็นปมวัยเด็ก - -) เนื่องจากวุ้นบ้านวุ้นอยู่ชานเมือง เลยต้องนั่งรถตู้ประจำมาส่งที่โรงเรียน ซึ่งก็จะต้องเด็กจากโรงเรียนอื่น รวมถึงเด็กผู้ชายด้วย - -...ตอนเด็กๆวุ้นจะเอากระเป๋ามากั้น หากมีผู้ชายนั่งข้างอย่างเสียไม่ได้ (ปกติจะสลับที่หนี) พอผู้ชายลุก ก็ปัดเสนียดของผู้ชายที่ติดกระเป๋าออก ทำนองนั้น - - เกลียดจริงจังมาก - -... พอมีเหตุต้องย้ายโรงเรียนไปอยู่โรงเรียน สห ตอนป.หก ก็ยังเกลียดผู้ชายอยู่ วุ้นมามองผู้ชายเป็นคนปกติ ตอนม.สองมั้ง - - เพราะม.หนึ่งตอนปฐมนิเทศยังเอากระดาษมารองมือตอนต้องแตะมือกับผู้ชายอยู่เลย - -...ส่วนเดินจับมือกับผู้ชายนี่ ครั้งแรกตอนม.หก จำได้ว่าผู้ชายมาจับมือ แล้ว วุ้นก็สะบัด ผู้ชายตกใจมาก 555 วุ้นก็ตกใจ อะไรวะ555 แล้วต้องมาฝึกเดินจับมือ - - ถุยชีวิต กลับมาที่ป.หก สารภาพเลยว่า เป็นคนที่รู้ตัวว่าหน้าเหี้ย - -...เลยต้องเรียนเก่งเพื่อชดเชยความหน้าเหี้ยของตัวเอง - -...ประวัติหน้าเหี้ยของตัวเอง ก็เสื่อมทรามมาก - -...เพราะ ถ้าไปดูรูปวุ้นตอนเด็กๆจะเห็นว่า น่ารักมากๆ - -(ตอนเด็กๆเคยอยากเป็นนางสาวไทยนะเออ - -)...พอโตมากลายพันธุ์ - -...ด้วยความเชื่อว่า เผลอไปแตะน้ำลายเพื่อนที่ไม่สวยตอนเด็ก เลยติดเชื้อไม่สวยมา - - ต่ำตมจริงจัง พอรู้ตัวว่าไม่สวย เพราะงั้นถึงจะเข้าสู่วัยแรด - -(คือเพื่อน ญ ล้วนมันเริ่มคิดเรื่องแฟนตั้งแต่ป.สี่ แต่วุ้นไม่นะ - - เพราะอยู่ ญ ล้วน ตอนนั้นหน้าเลือด คอยหาของมาขายเอากำไรอย่างเดียว - - วีรกรรมสมัยเด็กๆนี่เยอะ - - เยอะจนสงสัยว่าทุกวันนี้มันถูกกระบวนการทางสังคมแบบไหนที่ทำให้เป็นแบบนี้ - -) เลยไม่มีความคิดเรื่องผู้ชายหล่อ วุ้นไม่เคยมองผู้ชายหล่อ จน ม.ปลาย ซึ่งอันนั้นมองเฉยๆไม่คิดอะไร(และแน่นอนผู้ชายที่วุ้นมอง มันใส่แว่น - -) กลับมา จากการย้ายโรงเรียน จาก ญ ล้วนเป็น สห นี่ culture shock เยอะมาก ตั้งแต่ การล้อชื่อพ่อชื่อแม่ ญ ล้วนไม่มีคร่าาา วุ้นโดนครั้งแรก น้ำตาคลอ (คือเป็นคนไม่ร้องไห้ - - ตั้งแต่เด็กแล้ว ถูกสอนให้เข้มแข็ง การอยู่สังคมโรงเรียน เรื่อง bully มันมีอยู่แล้ว วิธีที่จะเอาตัวรอดได้ เราต้องเข้มแข็ง เพราะฉะนั้น วัยเด็กต่อหน้าเพื่อนๆ วุ้นร้องไห้นับครั้งได้ ไม่น่าจะถึงสามครั้งนะ - - จนมหาลัย - -...เพิ่งสำเหนียกว่า โลกนี้อยู่ยากแฮะ - -) ผู้ชายที่ล้อ ตกใจมาก ปกติวุ้นสู้คน ไม้บรรทัดเหล็กไล่ตี ไม้พลองลูกเสือ...ตอนเด็กๆ วุ้นถือคติว่า โดนตีหนึ่งครั้ง ต้องโดนคืนสองครั้ง เพราะ ครั้งที่สองเป็นค่าเสียเวลาที่วุ้นต้องมาตามแก้แค้น คนแกล้งวุ้นจะน้อยมาก ถ้าไม่แน่จริง - - ตอนนั้นวุ้นอยู่ห้อง 1 คนๆนั้นอยู่ห้อง 2 ตอนแรกวุ้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย เรียน เนิร์ด ช่วงพักเบรกก็ไปห้องสมุด พักกลางวันกินข้าวเสร็จก็เข้าห้องสมุด - -...นอกจากต้องทำการบ้านก็จะนั่งทำตอนพักเบรก (พยายามไม่มีการบ้านกลับบ้าน กลับบ้านเอาไว้อ่านหนังสือ(ทั้งหนังสือเรียนและนอกเวลา)) ทีนี้ ก็จะมีเด็กผู้ชายคนนึง ชอบมายืนแอบมองวุ้นอยู่ ตอนแรกไม่รู้ตัว นึกว่ามันมองเพื่อนวุ้น ก็ไม่สนใจอะไร เพราะเป็นเด็กเรียนอ่อน แบบผู้ชายร้ายๆ สเป๊กวุ้น ต้องเนิร์ดๆใส่แว่น -..- มารู้ตัวตอนที่ วุ้นไปห้องสมุด ตอนนั้น ที่ห้องสมุดที่ อกาธา คริสตี้ เกือบครบมั้ง วุ้นเลยมีภารกิจว่า จะอ่านมันให้หมด - - เพราะงั้น ว่างก็เข้าห้องสมุด เพราะอ่านที่ห้องไม่ไหว เสียงดัง วุ้นเป็นเด็กใหม่ แล้วเนิร์ด เรียนเก่ง(ก็โรงเรียนที่ออกมา มันมาตรฐานสูงกว่าที่เรียนอยู่ - -) ก็จะโดนเล็งแกล้ง ถ้าอยู่ที่ห้องคงไม่ได้อ่าน เพราะ คงเสียเวลาไล่ตบตี พวกนั้น - - แต่ห้องสมุดมันมีกฎห้ามวิ่งไล่กัน - - สบาย... ตามเคย วุ้นจะมีมุมส่วนตัวของตัวเองอยู่ ก็นั่งอ่านอย่างสบายใจ อ่านไปอ่านมา สักพักเหมือนมีคนมานั่งใกล้ๆ ก็ไม่สนใจ สักพัก ใกล้จนเอาเข่ามาชนเรา วุ้นก็ขยับหนี สักพักก็มาชนอีก วุ้นก็หนี (เนิร์ดมาก หมกมุ่นกับหนังสือมาก เพราะกำลังสืบสวนมันส์เลย) พอชนรอบที่สาม วุ้นก็เงยหน้าเตรียมตัวจะด่า ก็เห็นเด็กผู้ชายคนนี้ (ความจริง วุ้นมีโค้ดเรียกมัน ว่า กุหลาบ เพราะ มันสวย แต่มันมีหนาม อย่าเข้าใกล้ - -) นั่งยิ้มมองหน้าเราอยู่ วุ้นก็ตกใจ เฮ้ย อะไรเนี่ย เลยลุกหนีไปนั่งอ่านที่ใหม่...สักพักมันก็มาตามนั่งด้วย - -...ตอนนั้นเลยรู้แล้วว่า มันมาจีบ... ตามขนบ ผู้หญิงแบบลูกสาวกำนัน เราต้องเล่นตัว ต้องทำเป็นไม่สนใจ - -(ทั้งๆที่หน้ามึงแดงมาก - -) วุ้นก็จะคอยไล่ เดินหนี ไรงี้ ความจริงงี้ ใจเต้นตูมตาม - -(แรดมาก) กุหลาบก็จะมาคอยแหย่ เรียกร้องความสนใจ แซวมั่ง มาตี(เบาๆให้เราวิ่งตาม) ตอนเด็กวุ้นดุ - -...จำได้ ตอนนั้น เพลง ใจละลายของซาซ่ากำลังดัง วุ้นอารมณ์นั้นมากๆ - - เถียงไม่ได้นะ ว่า กุหลาบไม่หล่อ มันหล่อเลยล่ะ - -...แต่ก็นะ ...รูปแบบความสัมพันธ์ของ วุ้นกับ กุหลาบเหมือน พวกนิยายแจ่มใส ยุคแรกๆ นายตัวร้าย กับยายซื้อบื้อ ทำนองนั้น - -...เจอกันไม่เคยคุยกันดีๆ ซึ่งตอนจบ เราก็ไม่ได้คุยกันดีๆ 555 เพราะมันไปชอบคนอื่นก่อน 555 วุ้นก็อกหักไป - - ก้ออ่านะ
|
วุ้นใสจ้า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อืม สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดี(กับตัวเอง)ก่อนที่หลงเข้ามาดูบล๊อกของข้าพเจ้า และแสดงความเสียใจ(กับท่านที่กำลังอ่านอยู่)ที่บล๊อกไม่มีอะไรเลย - - จบข่าว - - ก้ออ่านะ Group Blog
All Blog |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
