เรา ไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนแล้วนะ ปีกว่าๆ น่าจะได้ ------ 

จำได้ว่า ล่าสุดคือเราเดินมาเจอกันโดยบังเอิญที่ หน้า 7 11 แถวๆ ถนนสุรวงศ์ ดีใจมากๆ ที่เจอกันโดยไม่ได้คาดหวัง เราเดินเข้าไปกอดเขา แบบไม่ได้สนใจสายตาคนรอบข้าง ถามเขาว่า สบายดีไหม ชีวิตเป็นอย่างไร ช่วงนั้นเรารู้มาว่า เขาลาออกจากงาน จริงๆ ก็ไม่เชิงลาออก ควรเรียกว่า ออกแบบมีเงื่อนไขมากกว่า เราเองก็กำลังเคลียร์งานและกำลังออกจากงาน ณ ตอนนั้นเหมือนกัน เราถามเขาถึงลูกสาว  ----- 

เขาหยิบรูป ในกระเป๋าเงินมาโชร์พร้อมกับบอกเราว่า นี่ไม่ใช่ลูกสาวคนโตนะ แต่เป็นลูกสาวอีกคนที่เพิ่ง เกิดตอนเขาย้ายไปทำงานที่เซี่ยงไฮ้ หน้าตาน่ารัก พอๆ กับพี่สาว รู้สึกเหมือนใจวูบๆ แปลกๆ ที่รู้ว่าเขา มีลูกอีกคนแล้วหรือ  ชีวิตมักจะมีอะไรให้แปลกใจเสมอ รวมทั้งความรู้สึกของเราเองก็เช่นกัน 

บางที ก็ รู้สึกแปลกใจกับความรู้สึกของตัวเอง  ทำไมต้องรู้สึกใจหาย เสมือนว่าเราจะยิ่งห่างกันไปเรื่อยๆ  ตามวันเวลาที่ผันผ่านไป เรากอดลากันเป็นครั้งสุดท้าย และเราคิดว่าน่าจะสุดท้ายจริงๆ แล้วล่ะ  เขาดูเขินๆนิดนึง  แต่เป็นเราซะอีกที่ไม่ได้รู้สึกอะไรนอกจากจะดีใจ ที่ได้เจอ ....

หลังจากนั้น เราก็ได้ข่าวว่า เขาไปทำงานที่ฮ่องกง เมื่อปีที่แล้ว จนปัจจุบัน ย้ายมาทำงานที่สิงคโปร์ 

เรายัง สไกด์ไป อวยพรวันเกิดให้เขาเมื่อเดือนที่แล้ว และเขาก็ เหมือนเดิม คือขอบคุณนะ .......^^ 

เหมือนว่าเขาจะยุ่งๆ กับการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ในขณะที่เราก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับเหตุการณ์ปัจจุบัน 

ยังหวังว่า เราอาจจะได้พบกันอีก ในสักวันหนึ่ง เขาจะมีลูกอีกคนรึเปล่านะ อันนี้ต้องลุ้นดู 

แต่เรารู้สึกดีนะ ที่เขามีชีวิตที่ดี เขายังเป็นคนพิเศษในความรู้สึกเราเสมอ   No matter what 

Have a nice day