เมื่อวานตาอินมาบอกว่า Rough กำลังจะเข้าฉาย

ความคิดแวบแรกที่ได้ยิน - ชิ จะมาบอกทำมาย ป๋มอยู่ปัตตานีจะไปดูที่ไหนด้าย (โรงหนังแห่งสุดท้ายในปัตตานีเพิ่งปิดตัวลงไปประมาณปีที่แล้ว )

ความคิดแวบที่สอง - มีให้โหลดรึยังว้า

คุยไปคุยมาก็นึกถึงการ์ตูนอะดาจิรุ่นก่อน (ยึด H2 เป็นเกณฑ์) ซึ่งก็มีอยู่หลายเรื่องอันได้แก่ Touch, Miyuki, Nine, Rough, พริกขี้หนูสีรุ้ง, Slow Step ประมาณนี้ ซึ่งมีทั้งเรื่องที่ผมชอบและเรื่องที่ไม่โปรด แต่เรื่องที่ชอบจะเยอะกว่า

แล้วก็มาถึงคำถามที่ว่า Rough เป็นที่สุดของการ์ตูนอะดาจิจริงหรือ (วอนเท้าเล่น ๆ ซะงั้น อิอิ)

ในความรู้สึกส่วนตัวและประกอบกับความเห็นของคนอื่นที่เคยเห็น Rough จัดเป็นการ์ตูนอะดาจิที่ลงตัวที่สุดเรื่องหนึ่ง (ถ้าไม่ใช่ที่สุด) โดยตาอินให้ความเห็นว่าเรื่องอะดาจิจะดีก็ต่อเมื่อมีตัวละครหลักไม่เกิน 4 คน เราจะเรียกทฤษฎีนี้ว่า "ทฤษฎีอะดาจิ 4 คนของตาอิน"

Rough เป็นการ์ตูนที่เป็นแนวถนัดของอะดาจินั่นก็คือ การ์ตูนกีฬา+รักหน่อย ๆ ผสมกับสไตล์ของอะดาจิ ในเรื่อง Rough นี้พระเอกก็เป็นนักว่ายน้ำ และเป็นลูกชายตระกูลที่เป็นคู่แค้นกับบ้านนางเอก ซึ่งมาเรียนที่เดียวกัน สำหรับผมแล้ว การได้ดูความสนิทสนมที่ก่อตัวขึ้นระหว่างนางเอกกับพระเอก และเหตุการณ์ที่เป็นรักสามเส้า นั้นสนุกดีทีเดียวครับ รวมกับพล็อตรองหลาย ๆ อย่างก็ยิ่งสนุก อิอิ

Rough มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่เรียกว่าลงตัวหรือพอเหมาะพอเจาะไปหมดอยู่ ตั้งแต่ plot ที่ไม่สลับซับซ้อน(เป็นข้อดีนะเนี่ย)และการดำเนินเรื่องไปจนถึงความยาวที่ไม่ยืดยาวเกินไป และความเป็นอะดาจิที่พอดี๊ พอดีเข้ากับเนื้อเรื่อง

ดังนั้น Rough จึงอาจเป็นการ์ตูนที่แฟนอะดาจิโปรดปรานที่สุดเรื่องหนึ่งเลยครับ



Rough กำลังจะลงโรงฉายในเมืองไทยวันที่ 1 ก.พ.นี้ เห็นว่าลงโรงฉายจำกัด ที่ Lido และที่เซ็นจูรี่ (อยู่ไหนฟะ) อย่าลืมไปดูเผื่อผมด้วยนะครับ

ปล. วันนี้ไม่ได้พูดถึง Touch เลย เพราะว่าไม่ได้อ่านนานแล้วดังนั้นไม่กล้าพูดถึงเยอะ กลัวพูดผิดน่ะคร้าบ Touch นี่ยังไงก็หนึ่งในดวงใจ พูดแล้วเคือง VBK ไม่หาย อิอิ