นานมาแล้วทาโกะเคยคิดว่า ละครเวทีคงต้องมีบทเจรจาเยอะหน่อย
ดนตรีต้องอลังการ ออกแนวโอเปร่า หรือไม่ก็คลาสสิคจัดๆ หน่อย
หรือไม่ก็เอาบทเจรจามาร้องเป็นเพลงซะเลย (นั่นเค้าเรียกละครเพลงละมัง)
สำหรับทาโกะแล้ว เพลงสไตล์นั้นช่างไพเราะ เสนาะโสต
ให้ความรื่นรมย์ เคลิบเคลิ้ม ดังเพลงขับกล่อมให้ชวนนอน (คร่อก.. -_-)zzZ
แต่ละครเวที เรื่อง Ballerina Who Loves B-boy
หรือนักบัลเล่ย์สาวผู้หลงรักหนุ่มบีบอย (และการเต้นบีบอย)
ตอนที่ได้ยิน Intro โฆษณาอยู่ในเว็บทำให้รู้สึกสนุกไปด้วย
อ่านต่อ >>