ความสุขนั้นแม้ผ่านมาแล้วจากไป
ก็ไม่ใช่ว่าจะทิ้งความทุกข์ไว้เบื้องหลังเสมอนี่ฮะ
หรือว่าผมเข้าใจผิดไป??

เนื้อจดหมายฉบับนี้เท่าที่ผมได้อ่าน (โดยพลการ)
มีส่วนผสมของรอยยิ้มอยู่มากกว่าน้ำตาตั้งเยอะ

การมีความสุข ไม่ใช่ทางเลือกงั้นหรือครับ??