|
|
Hairspray : ปรานีตนิทานก่อนนอน
และแล้วหนมปังก็ได้เวลาว่างอีกครั้ง เมื่อเสาร์ที่แล้วนี่เอง
คิดอยู่ไม่นานก็ตัดสินใจเป็นแม่นมั่นว่า อยากดูหนัง แต่เรื่องอะไรดีอ่ะ?
คิดต่ออีกไม่กี่มากน้อย ก็พบว่ามีชื่อ Hairspray อยู่ในอันดับต้นๆที่อยากลองดู เพราะกิติศัพท์เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าเป็นหนังเพลง(เรื่องแรกในรอบหลายปี) เป็นละครเวทีมาก่อน มีมิเชล ไฟเฟอร์ กับจอห์น เทรอโวลต้า แล้วยังป๋าคริสโตเฟอร์ วอล์คเคนขวัญใจหนมปังจาก Sleepy Hallow อีกต๊ะหาก(เขียนถูกป่าวหว่า)
หนมปังพกความคาดหวังเข้าไปในระดับกลางๆ เพราะไม่คุ้นกับภาพยนต์เพลง แล้วก็ไม่แน่ใจว่าเนื้อหามันจะเป็นประมาณใด
ว่าแล้วก็ตีตั๋วเข้าเอสพลานาดรอบบ่ายแก่ๆ จ่ายแพงกว่าหน่อย แต่ผิดหวังกะเมเจอร์มาเยอะเกินแระ
ก่อนเข้าแวะเห็นน้องโฟกัสกะอั้มในโปสเตอร์"ผีเลี้ยงลูกคน" พลางคิดในใจว่าเออ น่าดูแฮะ แต่คงไม่ดู
หนมปังเข้าโรงสาย หนังตัวอย่างเหลือแค่สองเรื่องก่อนเข้าตัวภาพยนต์
เอาล่ะจะเล่าแล้วนา
หนังเปิดด้วยเพลง Good morning Baltimore ขับร้องโดยสาวน้อยตุ้ยนุ้ยแสนน่ารักนามว่า นิคกี้ บลอนสกี้ ในบท เทรซี่ ที่แนะนำตัวเองด้วยเพลงว่าเป็นสาวน้อยน่ารักมองโลกในแง่ดี เรียนอยู่โรงเรียนใกล้บ้านและฝันอยากเป็นดาราดาวเต้นในรายการทีวีสุดฮิตรายการหนึ่ง
จากนั้นคนดูก็เข้าสู่โลกของเธอ โลกที่สีสันตระการตา ผู้คนมีน้ำใจมีคุณธรรมชัดเจน และคนชั่วก็ชั่วอย่างเปิดเผย
หนมปังนั่งดูเหตุการณ์ต่างๆในโลกของเธอผ่านไปเรื่อยๆ แม้หนังตัวอย่างจะทำให้คิดว่าประเด็นหลักหรือแก่นของหนังอยู่ที่เธอเอาชนะปมด้อยคือความอ้วนแล้วก้าวไปสู่อาชีพที่แม้แต่คนสวยหุ่นดียังไม่กล้าที่จะฝัน (คล้ายหนูพ่อครัวอึดตายยากน่ะแหละ) แต่พอดูเข้าจริงแล้วกลับไม่ใช่
ประเด็นความตุ้ยนุ้ยและการเอาชนะตนเองข้างต้นกลายเป็นแค่น้ำจิ้ม ไม่ใช่แก่นเรื่อง เป็นเหตุการณ์ง่ายๆเหตุการณ์เดียว แต่สิ่งที่เป็นประเด็นของเรื่องน้จริงๆก็คือ การเหยียดสีผิว
ซึ่งขอบอกว่าแม้จะเป็นประเด็นที่ดราม่า และมีปรัชญาสังคมเข้ามาเอี่ยวด้วยไม่น้อย แต่หนังกลับทำให้ดูไม่ซับซ้อนขนาดนั้น เด็กผิวสีถูกกีดกัน มีคนขาวคนดี คนขาวคนไม่ดี ขัดแย้งกัน สุดท้ายธรรมะก็ชนะอธรรม มีแค่นั้นแหละ
ความง่ายเป็นข้อดี ทำให้คนดูเข้าถึงแก่นของเรื่องง่าย เข้าใจตรงกัน แต่ก็กลับกลายเป็นข้อเสียใหญ่หลวงด้วย เพราะว่าหลังจากผ่านไปสิบห้านาที หนมปังที่เพิ่งก้าวเข้าสู่โลกของน้องเทรซี่ ก็รู้ตัวว่า โลกที่ขาวกับดำมันตัดกันชัดเจน ชั่วเป็นชั่ว ดีเป็นดี ความฝันเป็นเรื่องที่ไม่ต้องพยายามมากก็ได้มา โลกที่ตำรวจไม่ฉลาดพากันมาเป็นโขยงเพื่อจับเด็กผู้หญิงคนเดียว โลกแบบนั้น มันไม่มีอยู่จริง มันเป็นโลกแห่งความฝัน มันเป็นนิทานก่อนนอน เป็นแฟนตาซียิ่งกว่า Lord of the ring ซะอีก
น้องเทรซี่กลายเป็นนางเอกที่มีบุคลิกเป็นเจ้าหญิง ชอบช่วยเหลือ กล้าเกิ๊น เป็นนางเอ๊ก นางเอก พระเอกกลายเป็นคนมีมิติมีที่มาที่ไปมากที่สุด แต่ก็ยังเป็นพระเอกนิทานอยู่มาก ตัวร้ายก็เปิดเผยจริงใจน่าได้โล่
แม้จะเป็น Fairy Tale แต่ก็ต้องขอบอกว่า Hairspray ถือเป็น Fairy tale ชั้นผู้ดี ไม่ใช่ว่าเป็นนิทานที่ทำมาให้เด็กเล็กอินอย่างเดียว แต่ก็มีแก่นมีข้อคิดที่น่าสนใจไม่น้อย แม้แก่นหลักขอเรื่องจะถูกระบายสีของนิทานเด็กจนประหลาดๆไปบ้าง แต่แก่นรองๆของตัวประกอบรุ่นผู้ใหญ่ทำได้น่าสนใจ
เช่นพ่อแม่นางเอก ขวัญใจหนมปังไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ แม้จะร้องเพลงบอกรักจอห์น เทรอโวลต้าอยู่นาน แต่ที่ซึ้งใจที่สุดเห็นจะเป็นประโยคที่ว่า "เอ็ดน่า คุณน่ะทั้งแก่ทั้งอ้วน แต่ผมไม่เคยเบื่อคุณเลย" หรือดีเจสาวผิวสีร่างท้วม ที่พูดกับลูกว่า"ใจเย็นๆ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปทีละขั้น" เหมือนกับจะบอกว่าของบางอย่าง อย่างเช่นทัศนคติคน เปลี่ยนกันในวันสองวันไม่ได้
และฉากสุดท้ายที่จะทำให้คุณมัวเมาไปกับเสียงดนตรี กับเพลงประกอบที่เพราะและสนุกสุดเหวี่ยง แม้บทสรุปประเด็นหนังจะยังงงๆ(จู่ก็มีคนโหวตเด็กน้อยผิวสีเป็นเทพีซะงั้น) หาที่มาที่ไปเลือนราง แต่ก็ยังเป็นฉากจบ Fairy Tale มี่มันหยดอย่าบอกใคร
สรุปแล้ว หากตัดเอาตัวละครเบื้องหน้าอันได้แก่นางเอก เพื่อนนางเอก แฟนเพื่อนนางเอก พระเอก ตัวร้ายรุ่นใหญ่และเล็ก ออกไป เราจะพบประเด็นที่น่าสนใจของผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ ที่แอบแฝงอยู่ในสีสันฉูดฉาด และ บรรยากาศอบอุ่นเหล่านี้มากขั้น
สำหรับคนที่ชอบภาพยนต์เพลง ไปดูเถิด มีลูกก็พาไปดูก็ได้ เรื่องนี้เข้าใจง่าย เพลงเพราะ นิคกี้ บลอนสกี้เต้นเก่งนะ แต่หากท่านอยากจะดูภาพสะท้อนของยุคนั้นผ่านบทเพลง และตัวเนื้อหา แนะนำว่าท่านต้องพก ส้อม ช้อน หนักๆก็จอบเข้าไปด้วย เพื่อไปแกะเอาสิ่งที่ท่านอยากได้ออกมา ส่วนตัวแล้วเป็นหนังอารมณ์ดีเรื่องหนึ่ง แต่ไม่ตราตรึงใจเท่าที่ควร
| Create Date : 15 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2550 14:40:49 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 783 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [