อัคคีค่อยกลืนกินหยาดน้ำผึ้งอย่างชื่นชอบและติดใจโดยแก้วลดาก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะต้านทานเขากายละมุนบดเบียดกังแผงอกแกร่งที่คล้ายเป็นที่รองรับร่างของตนเอง ถ้าไม่มีกายสูงเธอคงล้มลงไปนอนบนพื้นแล้ว ให้ตายเถอะทำไมเธอเหมือนเป็นอาหารที่กินเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่มเสียที อยากกินต่อไปเรื่อยๆ โดยที่อาหารเบื้องหน้าไม่ยอมหมดเสียที โดยแผ่นท้องแข็งแรงก็บดเคล้ากับหน้าท้องแบนราบในชุดกระโปรงที่พอดีกับสะโพกเต็มตึง สร้างความรุมร้อนให้กับอัคคีอย่างมาก

แต่ในเวลานี้เขาจะทำตัวใจร้อนเหมือนคนอื่นไม่ได้ เพราะลดาไม่เหมือนกับผู้หญิงเหล่านั้นที่หลงใหลในเสน่หาของเขา อัคคีจะต้องค่อยๆ ตะล่อมลูกไก่ตัวน้อยทีละนิดเพื่อให้หญิงสาวไว้ใจตนเอง และยินยอมที่จะเป็นของเขาอย่างเต็มใจ ซึ่งชายหนุ่มเชื่อว่าอีกไม่นานลูกไก่ตัวน้อยจะต้องเข้ามาใต้ร่างของตนอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าฝ่ามือใหญ่อยากจะสำรวจไปทั่วร่างนวลทั้งหมดแต่ก็จำต้องระงับความต้องการไว้ก่อน

เพียงครู่เขาก็ผละวงหน้าคมออกมาแก้วลดาเขินอย่างมาก จึงก็ใช้มือทุบไปยังบ่ากว้างด้วยความโมโหแก้เขิน แล้วเธอก็ดันไปยอมเขาเหมือนเช่นเดิม จะโทษใครผิดละเนี่ยโทษเขาที่จูบตัวเองหรือว่าโทษตัวเองที่ดันไปชื่นชอบกับจูบของอีกฝ่ายกัน เล่นเอาหญิงสาวรู้สึกสับสนไปหมดทีเดียว วงหน้านวลเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้มกว่าเดิม

“คุณอัค คุณฉวยโอกาสกับฉันอีกแล้วนะ”เขายิ้มหน้าเป็นอย่างเจ้าเล่ห์เพทุบายมาก

“ผมพิสูจน์ต่างหากล่ะว่าปากคุณแข็งอย่างที่บอกรึเปล่า แล้วก็รู้ว่าไม่แข็งจริงสักหน่อย”

“ห้ามจูบฉันอีกนะคะ”

แก้วลดาปรามเสียงขรมและทำแววตาดุใส่ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่หวาดกลัวต่อน้ำเสียงและดวงตาที่ข่มขู่เพื่อให้หวั่นเกรงเลยกลับชอบที่จะเย้าแหย่ให้เธอโกรธด้วยซ้ำ เพราะเวลาที่เธอค้อนตนเองนั้นมันช่างเป็นดวงตาของแม่แมวน้อยที่จ้องจะข่วนเขาเสียจริง ซึ่งอัคคีก็ยินยอมและเต็มใจให้แม่แมวน้อยเบื้องหน้าทำแววตาข่มขู่และข่วนตนเองอย่างเต็มที่ ยิ่งถ้าข่วนไปตามแผ่นหลังของตนเองด้วยล่ะก็จะยิ่งชอบทีเดียวล่ะ

“ถ้าคุณหยุดตอนที่ผมจูบคุณ ผมก็จะหยุด ว่าแต่กลัวจะรักผมรึไงกันถึงไม่ให้จูบน่ะลดาที่รัก” เธอมองหน้าเขาและตอบด้วยการโกหกความรู้สึกของตัวเองทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าคิดยังไงกับอีกฝ่ายในยามนี้แต่ให้ยอมรับกับเขาน่ะเหรอไม่มีวันหรอกแก้วลดายอมโกหกดีกว่าเสียหน้า

“ฉันไม่มีวันรักคนอย่างคุณเด็ดขาด”

“ผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้ลดาไม่เชื่อคอยดูสิ แล้วก็จะไม่หยุดจูบคุณด้วย”

 ช่างเป็นคำสัญญาที่ผู้หญิงทุกคนซึ่งคบกับอัคคีอยากได้กันทั้งนั้น แต่เขากลับไม่พูดต่อผู้หญิงเหล่านั้นเลย หากเลือกที่จะบอกเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น แก้วลดาก็เอ่ยอย่างท้าทาย ความจริงไม่ต้องท้าเธอก็รู้สึกดีกับเขาแล้วล่ะ แต่เหมือนเคยที่ไม่อยากจะเสียฟอร์มแสดงให้เขารู้ก่อนว่าอีกฝ่ายทำสำเร็จแล้ว

“ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูเลยค่ะ” เพียงบอกเสร็จแก้วลดาก็ลุกขึ้นจากโซฟา อัคคีที่เห็นเช่นนั้นก็ถามหญิงสาวด้วยความอยากรู้

“จะไปไหนล่ะสุดที่รัก”

ชายหนุ่มพลางคิดถึงภาพที่พี่ชายอยู่กับปภาพินท์ซึ่งเป็นพี่สะใภ้ดูมีความสุขอย่างมากทีเดียว เขาเคยแอบอิจฉาพี่ชายเมื่อทั้งสองกลับมาครองรักกันอีกครั้ง พร้อมกับคิดว่าตนเองคงไม่มีทางมีภาพอย่างนี้แน่นอนเพราะผู้หญิงที่เขาคบหาไม่ได้รักตนเองด้วยหัวใจเหมือนพี่สะใภ้เลย แม้ว่าพ่อกับแม่ของอีกฝ่ายจะบอกให้เธอจับพี่อิฐแต่พี่สะใภ้ก็ไม่ยอมทำตาม ซ้ำยังสัญญาว่าจะหาเงินมาคืนพี่อิฐทุกบาททุกสตางค์ที่เอาไปด้วย

แต่เมื่อเขามองไปยังร่างนวลที่อยู่เบื้องหน้าโดยมือใหญ่กุมมือเรียวไว้ด้วยเขาก็ยิ้มกับตัวเองได้อย่างเต็มที่ นั่นเพราะว่าไม่ต้องมานั่งอิจฉาความรักของคนอื่นและพี่ชายอีก นั่นเพราะเขาเองก็ได้เจอกับผู้หญิงที่ควรค่าจะรักแล้วเช่นกัน ได้ยินที่เขาถามแก้วลดาก็บอกให้เขาได้รับรู้

“ฉันจะไปชงอะไรมาให้คุณกินน่ะค่ะ คุณจะกินกาแฟไหมคะคุณอัค”

“ถ้าไม่ดื่มกาแฟเปลี่ยนเป็นดื่มอย่างอื่นแทนได้รึเปล่า”

ซึ่งคำถามนี้เขาเองก็เคยคิดในวันที่เห็นหญิงสาวไปเป็นพิธีกรโฆษณาน้ำดื่มผลไม้ คูล ฟุท แต่ให้ตายเถอะเขาไม่ได้อยากดื่มมันเลยอยากดื่มน้ำหวานที่ชื่อลดามากกว่า คิ้วเรียวของแก้วลดาขมวดเข้ามาชนกันมุ่นเมื่อได้ยินกับคำถามที่ว่าจึงย้อนถามกลับมาด้วยความอยากรู้

“ถ้ากาแฟไม่ดื่มจะดื่มโอวัลตินไหมคะฉันมีติดบ้านไว้พอดีเลย”

“อยากกินลดามากกว่า”พูดจาได้ลามกที่สุดเลย หญิงสาวรีบส่ายหน้าปฏิเสธโดยเร็ว

“ไม่ให้กิน ถ้าไม่กินกาแฟหรือว่าโอวัลตินก็ไม่ต้องกินเลยค่ะ”

“กินกาแฟก็ได้ลดา ขอน้ำตาลสองช้อนนะ”

เจอน้ำเสียงนุ่มดุกลับมาทำให้อัคคีจำต้องเลือกเครื่องดื่มหนึ่งในนั้นแทน ก็เครื่องดื่มที่ชื่อลดาอร่อยกว่านี่นา พลางนึกถึงยามที่เขาได้จูบเรียวปากนุ่มหลายคราว ซึ่งแม้ได้จูบหลายครั้งก็ดูจะไม่เพียงพอเลยอยากที่จะได้จูบซ้ำอีกร่ำไป ปกติเขาไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับผู้หญิงที่นอนร่วมเตียงด้วย แต่สำหรับผู้หญิงที่หัวใจยอมเสี่ยงด้วยแค่อยู่ใกล้เธอ ได้จูบอีกฝ่าย ได้กอดร่างนุ่ม ก็ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมากแล้ว นี่เขากำลังโดนอานุภาพแห่งความรักของเธอร่ายมนต์ใส่ใช่ไหม

ระหว่างที่เธอชงกาแฟอัคคีก็เดินไปหยิบเสื้อผ้ามาจัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุดที่บ้านของเธอราวกับเป็นบ้านของตนเอง โดยแก้วลดาก็ทำหน้าที่ชงกาแฟให้เขาดื่มตามที่อีกฝ่ายต้องการ แก้วลดาวางถ้วยกาแฟที่ส่งกลิ่นหอมและควันลอยขึ้นสูง ลงบนโต๊ะตัวเล็กซึ่งอยู่หน้าโซฟาตัวเล็ก

เมื่อเขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินมานั่งยังโซฟาทางด้านนอก แก้วลดาก็บอกให้เขาได้ทราบโดยใช้สายตาแสดงให้ทราบด้วย

“กาแฟของคุณอยู่บนโต๊ะน่ะค่ะ”

“ขอบคุณนะสุดที่รัก” เพียงเขาพูดจบประโยคดังกล่าวก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบก่อนจะไอออกมาพร้อมกับดวงตาที่หลับปี๋ด้วยกับรสชาติที่ถูกปลายลิ้นเมื่อครู่นี้

“เป็นยังไงคะกาแฟฝีมือของฉันอร่อยไหมคะ” แก้วลดาที่รอคอยท่าให้เขากินก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

“ทำไมกาแฟถึงเค็มมากอย่างนี้ล่ะลดา คุณใส่เกลือลงไปรึไงกัน” หญิงสาวก็พยักหน้าตอบยอมรับในการกระทำของตนเองอย่างไม่ปิดบัง ช่างกล้าหาญมากที่ท้าทายอัคคีอย่างนี้

“ใช่ค่ะกาแฟใส่เกลือสองช้อน” คราวนี้คิ้วของอัคคีขมวดเข้ามาชนกันบ้าง

“ผมสั่งให้ใส่น้ำตาลสองช้อนไม่ใช่เหรอลดาไม่ใช่เกลือสองช้อนสักหน่อย”

“อ้าวเหรอคะฉันได้ยินว่าคุณสั่งให้ใส่เกลือสองช้อนนี่คะ” แกล้งทำเป็นไม่รับรู้กับคำสั่งของอีกฝ่าย นัยน์ตาของอัคคีมองด้วยความเข่นเขี้ยว

“คุณแกล้งผมอย่างนั้นเหรอลดา” ความจริงไม่ต้องถามก็น่าที่จะรู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่คนปากแข็งแต่ใจอ่อนก็ยังไม่ยอมรับดังเดิม

“เปล่านี่คะ” แววตาของอัคคีเปลี่ยนเป็นประกายร้ายกาจเขาก้าวตรงไปหาร่างนวล เมื่อเธอเห็นเขาก้าวมาหาตนเองก็ย้อนถามด้วยความสงสัย

“คุณจะทำอะไรคะคุณอัค” อัคคีมองไปทั่วร่างนวลที่อยู่ไม่ไกลอย่างมุ่งมาดและเตรียมที่จะวิ่งหนีเขาคาดเดาว่าอีกฝ่ายคงคิดไม่ดีกับตนเองเป็นแน่ โดยนึกไปด้วยว่าไม่น่าไปแกล้งเขาเลย แต่แก้วลดาก็ก้าวไปได้เพียงสามก้าวก็ถูกคนตัวโตอุ้มขึ้นมาไว้ในวงแขน หญิงสาวก็ดิ้นอย่างไม่ยอมและออกคำสั่งเขา

“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะคะคุณอัคคี”

“ทำไมผมต้องทำตามที่คุณบอกด้วยล่ะสุดที่รัก” เวลาที่อีกฝ่ายเรียกเธอว่าสุดที่รักแก้วลดารู้สึกชอบมากแต่ตอนนี้ไม่ชอบเลยสักนิดมันฟังดูแล้วเหมือนอาฆาตตนเองยังไงก็ไม่รู้ ใจมันหวั่นๆ พิกล

“ถ้าคุณไม่ปล่อยฉันลงฉันจะ...” หญิงสาวขู่เขาเหมือนทุกคราวไม่เข็ดรู้ว่าขู่ไปก็ไม่สำเร็จก็ยังจะขู่อยู่นั่นล่ะ

“คุณจะทำอะไรผมเหรอลดา” พลางถามอย่างท้าทายแบบวาจายียวนพร้อมกับทำท่ายักคิ้วด้วยสองข้าง

แก้วลดาใช้สมองคิดว่าจะทำยังไงให้เขายอมปล่อยตนเองแล้วพลันเธอก็คิดออกเมื่อเห็นบางสิ่งอยู่ไม่ไกลจากปากของตนเองวงหน้านวลขยับเข้าไปใกล้และกัดมันทันทีโดยถามเขาขณะที่ปากยังงับหูของอีกฝ่ายไว้ไม่เลิก

“อะอางอั้นองอั้ย (จะวางฉันลงไหม)”

“วางแล้วๆ ลดาจ๋าผมยอมแล้ว”

อัคคีรีบปล่อยเธอลงกับพื้นทันที แก้วลดาก็เลิกงับหูเขาแต่เธอไม่รู้หรอกว่าตนเองจะโดนย้อนศรหลังจากนี้ ซึ่งเมื่อเธอเตรียมที่จะขยับร่างออกไปอัคคีก็กอดเอวเล็กและทรุดกายนั่งลงยังโซฟาพร้อมกับกอดกายนุ่มให้นั่งลงไปด้วยกันโดยเธอล้มไปบนแผงอกกว้าง ซึ่งแก้วลดาพยายามดิ้นเพื่อจะให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ แล้ว มือใหญ่กอดกระชับเอวเล็กอย่างแนบแน่นและทิ้งกายลงไปยังโซฟาตัวเล็ก

“ไม่เข็ดใช่ไหมคุณอัคได้เดี๋ยวคราวนี้ฉันจะกัดให้หูขาดเลย ไม่เชื่อคอยดู” 

+++++++++++++
Talk
เอาป๋าอัคคีจอมอ้อนกับหนูลดาคนสวยมาเสิร์ฟให้กับคนอ่าน
พร้อมกับคำทักทายในตอนเช้าค่ะ
สวัสดีตอนเช้านะคะ ^ ___ ^
เรื่องนี้เพิ่งแปะไปได้ร้อยกว่าหน้าเองค่ะ 
ต้นฉบับ 280หน้า จะเยอะไปไหน
เพราะฉะนั้นยังหวานได้อีกนาน
ก่อนที่จะ ....
อยากบอกว่าตอนต่อไปจะฟิ้นฟินกว่านี้อีกค่ะ
ป๋าอัคไม่จูบอย่างเดียวแล้ว ว้าว
รอลุ้นกันตอนหน้านะคะ

ตัวอย่างตอนต่อไปค่ะ

ฝ่ามือใหญ่แล่นปราดไปยังทรวงอกสล้างภายในซึ่งถูกกักกั้นด้วยปราการชิ้นเล็กรับรู้ได้ถึงลูกไม้เนื้อนุ่ม และเขาก็คาดเดาว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหลังลูกไม้นั้นจะต้องนุ่มกว่าเป็นแน่ และเขาก็ไม่รอช้าที่จะพิสูจน์มันหลังจากนั้น และเขาก็นึกอย่างยินดีเมื่อเป็นอย่างที่ตนเองคิดไว้จริงๆ ยามที่ฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นอกสล้างอย่างเต็มฝ่ามือสร้างความพึงพอใจให้กับเขายิ่งนัก กายนุ่มสั่นสะท้านตามแรงที่เขาแตะต้อง

ปลายนิ้วคลึงเคล้ากับยอดอกของเธอในลักษณะเป็นวงกลม ซึ่งแก้วลดาก็ส่งเสียงครวญคร่ำออกมาขณะที่ปากของชายหนุ่มก็ขบเม้มเรียวปากนุ่มแสนหวานอย่างติดพันก่อนจะขยับไปทั่วดวงหน้าหวานกับแก้มละมุนทั้งซ้ายและขวา ซึ่งบัดนี้ผิวผุดผ่องกลายเป็นสีเข้มมากขึ้นกว่าเดิม หายใจหอบระส่ำจนแผ่นท้องยุบลงเป็นแอ่นกับความซ่านหวิวที่แผ่กำจายไปทั่วร่าง

Create Date : 12 มิถุนายน 2557
Last Update : 12 มิถุนายน 2557 9:10:34 น.		0 comments
Counter : 1230 Pageviews.
Share Tweet