เมื่อข้าพเจ้าไปนอนห้องไอซียูซึ่งไม่ได้แปลฉันรักคุณสักหน่อย

เคยไหมครับที่จู่ๆไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องไปนอนในห้องไอซียู เช้าวันเสาร์ที่ 15/12/55 ตัวของผมก็ยังปกติดีทุกอย่าง ไม่ได้มีทีท่าเลยว่าจะไม่สบาย เดินเหินปกติ ทำธุระได้โดยที่เหมือนคนทั่วไป จำได้ว่าตอนหัวค่ำยังเล่นหัวอยู่กับลูกเลย แซวแฟนเล่นบอกเธอว่านี่ๆ มัวเป็นมองเฟซบุ๊ค หากิ๊กหรือ ยังจำประโยชน์นี้ได้ แฟนหันมามองแล้วค้อนให้บอกตลกละ ก่อนเที่ยงคืนยังนอนคุยกับแฟนกะว่าวันนี้จะจู๋จี๋กับแฟนๆแต่บอกว่าดึกแล้วนอนเถิดไว้วันหลัง เอ้านอนก็นอนอดเลยฉัน ราวๆตีสองตื่นขึ้นมาแปลกใจว่าทำไมจู่ๆมือข้างขวาเหมือนมีอาการช้า และเหมือนขยับไม่ได้ ในทีแรกก็ตกใจเหมือนกันเลยรีบๆไปเอาน้ำมาดื่มตอนนี้แหละที่เห็นเด่นชัด คือยกแก้วน้ำเกือบไม่ขึ้น(ปกติเป็นความดันโลหิตสูงและคอยควบคุมเรื่องอาหารและอารมณ์อยู่เสมอๆ) คราวนี้ก็ตกใจแล้ว พอดีแฟนตื่นขึ้นมาถามเป็นไรหรือเปล่า บอกกับแฟนว่าแย่แล้วรีบไปโรงพยาบาลเร็ว จำได้ขณะสตาร์รถมอเตอร์ไซค์ยังสตาร์เกือบไม่ติด พอขี่ได้ก็ออกตัวเหมือนรถส่ายไปมาตลอด กว่าถึงมือแพทย์ก็ร่วมครึ่งชั่วโมง คุณหมอรีบให้นอนเพื่อดูอาการทันทีซักถามประวัติสังเกตสีหน้าหมอเห็นหน้าไม่ค่อยสู้ดี สักครู่คุณหมอบอกว่าน่าจะเป็นเส้นเลือดตีบในสมองแต่ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะแตกหรือไม่เพราะคนไข้เริ่มพูดไม่ชัดเจนแล้ว ขอให้ตรวจโดยเครื่องสแกนสมองอีกที่เพื่อความแน่ใจเพื่อจะได้วางแนวทางการรักษา เพราะว่าคนไข้มาเลยเวลาที่จะให้ยาละลายลิ่มเลือดตัวนี้และยาตัวนี้จะเป็นคุณต่อเมื่อมาทันเวลาสาม-สี่ชั่วโมงนับจากตอนที่เริ่มมีอาการ ตอนนี้ต้องเปลี่ยนเป็นยาตัวอื่น และอาจมีผลข้างเคียงเท่ากันเพราะไม่รู้ว่าเลือดของคนไข้จะออกมาหรือไม่จากส่วนไหนของร่างกาย ในใจตอนนั้นสับสนไปหมดจับต้นชนปลายไม่ถูกเราจะเป็นไรไหม ลูกจะช่วยตัวเองได้ไหมในใจตอนนั้นห่วงแต่ลูก(ไม่ห่วงแฟนเลยนิ) เป็นครั้งแรกที่ถูกตรวจด้วยเครื่องสแกนสมอง ยอมรับว่ากลัวเหมือนกัน(เพราะไม่เคยนี่)ทรมานที่รอผลตรวจเกือบครู่ใหญ่จึงทราบผลว่าดีที่เส้นเลือดในสมองไม่แตก(เฮ้อโล่งอก)ไขมันปกติเพราะเจาะเลือดตรวจก่อนหน้านั้นแล้วคุณหมอให้แอดมิทเลยนอนในห้องI.C.U(ซึ่งไม่ได้แปลว่าฉันรักคุณสักหน่อย) บรรยากาศก็รู้อยู่ๆมีแต่คนป่วยหนักทั้งนั้นจะว่าไปแล้วคงมีตัวผมเท่านั้นมั้งที่โชดดีกว่าคนอื่น ดีจะได้ปลงสังขารได้เห็นความทุกข์ของมนุษย์เพื่อนร่วมโลกของเราที่เขาหนักกว่าตัวเรา ในเวลารุ่งเช้ายอมรับว่าหลับไม่ลงใจมันพะวงไปหมดเมื่อคุณหมอเข้ามาตรวจประโยดแรกที่ถูกถามเลยว่าสูบบุหรี่หรือไม่ดื่มสุราหรือเปล่า ผมบอกคุณหมอเลยว่าไม่เคยสูบและไม่ดื่ม คุณหมอตรวจโดยให้ใช้นิ้วชี้ข้างขวาแตะนิ้วหมอแล้วมาแตะปลายจมูกของตนเองทำอยู่อย่างงี้สองสามรอบ ยกขาซ้ายขวาดูว่ามีกำลังหรือไม่ ลองกับมือซ้ายดูว่าเหมือนกันหรือเปล่า เมื่อผ่านด่านนี้ คุณหมอบอกว่าคนไข้ยังโชดดีที่เป็นไม่มาก พยายามทานยาที่จัดให้ถ้าไม่มีอาการข้างเคียงก็อาจให้ย้ายจากห้องI.C.Uไปนอนห้องอื่น เมื่อทุกอย่างลงตัววันรุ่งขึ้นจึงเปลี่ยนห้องเป็นครั้งแรกที่ได้นอนโดยที่ไม่ได้ยินเสียงคนไข้นอนร้องครวญแต่หลับไม่ได้มากหรอกเพราะเดี๋ยวคุณพยาบาลมาวัดไข้ มาเช็ดความดัน สิ่งนี้ทำให้ผมได้คิดคนเราจะเอาอะไรไปมากๆทำไมกันเมื่อยามตัวเราเจ็บป่วยสิ่งที่เราหามาก็ไม่มีประโยชน์มีพอแค่ติดตัวนิดหน่อยก็เพียงพอแก่ตัวเราแล้ว ตอนนี้ยอมรับว่าร่างกายสมบูรณ์95%รอให้หายดีแล้วค่อยกลับไปทำงาน ยังดีที่ไม่ต้องทำกายภาพบำบัด ผ่านเวลานี้มาได้เพราะกำลังใจจากทุกคนทั้งแฟน(รักมาก)ลูก(รักที่สุด)และน้องๆ(รักทุกคน)จึงอยากย้ำเตือนว่าอย่าได้ประมาทกับชีวิตอย่าคิดว่าตนเองนั้นแข็งแรงเพราะว่าเหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิดอาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลา ชีวิตเป็นของมีค่าดูแลตนเองและคนที่เรารักให้ดี มั่นทำแต่ความดีเพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องคุ้มครองเราได้เป็นอย่างดี เหล้าบุหรี่ถ้าเป็นไปได้อย่าริเริ่มมันไม่มีคุณมีแต่โทษ เพราะแม้แต่คุณหมอยังงงทำไมคนไข้ฟื้นตัวได้เร็วยังแซวคนไข้เลยว่าดีนะที่บุหรี่เหล้าไม่แตะไม่อย่างนั้นอาจจะเลวร้ายกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้ จึงอยากฝากเตือนให้พักผ่อนให้เพียงพอรักษาสุขภาพของตนเองให้ดีเพราะคงไม่มีใครอยากที่จะเป็นหรือแม้แต่กับญาติพี่น้องของตนเองก็เช่นกัน อย่าคิดว่าเป็นหนุ่มเป็นสาวเพราะว่าเมื่อผลมันเกิดขึ้นมันอาจไม่โชดดีเสมอไป ขอขอบคุณที่ได้กรุณาอ่านและกรุณาฝากบอกต่อๆเพื่ออยากให้มนุษย์ร่วมโลกใบนี้ได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขและสุขภาพดีทุกๆท่านครับ

Create Date : 29 ธันวาคม 2555		2 comments
Last Update : 29 ธันวาคม 2555 8:22:21 น.
Counter : 2358 Pageviews.
Share Tweet