...ไม่มีหรอกนะ
ความดีไม่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตนเอง
ทุกอย่าง เป็นเพียงเพราะ 'ความดี' นั้นตรงข้ามกับ 'ความเลว'
ความดี มองไม่เห็นด้วยตา
มันไม่คาดหวังอะไรจากตนเอง ไม่เล่าเรื่องของตัวเอง
เพราะถ้าทำเช่นนั้น มันจะสูญเสียความสง่างาม และความหมายของตัวมันไป
ความดี ประกอบด้วยคุณสมบัติที่ไร้ขีดจำกัด
จากความระมัดระวังเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ค่อย ๆ พอกพูนขึ้น
จนสุดท้าย อาจจะเปลี่ยนแปลงโลกได้สักวันหนึ่ง
...
anonymouse
หลังจากฝ่าพายุร้อนจนใบไหม้เกรียม
ต้องประคบประหงม
รดด้วยน้ำซาวข้าวทุกวัน
และ
น้ำ 1 แกลลอน + น้ำส้มสายชู 1 ช้อนชา ทุก 2 วีค
วันนี้ก็ฟื้นคืนชีพ
และตอบแทนด้วยดอกไม้หอม ๆ ดอกแรก
ตอนเห็นดอกขาวน้อย ๆ แอบซุ่มอยู่
ดีใจเหมือนไปรบชนะสงครามโลกครั้งที่ 3 มางั้นแหละ
เขียนตัวหนังสือ คุยกับตัวเอง
.
.
.
เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก
เผลอแวบ ๆ ก็เหลืออีก 3 เดือน จะสิ้นปี
ยิ่งนับวัน ก็ยิ่งดูว่าน้อย
90 วัน
เป็น 90 วันที่เหมือนจะบรรจุ things to do ไม่ได้หมด
แค่นั่งมองงานในมือที่ต้องรีวิวให้ครบก่อนวันสุดท้าย
ก็ร่ำ ๆ จะหมดแรง
เยอะอยู่เหมือนกันกับเอกสารการเงินของ 2 หน่วยงาน
ทั้งการเงินเก่าที่ต้องตรวจสอบตัวเลข
ทั้งการเงินใหม่ที่ต้องจัดสรรงบประมาณ
จะว่าไป เรื่องเงินทองนี่มันวุ่นวายจริง ๆ นะ
...
มาพูดเรื่องความเปลี่ยนแปลงในรอบ 9 เดือนที่ผ่านมาดีกว่า
สุขภาพกาย .. เยอะมาก อย่างไม่น่าเชื่อ
เหมือนอยู่ดี ๆ ก็ถูกรางวัลที่ 1 สารพัดโรคปรากฏตัวขึ้นรุมเร้า
โชคดีอยู่บ้างที่ยังทำงานวนเวียนอยู่กับหมอ
หมอทุกคนบอก "กำลังใจ" สำคัญที่สุด
อืมมมม ... ใช่
สุขภาพใจ .. คล้ายว่าจะคงที่
แต่ความจริง มีบางอย่างเปลี่ยนไป
เอาว่า นับตั้งแต่ดูซีรีส์ พระพุทธเจ้า มหาศาสดาโลก ล่ะมั้ง
เปลี่ยนไปหลายสถาน
นิ่งขึ้น พูดน้อยขึ้น คิดมากน้อยลง
ปล่อยทุกอย่างไปตามเหตุปัจจัย มองอย่างปล่อยวาง
แต่ไม่ได้ปล่อยปละ เพราะยังคงทำหน้าที่อยู่
บางคนเรียก มรรคมีองค์ 8 ... น่าจะประมาณนั้น
กับ อ้อ...สวดมนต์สม่ำเสมอขึ้น เช้า แทนกาแฟแก้วแรก
จะว่าไปก็นานมากแล้วนะ ที่งดกาแฟมา
หมอก็บอกแหละว่า กินได้นะ กาแฟดำวันละแก้ว
ยิ่งต้มกาแฟเอง ยิ่งกำหนดความเข้มความอ่อนได้
หมอว่า ยิ่งไม่มีปัญหา
แต่ก็แปลกที่ฉันหยุดได้ ... แต่ยังตื่นมาต้มกาแฟ ทิ้ง
เพื่อนสนิทบอก ต้มไว้ดมน่ะสิแก ... คงจะอย่างนั้น
กลับมาที่สวดมนต์
สวดมนต์เป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้น เช้าเย็น ครั้งละ 28 นาที
นั่งสมาธิอีก 10-15 นาทีไม่เกินนั้น
นี่กะว่า ถ้าขาซ้ายหายดี จะไปเดินจงกรมที่สวนดอกไม้
น่าจะพอเพลินกับความสงบ
แต่จริง ๆ ถึงหน้าขาซ้ายจะยังยุบ ก็เดินได้นะ
เพราะการเดินจงกรม คือการเดินช้า ๆ
อืมมมมม ... น่าสน ไว้ต้องลอง
.
.
.
มีเรื่องน่าสนใจอย่างหนึ่ง
เพื่อนเก่าแก่สมัยมัธยมต้น ติดต่อมาชวนทำบุญ
ประมาณพิมพ์หนังสือสวดมนต์ บอกว่าเล่มละ 28 บาท
ก็บอกเพื่อนไปว่า ร่วมพิมพ์ 100 เล่มละกันนะ
ใส่ชื่อพ่อกับแม่ลงไปแทนได้เลย
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร
จนเพื่อนสนิทอีก 2 คน ที่ก็เรียนประถม-มัธยมต้นมาด้วยกัน
เปรยขึ้นว่า มีเพื่อนบางคนในกลุ่มไลน์ กำลังลำบากเรื่องเงินทอง
ตอนนั้นก็ อ้าว เอ๊ะ เหรอ?
เพราะเป็นคนที่ไม่เข้าไปอ่านอะไรในกลุ่มไลน์โรงเรียน
เนื่องจากเพื่อนในกลุ่มประถมและมัธยมต้น รวมตัวกันได้ถึง 72 คน
เยอะมากจนอ่านไม่ทัน ก็เลยไม่เคยเข้าไปอ่าน
ครั้นจะคลิกออกจากกลุ่ม ก็เกรงว่า โลกจะก่นด่า 555+
เลยมีไว้อย่างนั้นแหละ พอไม่ให้เพื่อนบ่น
แต่ก็บอกเพื่อนที่สนิททุกคนว่า ไม่เคยเข้าไปอ่านนะ
มีอะไรก็แจ้งมาเดี่ยว ๆ ละกันนะ เพราะไม่ชอบอ่านไลน์กรุ๊ป
และความไม่ชอบอ่านก็เลย นั่นละ เสียเงินไป 2800 บาท
เพื่อนสนิท 2 คน มาเตือนไม่ทัน
ก็เลยบอกไปว่า ถือเสียว่า ได้ทำบุญเช่นกัน แต่ทำกับเพื่อนตัวเอง
ไม่ได้โกรธอะไรหรอก แค่คิดว่า บอกกันตรง ๆ จะดีกว่าไหม
และถ้าช่วยได้ ก็จะช่วย
แต่นั่นแหละ คนเราคิดไม่เหมือนกัน
ถ้าเพื่อนคนนั้นไม่ลำบากถึงที่สุด ก็คงไม่ใช้วิธีนี้หรอก
แต่เอ๊ะ ... คนที่ลำบากทางการเงินนี่ มีเวลาท่องโซเชียลด้วยเหรอ
เห็นมีสติ๊กเกอร์ใหม่ ๆ ที่ต้องใช้เงินซื้อ ส่งมาทักทายบ่อย ๆ
อืมมมมม ...
เลิกคิดดีกว่า ทำไปแล้วก็แล้วกันไป
.
.
.
วันนี้ หมาน้อยที่บ้านจะไปเที่ยวลาสเวกัส 7 วัน
เหตุผลก็คือ ป้าจะพาไป เพราะเพื่อนป้า ติดเจ้าหมาน้อย
ร้องขอป้าว่า ให้ช่วยพาไปด้วย
ฉันละงง... ตกลงหมาใครกันล่ะเนี่ย
ตอนเช้าเลยต้องไปซื้ออาหารกระป๋องให้ 1 เคส 12 กระป๋อง
ซื้อหนนี้ ราคาเปลี่ยนไปนะ เหมือนว่าจะถูกลง
เพราะเหลือเคสละ 34.22 เหรียญ
หรือว่า พนักงานที่โรงพยาบาลสัตว์เค้าคิดราคาผิด
โทรไปถาม เขาว่าคิดไม่ผิดหรอก เค้าลดราคาให้น่ะ
เลยอ้อ!
จริง ๆ เดาว่าที่ป้ามาเอาหมาไปเที่ยวด้วย
เพราะกลัวหลานดูแลไม่ไหว
เนื่องจากอาทิตย์หน้าต้องไปหาหมอ lilit บ่อยขึ้น
เพราะต้องตรวจเลือด และตรวจสารพัดอีกรอบ
ลืมบอกพ่อกับแม่ไปว่า เดี๋ยวนี้หมอ lilit มาเปิดคลินิกอยู่หน้าปากซอย
ทำให้ไม่ต้องไปถึงโรงพยาบาลก็ได้
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่สามารถเดินไปหาหมอได้เลย
แรก ๆ ก็รู้สึกแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน
ที่ขับรถออกจากบ้านปุ๊บ ก็ถึงคลินิกหมอใน 3 นาที
ตอนนี้เลยเลือกเดินไปแทน พอจะยื้อเวลาไปได้อีกสัก 10 นาที
...ที่ก็ดีกว่าเก่าอีกอย่าง ตรงที่ไม่ต้องห่วงเรื่องที่จอดรถ
เพราะพลาซ่านั้น ธุรกิจยุบยับ คนเข้าออกกันเยอะ
จริง ๆ ที่จอดรถก็พอ แต่ว่ารถเข้า รถออกมันจะเยอะจนปวดหัว
เลยเดินเหอะ สบายใจดี
... คุยกับตัวเองนี่ก็ดีนะ ไม่มีเสียงดี!
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [