2. เปรียบเทียบ ความเหมือนของ Lease Line และ Circuit Switching

3. เปรียบเทียบ ความแตกต่างของ Lease Line และ Circuit Switching

Note: ระบบ Circuit Switching จะทำการสร้าง circuit ของลูกค้าแต่ละรายจากต้นทางไปยังปลายทาง ในระดับ physical (cross connect) โดยจะทำการจอง bandwidth บน media หรือ link ระหว่างทางเอาไว้ 

และเพราะว่า media หรือ link ระหว่างทางถูกใช้งานแชร์ร่วมกัน (ไม่ได้สร้างเป็นแบบท่อของใครของมันเหมือนอย่าง Circuit Switching) ดังนั้น Frame Data ที่ถูกรับส่งกันบนระบบ Packet Switching ในระหว่างทางจึงต้องมีการอ้างอิง address เพื่อให้ Packet Switching ระหว่างทางของการ forwarding Frame Data สามารถรู้ถึงปลายทางว่าจะส่งไปที่ใด

อย่างเช่น PacketSwitching ที่เป็นแบบ Frame Relay Switching ก็จะมีข้อกำหนดให้ Frame Header หรือ Layer 2 Header ถูกencapsulate แบบFrame Relay protocol และจะต้องมีการอ้างอิง Layer 2 address (DLCI address) เอาไว้ใน Frame Relay header เพื่อที่ว่า Frame Relay Switching จะได้สามารถอ่าน และ forward Data ไปบน media หรือ link ที่แชร์ร่วมกันได้  

ในระบบ Packet Switching จะมีการสร้าง Circuit สำหรับเชื่อมโยงลูกค้าจากต้นทางไปยังปลายทางเช่นกัน เพียงแต่ Circuit นี้จะไม่ใช่ Circuit จริงๆในระดับ Physical เหมือนอย่างระบบ TDM หรือ Circuit Switching

Note: Circuit ในระดับ Physical ในระบบ TDM จะเป็นการจอง bandwidth เอาแบบของใครของมัน โดยไม่มีการแชร์ media หรือ linkเหมือนอย่าง Packet Switching

ดังนั้น Circuit ที่ถูกสร้างขึ้นมาบน Packet Switching จะถูกเรียกว่า "วงจรเสมือน (Virtual Circuit หรือ VC)" 

5. เปรียบเทียบ ความแตกต่างระหว่าง Technology TDM (Lease Line และ Circuit Switch) กับ Frame Relay

Provider นั่นก็คือ การจองเป็น Time Slot (TS) นั่นเอง

network ของ Service Provider ดังรูปที่ 3
และเนื่องจาก WAN ที่ใช้ Technology Frame Relay จะเป็น Layer 2 WAN Network ที่ซึ่ง Frame Relay Switch จะสามารถอ่าน Layer 2 Frame ได้ และจะอ่านได้แค่ Layer 2 protocol ที่เป็น Frame Relay เท่านั้น ดังนั้น บน WAN Interface (Serial Interface) ของ Router ก็มีความจำเป็นที่จะต้อง encapsulation ให้เป็น Frame Relay protocol ด้วยเช่นกันนะครับ

รูปที่ 3 แสดงภาพการเปรียบเทียบ Circuit บนระบบ TDM และ Virtual Circuit (VC) บน Frame Relay

Note:

1. Circuit บนระบบ TDM เป็น Circuit จริงๆ ที่สร้างขึ้นมาจากต้นทางไปยังปลายทางโดยการ Cross Connect แบบ Hop-by-Hop และมีการจอง Bandwidth ไปตลอดทั้งเส้นทาง จากต้นทางไปยังปลายทาง แต่สำหรับ Virtual Circuit บนระบบ Frame Relay จะเป็นการสร้าง Circuit เสมือน หรือที่เรียกกันว่า Virtual Circuit (VC) โดย VC จะมีหน้าที่แค่บอกว่า จะนำพา Layer 2 Frame วิ่งจากต้นทางไปยังปลายทางได้อย่างไร ผ่าน Frame Relay Switching ตัวไหนบ้าง และที่สำคัญคือไม่จอง Bandwidth แต่จะใช้การ setup ค่า CIR (Committed Information Rate) แทน เพื่อบอกว่า VC นี้จะใช้ Bandwidth ได้สูงสุดเท่าไหร่ และอาจจะ Burst เกิน CIR ได้บางช่วง โดยใช้หลักการที่เราเรียกว่า QoS (Quality of Service)

2. Service Provider จะต้องคอย monitor ดูแลสอดส่อง ปริมาณการใช้ traffic โดยรวมภายในท่อ 2 Mbps ของลูกค้าทุกๆ รายในท่อนั้นๆ ว่า มีการใช้งานรวมกันเกิน Threshold ของท่อ 2 Mbps แล้วหรือยัง เช่น ตั้งไว้ที่ 80% ของท่อ 2 Mbps (1.6 Mbps) 

ต่อไปนี้จะกล่าวถึงกรณีศึกษาของ Frame Relay โดยอ้างอิงจากรูปที่ 3

เป็นการ monitor traffic โดยรวมภายในท่อ 2 Mbps ท่อหนึ่ง ณ. วันหนึ่ง โดยเน้นที่จุด Peak สูงสุดของ traffic รวมในท่อ 2 Mbps ในวันนั้น ซึ่งอาจจะใช้ Program Traffic Monitoring อย่างเช่น Cacti (เป็น program freeware) มาทำเป็น Graph เพื่อง่ายต่อการวิเคราะห์

กรณีศึกษาที่ 1: กรณีที่ ไม่เกิน Threshold 80% (1.6 Mbps) ณ. ขณะเวลาใด เวลาหนึ่งที่กำลังทำการตรวจสอบ

- ลูกค้า A ใช้งานจริง 300 kbps จาก CIR 512 kbps

- ลูกค้า B ใช้งานจริง 400 kbps จาก CIR 512 kbps

- ลูกค้า C ใช้งานจริง 500 kbps จาก CIR 1 Mbps

- ลูกค้า D ใช้งานจริง 100 kbps จาก CIR 512 kbps

ดังนั้นปริมาณการใช้งานรวม = 1.3 Mbps ซึ่งถือว่ายังไม่เกิน Threshold ที่ตั้งไว้ ทำให้ Service Provider ยังอาจจะเพิ่มลูกค้ารายใหม่เข้าไปในท่อ 2 Mbps นี้ได้อีก

กรณีศึกษาที่ 2: กรณีที่ เกิน Threshold 80% (1.6 Mbps) แต่ยังไม่เกินท่อ 2 Mbps ณ. ขณะเวลาใด เวลาหนึ่งที่กำลังทำการตรวจสอบ

- ลูกค้า A ใช้งานจริง 100 kbps จาก CIR 512 kbps

- ลูกค้า B ใช้งานจริง 400 kbps จาก CIR 512 kbps

- ลูกค้า C ใช้งานจริง 1 Mbps จาก CIR 1 Mbps

- ลูกค้า D ใช้งานจริง 200 kbps จาก CIR 512 kbps

ดังนั้นปริมาณการใช้งานรวม = 1.7 Mbps ซึ่งถือว่าเกิน Threshold ที่ตั้งไว้ ทำให้ Service Provider ไม่เพิ่มลูกค้ารายใหม่เข้าไปในท่อ 2 Mbps แล้ว ซึ่งหากมีลูกค้ารายใหม่แล้ว Service Provider จะทำการเพิ่มท่อ 2 Mbps ใหม่ก่อน

กรณีศึกษาที่ 3 กรณีที่ เกินท่อ 2 Mbps ณ. ขณะเวลาใด เวลาหนึ่งที่กำลังทำการตรวจสอบ

- ลูกค้า A ใช้งานจริง 500 kbps จาก CIR 512 kbps

- ลูกค้า B ใช้งานจริง 400 kbps จาก CIR 512 kbps

- ลูกค้า C ใช้งานจริง 1 Mbps จาก CIR 1 Mbps

- ลูกค้า D ใช้งานจริง 200 kbps จาก CIR 512 kbps

ดังนั้นปริมาณการใช้งานรวม = 2.1 Mbps ซึ่ง เกินกว่าที่ท่อ 2 Mbps จะรับไว้ได้ ซึ่งในกรณีเช่นนี้ อาจจะเกิดจากการที่ลูกค้าตั้งใจใช้งานภายใต้ CIR ของตัวเอง แบบพร้อมๆ กัน โดยมิได้นัดหมาย จะทำให้เกิดเหตุการณ์ที่เรียกว่า "traffic แออัด" หรือที่ ภาษาอังกฤษเรียกกันว่า "congestion" ซึ่งจะส่งผลให้เกิด traffic drop หรือที่ Frame Relay เรียกว่า "discards" ซึ่งลูกค้าจะโดนเฉลี่ยกัน drop ดังนั้นถ้าเป็นพวก data ที่ใช้งานบน TCP protocol แล้ว TCP protocol จะทำการ re-transmit traffic ในส่วนที่โดน drop ให้ใหม่ แต่ถ้าเป็นพวก real time traffic อย่างเช่น Voice และ Video Conferencing แล้ว มันจะ run อยู่บน UDP และจะไม่ re-transmit ให้ใหม่ ส่งผลให้เสียงขาดๆ หายๆ หรือภาพกระตุกได้

เปรียบเทียบ ความแตกต่างระหว่าง Frame Relay PVC และ SVC

แบบ PVC จะต้องเหมาจ่ายเป็นรายเดือน

การส่ง signaling ซึ่งลูกค้าจะจ่ายเป็นครั้งๆ ตามการใช้งานจริง

Note: ในเมืองไทยไม่นิยมให้บริการ Frame Relay แบบ SVC เพราะมีความยุ่งยากในเรื่องของ billing หรือการเรียกเก็บค่าบริการ

หลังจากอ่านบทความนี้แล้ว หากท่านต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับระบบ network โดยรวม ซึ่งรวมถึง traffic flow หรือ data flow ท่านสามารถเข้าไปดู Video ที่ผมได้จัดทำไว้ตาม link นี้ครับ

https://www.youtube.com/watch?v=WMr_WJJEJE4

หวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์กับท่านบ้างไม่มากก็น้อยนะครับ

ขอบคุณครับ

โก้-ชัยวัฒน์

www.likecisco.bloggang.com