เมื่อช่วงแรกๆ ที่ครูบาอริยชาติมาสร้างวัดแสงแก้วโพธิญาณ และจำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งนี้ มีเหตุการณ์หนึ่งที่ครูบาได้รับรู้มาโดยตลอดจากคำบอกเล่าของพระลูกวัดและสามเณร ทั้งยังเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่เป็นประจำ

นั่นคือ...การที่ญาติโยมจากทั่วทุกสารทิศซึ่งมีความเลื่อมใสศรัทธาต่อครูบาอริยชาติต่างเดินทางมายังวัดแสงแก้วโพธิญาณ เพื่อกราบนมัสการครูบาหนุ่มผู้ยิ่งด้วยธรรมะและวิทยาคม แต่เมื่อใดที่พวกเขาพบว่าครูบาอริยชาติมิได้อยู่ที่วัดเนื่องจากติดกิจนิมนต์ไปที่อื่น…พวกเขาจะผิดหวังกลับไป...พร้อมกับหิ้วถังสังฆทานกลับไปด้วย

ยิ่งช่วงไหนที่ครูบารับนิมนต์ไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศเป็นเวลาหลายๆ วัน วัดก็แทบจะไม่มีญาติโยมเข้า

เหตุการณ์ลักษณะดังกล่าวเกิดขึ้นเนืองๆ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติสำหรับวัดที่มีพระดัง แต่ปัญหานี้เป็นโจทย์สำคัญที่ครูบาอริยชาติตั้งใจจะแก้ไขให้ได้ ดังนั้น ท่านจึงตั้งใจออกแบบวัดให้มีความวิจิตรงดงาม มีความยิ่งใหญ่อลังการ และสลับซับซ้อนด้วยเชิงชั้นแห่งศิลปะ เพื่อให้วัดแห่งนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปด้วยในตัวแล้ว นอกจากนี้ ครูบาอริยชาติยังเกิดคำถามคิดขึ้นในใจอย่างหนึ่งว่า...

มีวัดใหญ่ วัดดังหลายต่อหลายแห่ง ที่มีนักท่องเที่ยวและพุทธศาสนิกชนไปเยี่ยมเยือนมากมายในแต่ละวัน ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักเจ้าอาวาส และไม่รู้จักใครในวัด เป็นเพราะเหตุใด?

ในคืนหนึ่ง “คำชี้แนะ” ก็มาถึง...

ครูบาอริยชาติ อริยจิตโต ได้นิมิตเห็นครูบาศรีวิชัยนั่งขัดสมาธิอยู่บนดอกบัวสีขาวขนาดใหญ่ ใบหน้าของท่านอิ่มเอิบผ่องใสด้วยบารมีธรรม รอบๆ ตัวท่านเต็มไปด้วยดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์ซึ่งผุดโผล่ขึ้นมานับร้อยนับพันดอก ทำให้เกิดประกายสว่างไสวไปทั่วบริเวณจนมองไม่เห็นพื้นดินเป็นที่อัศจรรย์ยิ่งนัก

ภาพที่ปรากฏในนิมิตทำให้ครูบาอริยชาติเกิดความปีติอย่างยิ่ง ในนิมิตนั้นท่านพยายามจะเดินเข้าไปใกล้องค์ครูบาศรีวิชัยให้มากที่สุด แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าใดก็ไม่สามารถเข้าถึงองค์ท่านได้เลย ดังนั้น ครูบาอริยชาติจึงหยุดเดิน และมองดูองค์ท่านอยู่ห่างๆ ซึ่งปรากฏว่ากลับสามารถมองเห็นองค์ท่านชัดเจนเสมือนยืนอยู่ใกล้องค์ท่านอย่างน่าประหลาด เมื่อเป็นเช่นนี้ ครูบาจึงได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า

...หากครูบาอริยชาติกับครูบาศรีวิชัยมีบุญวาสนาซึ่งกันและกัน ก็ขอให้ได้เห็นองค์ท่านใกล้ๆ และได้กราบนมัสการสักครั้งหนึ่ง...

สิ้นคำอธิษฐาน องค์ครูบาศรีวิชัยก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นจนมีองค์ที่ใหญ่โตมโหฬารประมาณขนาดไม่ได้ ครูบาอริยชาติจึงก้มกราบนมัสการด้วยความปีติอย่างยิ่ง โดยถึงแม้จะเข้าใกล้องค์ท่านเพียงเสี้ยวนาทีเดียว ครูบาอริยชาติก็ได้รับทราบถึงความเมตตาและบารมีธรรมอันสูงล้ำของครูบาศรีวิชัย หลังจากนั้นองค์ท่านจึงค่อย ๆ เลือนหายไป...

หลังจากนำนิมิตอันเป็นมงคลดังกล่าวมาพิจารณา ครูบาอริยชาติก็ได้คำตอบในวิธีการแก้ปัญหาที่วัดกำลังประสบอยู่ นั่นคือ การที่มีผู้คนหลั่งไหลเข้ามายังพุทธสถานใดๆ ทั้งที่ไม่รู้จักเจ้าอาวาส และไม่รู้จักใครในวัด เป็นเพราะ...วัดหรือสถานที่แห่งนั้นมี “ศูนย์รวมความศรัทธา” ของผู้คนประดิษฐานอยู่

และ...เมื่อภาคใต้มีหลวงปู่ทวด ภาคอีสานมีหลวงปู่มั่น ภาคกลางมีหลวงพ่อโต ภาคเหนือก็ต้อง...ครูบาศรีวิชัย

ติดตามประวัติของวัดได้ที่นี่           วัดแสงแก้วโพธิญาณ

ขอย้อนกลับไปในช่วงเดือนมกราคม ที่ผ่านมาเป็นช่วงวันเกิดก็เลยได้มีโอกาสไปทำบุญที่วัดแสงแก้วโพธิญาณ  ซึ่งตั้งอยู่ที่  ต.เจดีย์หลวง  อ.แม่สรวย  จ.เชียงราย  บรรยากาศภายในวัดร่มรื่น อิ่มบุญกันไปค่ะ  ตามไปชมบรรยากาศภายในวัดกับเรานะคะ

รูปหล่อเหมือนครูบาศรีวิชัย องค์ใหญ่ที่สุดในโลก

แม่นางกวักอ้วนตุ้ยนุ้ย

เทพทันใจจำลองแบบมาจากประเทศพม่า

ข้าวผัดกุ้ง
















































บรรยากาศภายในแพลำใหญ่ค่ะ











เรือเล็กกำลังลากแพไปที่กลางเขื่อนแล้วค่ะ  










บรรยากาศดีมาก ๆ ค่ะ 






























รายการค่าเครื่องเล่นต่าง ๆ และที่พัก