เมืองเหงา ป่าใหญ่(7)

ด้านขวาเป็นผนังหินมหึมา ด้านซ้ายเป็นหุบเหวลึกเกินจะมองเห็นพื้นด้านล่าง ทางเดินค่อยๆไต่ระดับชันขึ้นไปเรื่อยๆภาพรอบๆข้างที่ได้เห็น ทำให้ความคิดแรกที่พุ่งเข้ามากระแทกหัวคือ มนุษย์เราเปรียบได้แค่เศษเสี้ยวธุลี เมื่อเทียบกับธรรมชาติ เรารู้สึกตัวเล็กมาก ก่อนเรามาที่นี่ เราตัวใหญ่มากยิ่งเมื่อเวลาเงินเดือนออก ใหญ่คับเมืองใหญ่เลยทีเดียว เข้าไปใช้บริการในสถานที่ใดๆ เราไม่เคยมองเห็นใครเลย ทุกคนต้องดูแลเรา เปรียบดังอึ่งอ่างที่อยู่ในกะลา ชอบวางท่าวางกล้ามเบ่งใส่ไปทั่ว คิดว่าโลกที่รู้จักมีอยู่แค่นั้น เท่าที่เห็น เท่าที่รู้จัก ได้เวลาแล้ว เวลาที่ต้องเปลี่ยนมุมมองเก่าๆ แล้วทำความเข้าใจในด้านใหม่ๆ ที่เราจะต้องพบเจอ การเดินทางพาเราเข้าไปสู่สิ่งใหม่ที่เราคิดในตอนแรก ว่ามันมีหรือ เป็นอย่างนั้นจริงหรอ คำถามใหม่ๆจะเข้ามาหาตลอด เมื่อเราได้เริ่มออกเดินทางห่างไปจากสิ่งเดิมๆที่เราคุ้นชิน มาแล้วครับ รถคันแรกที่ผมจะได้โบกเป็นครั้งแรกในชีวิต เป็นรถของเจ้าหน้าที่ในอุทยาน พี่ๆเขาให้อาศัยไปลงถึงตรงแค่ทางเข้าไปลานผากล้วยไม้ เพราะพี่ๆเจ้าหน้าที่ต้องไปปฏิบัติหน้าที่ๆด่านน้ำตกเหวนรก แค่นั้นก็ดีมากแล้วครับ นึกในใจ กระโดดขึ้นหลังกระบะด้วยความว่องไวเลยครับ จุดสำคัญต่างๆที่พออ่านได้ทันแล้วไม่ได้แวะเลยก็เช่น จุดชมวิว กม.30,โป่งชมรมเพื่อน,หอดูสัตว์ ฯลฯ โป่งที่ว่าคือเป็นดินเนื้อละเอียดชนิดหนึ่ง ในดินมีแร่ธาตุต่างๆในปริมาณที่สูง เช่นแคลเซี่ยม ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับสัตว์ ที่ต้องลงมากินดินโป่งนี้ เพื่อปรับรักษาสมดุลของร่างกาย และยังบำรุงร่างกายต่อสัตว์ที่มีเขา มีงาต่างๆเพื่อเสริมสร้างส่วนสำคัญของร่างกาย บางโป่งเจ้าหน้าที่ได้ช่วยสร้างขึ้น โดยมีการนำเกลือไปช่วยเสริมในดิน แบบนี้เรียกว่า โป่งเทียม

Create Date : 15 กรกฎาคม 2557		0 comments
Last Update : 15 กรกฎาคม 2557 18:40:57 น.
Counter : 1308 Pageviews.
Share Tweet