เมื่อตอนที่แล้วเรากำลังเริ่มเดินทางเข้าถึงศาลเจ้าโทโช-กู จะมีประตูโทริอิ สัญญลักษณ์ของวัดพุทธนิกายเซน
ทุกคนต้องหยุดถ่ายรูปหน้าประตู โทริอิ ป้าก็ไม่พลาดเช่นกัน



ป้ายประจำตระกูลโตกุกาว่า เป็นรูปใบไม้สามกลีบในวงกลม



ศาลเจ้าโทโช-กู หรือที่เรียกว่าศาลเจ้านิกโก้ สร้างโดยอิเอะสุ โตกุกาว่า ต้นตระกูลของโชกุนโตกุุกาว่า
เพื่อใช้เป็นสุสานประจำตระกูล เราคงเคยได้ยินชื่อเสียงของตระกูลโตกุกาว่าในประวัติศาตร์ญี่ปุ่นกันมาบ้างแล้ว
โดยเฉพาะคนที่ชอบดูหนังการ์ตูนเรื่องอิคิวซัง เณรน้อยเจ้าปัญญา
โตกุกาว่า เป็นโชกุนตระกูลสุดท้ายที่ปกครองญี่ปุ่น โดยต้นตระกูลได้รบชนะโชกุนตระกูลอื่น
แล้วขึ้นปกครองประเทศเมื่อ ๔๐๐ ปีก่อน หรือประมาณ ค.ศ.๑๖๐๐ โชกุนตระกูลนี้มีอำนาจอยู่ถึงรัชกาลที่๕ของไทย
ตระกูลโตกุกาว่า ปกครองญี่ปุ่นอยู่ ๒๕๐ ปี ซึ่งยาวนานกว่าตระกูลใดๆ


เล่ากันว่า โชกุนคนแรกของตระกูลโตกุกาว่า เป็นคนเชื่อถือเรื่องดวง เรื่องจวงฮุ้ยมาก
ก่อนตายเลยหาที่ทำเป็นสุสานของตัวเอง แล้วมาได้ที่นิกโก้ เพราะตอนที่หาสถานที่ได้ให้หมอดูตรวจดู
ก็พบว่าตำแหน่งของเมืองนิกโก้เป็นจุดที่เส้นเหนือกับเส้นใต้ตัดกัน แล้วเป็นจุดที่มีพลังมากที่สุดของประเทศ
จึงเลือกเมืองในหุบเขานี้เป็นที่ตั้งของสุสาน โดยสร้างไว้ตั้งแต่ตัวเองยังไม่ตาย
ด้านหน้าสุสานสร้างเป็นศาลเจ้า ส่วนสุสานอยู่บนเขาสูงขึ้นไป
ก่อนเข้าไปเราต้องเสียเงินค่าบำรุง คนละ ๑๓๐๐ เยน ผ่านเข้าประตูโยเมอิ-มง ประตูนี้เป็นอีกจุดหนึ่งที่นิกโก้ได้รับเลือกเป็นมรดกโลก



แม้ตอนที่สร้างศาลเจ้าและสุสาน ญี่ปุ่นปิดประเทศ เพราะเพิ่งเสร็จสิ้นสงครามภายในหมาดๆก็ยังไม่ค่อยมีเงิน
แต่โชกุนก็สามารถระดมเงินภาษีจากพ่อค้ามาเพื่อสร้างจนสำเร็จและสวยงามตระการตา
แต่รูปแบบการก่อสร้างที่นิกโก้เป็นสถาปัตยกรรมยุคใหม่ ที่โชกุนเน้นความสวยงาม
โดยจ้างช่างทั้งญี่ปุ่น จีน เกาหลี ที่มีฝีมือระดับเซียนทั้งงานปั้น งานแกะสลัก ใช้แรงงานเป็นล้านคน
หมดเงินทองไปมากมาย ที่ต้นทุนสูงมากเพราะของทุกอย่างนำมาจากเมืองเอโดะ
ทั้งข้างนอกข้างในมีการปิดทองอย่างวิจิตรงดงาม เรียกว่าไม่เคยมีมาก่อนเลย นับเป็นงานของสมัยเอโดะ



เมื่อเข้ามาในบริเวณ หลายๆคนตั้งใจมาดูไม้แกะสลักรูปลิงสามตัวอันเลื่องชื่อ
ลิงสามตัวเป็นแผ่นป้ายไม้แกะสลักอยู่บนคอกม้า ที่เป็นที่อยู่ของม้าที่เป็นของขวัญจากรัฐบาลนิวซีแลนด์
ลิงสามตัว ปิดหู ปิดตา ปิดปาก ซึ่งมีความหมายว่า ไม่ฟัง ไม่ดู ไม่พูดในสิ่งที่ไม่ควร


เมื่อสมัยก่อนคนญี่ปุ่นไม่เคยเห็นช้างจริงๆ ภาพด้านบนคือช้างในจินตนาการณ์ของคนญี่ปุ่นสมัยก่อน

ก่อนเข้าไปด้านในสุสาน ต้องล้างมือเสียก่อนตามธรรมเนียม






เจดีย์๕ชั้น สร้างใหม่เมื่อ ค.ศ.๑๘๑๘



มาถึงแล้วสิ่งแกะสลักที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก ทางเข้าสุสานตรงด้านบนปากทางเข้าเหนือประตู
ถ้าเราไม่สังเกตุอาจจะผ่านเลยไป เพราะตัวจริงเล็กมาก ถ้าสังเกตุดีๆจะเห็นว่าแมวตัวนี้ตาปรือเหมือนจะหลับแต่ไม่หลับ
เขามีความเชื่อกันอีกว่า แมวตัวนี้จะช่วยระวังภัยให้สุสาน ประมาณว่าหนูตัวเดียวก็ไม่สามารถผ่านเข้าไปในสุสานได้




เมื่อผ่านประตูสุสานเข้าไป จะเป็นทางขึ้นเขาที่มีบันไดที่เป็นแผ่นหินวางเรียงขึ้นไปถึง ๒๐๗ ขั้น
ค่อยๆเดินขึ้นไปเรื่อยๆอากาศสดชื่นไม่ร้อนไม่หนาว ทำให้การเดินขึ้นเขาไปยังสุสานไม่เหนื่อยมากนัก




ด้านบนเมื่อเดินขึ้นไปจะพบกับศาลาเล็กๆหน้าสุสาน เราทำบุญด้วยการโยนเหรียญอฐิษฐาน
นิยมที่จะโยนเหรียญห้าเยน ห้าเหรียญห้าสิบเยน ถ้าไม่มีก็สิบเยนหรือร้อยเยนก็ได้



มาถึงหน้าประตูเหล็กอันหน้าเกรงขาม มีสิงค์โตที่เป็นของขวัญจากประเทศเกาหลีอยู่สองข้าง



เราดั้งด้นขึ้นมาเพื่อจะมาดูสิ่งนี้



สถานที่บรรจุอัฐิของโชกุน อิเอะยาสุ โตกุกาว่า เป็นบริวเวณที่สงบร่มเย็นเหมาะกับเป็นสถานที่่พักชั่วนิรันดร์


บริเวณสุสานท่านโชกุนอิเอะยาสุ มีต้นไม้ใหญ่ให้ได้อฐิษฐานขอพร แต่ลืมถ่ายรูปมา ได้แต่ยกมือพนมขอพรให้ตัวเองและสามีสุขภาพแข็งแรง
เดินออกมาด้านหน้ามีของที่ระลึกให้ได้หาซื้อไปเป็นเครื่องรางของขลังหลายอย่างเช่นเดียวกับวัดที่เมืองไทย


เดินกลับลงมาด้านล่าง ยังสบายมากไม่เหนื่อยเพราะอากาศกำลังดี ว่ากันว่าเมื่อสมัยก่อนขบวนของโชกุนเวลามาที่นี่
เป็นขบวนใหญ่ยาวมาก โชกุนมาถึงสุสานแล้ว แต่ขบวนสุดท้ายยังอยู่ที่พระราชวังอิมพิเรียลอยู่ จริงเท็จอย่างไรไม่สามารถรู้ได้


เดินมาถึงประตูทางเข้า หน้ายังชิวๆ ต้องมาอีกแน่ตอนหน้าใบไม้เปลี่ยนสี ออกมานั่งพัก มองผู้คน



ลุงสาหร่ายกับกล้องคู่ใจ สาวแต่งชุดโบราณคอยเก็บตั๋วเข้าชม



...ภาพนี้เป็นมุมมองจากด้านบน เราจะเห็นอาณาบริเวณอันกว้างขวาง สงบร่มเย็น ในสมัยก่อนเวลาโชกุนจะแต่งงาน
ต้องแต่งภรรยาคนแรกที่เป็นพระธิดาของจักรพรรดิ์ หรือหญิงสูงศักดิ์จากราชสำนักมาแต่งงานเพื่อเป็นฐานให้ฐานะของโชกุนมั่นคงยิ่งขึ้น เพราะโชกุนไม่ใช่กษัติรย์ เป็นเพียงตำแหน่งที่สืบต่อกันมา อำนาจบารมีของโชกุนยิ่งใหญ่เปรียบดังนายกรัฐมนตรีบวกผบ.สูงสุดทางทหาร



โชกุนมีซามูไรเป็นกองกำลังคอยปกป้องคุ้มครอง สมัยก่อนญี่ปุ่นแบ่งกันเป็นก๊กเป็นเหล่า กว่าจะมารวมกันได้แบบนี้
ก็มีการรบลาฆ่าฟันกันมาหลายพวกหลายเล่า เพิ่มเริ่มมาสงบร่มเย็นเป็นยุคทองก็เมื่อสมัยโชกุนโตกุกาว่าคนที่๔ ๕



ภายในศาลเจ้าประกอบด้วยศาลหลายหลัง บางก็เปิดให้เข้าชมได้ บางก็เป็นที่หวงห้าม
เราเดินออกมาจากศาลเจ้านิกโก้ เดินออกมาเรื่อยๆร่มรื่นชื่นใจเหลือแสน จนอยากจะทำอะไรบ๊องๆแบบนี้



สามีบอกให้ถ่ายตรงนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าคืออะไร



เดินออกมาถึงสะพานชินเคียว สะพานนี้เป็นสะพานเก่าแก่หนึ่งในสามของญี่ปุ่น เราถ่ายภาพตอนแรกตอนอยู่บนรถบัสไปแล้ว
ตอนนี้จะมาถ่ายที่หน้าสะพาน มุมที่ใครมาก็ต้องมาถ่าย พอดีฝนตกหนาเม็ด ภาพเลยไม่สวยเท่าที่ควร
สมัยก่อนสามัญชนคนธรรมดาไม่สามารถที่จะเดินที่สะพานนี้ได้ เพราะเป็นสะพานสำหรับโชกุนและคนในราชสำนักเท่านั้น
เพราะถือว่าเป็นสะพานเทพเจ้า เนื่องจากมีเรื่องเล่ากันว่าเมื่อโชกุนจะข้ามสะพานนี้ ได้มีงูนิมิตรสองตัวมาทอดตัวให้ข้ามแม่น้ำโดยะไป


การเดินทางท่องเที่ยวใกล้จบแล้ว ที่สะพานชินเคียวนี้ ปัจจุบันเปิดให้ประชาชนได้ไปใช้บริการเดินข้าม
โดยคิดราคา ๓๐๐ เยน ถ้าใครอยากจะมาถ่ายรูปแต่งงานที่สะพานนี้ก็มีบริการแต่งชุดแต่งงานให้มาถ่ายรูป



นั่งรถบัสกลับ สถานีนิกโก้ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเที่ยวกับป้าพนอจัน ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มี่ธรรมชาติสวยงาม
ถ้าท่านใดมีโอกาสมาเยี่ยมเยือนญี่ปุ่นอย่าลืมแวะไปเที่ยวที่นิกโก้เมืองมรดกโลก เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ทำให้หลายล้านคนทั่วโลกประทับใจมาแล้ว