เวลาไม่เคยพอ ก่อนหน้านี้ รู้สึกว่าตัวเองไม่มีเวลาทำอะไรหลายๆอย่าง ไม่มีเวลาไปเรียนโปรแกรมอะไรเพิ่ม ไม่มีเวลาไปทำกิจกรรมอะไร ไม่มีเวลาไปออกกำลังกาย เพราะงานเยอะ ทำงานไม่เป็นเวลา ทำงานทั้งวันยาวไปถึงกลางคืนอีก พอได้ลงนอนก็อยากจะนอนยาวๆ ไม่ตื่นเช้า กินข้าวไม่เป็นเวลา สารพัดอย่างที่จะทำลายตัวเอง สองปีก่อน เริ่มแบ่งเวลาทำงานกับเวลาไปทำกิจกรรมอื่นออกจากกัน ทำงานทั้งวัน ทุ่มนึงปิดคอมพ์ออกไปกินข้าว ดูหนังนอกบ้านจนสาแก่ใจ แล้วถ้ามีงานด่วนจริงๆ ค่อยมาทำต่อตอนกลางคืน เสาร์อาทิตย์หยุด ไม่มีการทำงาน ถ้าไม่จำเป็น ไปไหนก็ได้ นอนยาวแค่ไหนก็ได้ เทศกาลก็หาที่ไปเที่ยว ในประเทศ ต่างประเทศ แล้วแต่ความเมาะสมกับเวลา หยุดงานพาแม่ไปวัดบ้าง เที่ยวกับพี่สาว หลานสาว มีเวลาว่างเสาร์อาทิตย์ก็ไปลงเรียนโปรแกรมเพิ่มซักวันนึง เก็บอีกวันไว้เที่ยว ก็ทำได้นี่นา ได้รู้อะไรมากขึ้น ได้เจอประสบการณ์เรื่องราวต่างๆมากขึ้น ครั้งหน้ากะว่าจะไปลงเรียนดำน้ำลึกหรือฟรีไดรฟ์ให้ได้ ปีที่แล้ว ลองเพิ่มกิจกรรมในชีวิตเข้ามาอีกหนึ่งอย่างคือ การไปฟิตเนส จากที่เคยคิดว่า ไม่มีเวลาหรอก ทั้งงานทั้งอะไร ไหนจะแม่จะครอบครัวเพื่อน ไม่รู้จะเอาเวลาไหนไปฟิตเนสละ เต็มเอี๊ยดไปหมด ก็เริ่มจัดเวลาใหม่อีกครั้ง คราวนี้จันทร์ พุธ ศุกร์ ทุกทุ่มสองทุ่มต้องเอาเวลาไปฟิตเนสให้ได้อย่างน้อย 1 ชม. หรือ 3 ชม.ต่อสัปดาห์ ตอนแรกคิดว่าจะทำไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ทำได้ บางวันมีเวลาพอที่จะฟิตเนส 2-3 ชม.ด้วยซ้ำไป หลังจากที่เจอเค้าคนนั้นอีกครั้ง ทุกๆวันทั้งวันของเราก็ยังสามารถแบ่งเวลาเพื่อพูดคุยกับเค้าได้ตลอด ไม่ว่าจะทำกิจกรรมใดๆ ฟิตเนส หรือทำงานอยู่ก็ตาม ก็เลยรู้สึกว่า การที่คนเราอ้างว่าไม่มีเวลาพอที่จะทำอะไรให้ใครหรือกับใครนั้น มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอก ความจริงก็คือ เราไม่ได้คิดว่าอะไรหรือใครคนนั้นมีความสำคัญมากพอที่จะหาเวลามาให้ต่างหาก และสำหรับเค้า... เราเป็น 1ในอะไรบางอย่างที่ไม่สำคัญและเป็นอีก 1 คนที่ไม่สำคัญ มันก็เท่านั้นเอง
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [