ระหว่างเราไม่ได้มีใครเปลี่ยนไป แค่เพียงเพิ่งได้รู้จักตัวตนจริงๆ เมื่อรู้จักกันครั้งแรก เธอเป็นตัวเธอ เพียงมีเรื่องราวบางส่วนที่เป็นจริงและบางส่วนที่ไม่จริง ฉันรักเธอจากวิธีคิด คำพูด นิสัย ความพยายาม ความทุ่มเทและความจริงใจที่เธอทำให้เห็น ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน จนกระทั่งวันที่ต้องจากกันเพราะความไม่รู้เรื่องจริง เมื่อพบกันครั้งต่อมา เธอยังมีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนเธอคนเดิม สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปคือความจริงที่ได้รับรู้เพิ่มเติม หน้าตา ชื่อจริง และเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา แต่ทั้งหมดไม่ได้สร้างความเจ็บปวดหรือผิดหวังอะไร เพราะมีความจริงอย่างเดียวที่ฉันรอที่จะรู้มานานคือ ความรักของเรามันก็เป็นเรื่องจริง ดังนั้นไม่ว่าเรื่องอื่นจะเป็นยังไง ฉันพอใจแล้วกับสิ่งที่ได้รู้ ในช่วงเวลาแรกที่เราเจอกันอีกครั้งนั้นเธอยังให้ความรู้สึกเหมือนเดิม เหมือนคนๆนั้นที่ฉันเคยรักและเคยรู้จัก คนที่ช่างพูด ช่างใส่ใจ คนที่ทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยความตั้งใจ คนที่ทำเรื่องน่ารักๆ คนที่คุยกันได้ทุกวัน ทั้งมีสาระไม่มีสาระ แลกเปลี่ยนเรื่องราว ห่วงใยกัน งอแงงี่เง่าใส่กัน มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุข เหมือนเป็นเวลาที่เราได้พบใครบางคนที่รอมานาน เป็นเวลาที่ฉันเชื่อในทุกคำพูดของเธอ และถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจน ว่าเป็นอะไรกัน แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกัน ไม่ได้เป็นแฟน ไม่ได้เป็นคู่รัก ไม่ได้เป็นเพื่อน แต่ฉันเชื่อมั่นในคำพูดของเธอว่าที่ว่า ไม่อยากให้หายไปอีก อยากให้อยู่ด้วยกันไปตลอด และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันไม่ปล่อยมือเธอก่อน เธอก็จะไม่มีวันปล่อยมือฉัน มันเป็นประโยคที่ทำให้ฉันมั่นใจว่าระหว่างเราจะไม่มีวันเปลี่ยนไปจากนี้อีกแล้ว เพราะฉันมั่นใจว่าตัวฉันไม่มีวันปล่อยมือเธออีกครั้งอย่างแน่นอน จนวันที่มีปัญหาเข้ามา... เธอกลายเป็นคนที่ใจร้าย เย็นชา หนีปัญหา เมินเฉยต่อความรู้สึกของคนอื่น คิดและพูดในสิ่งที่ทำให้ฉันเสียใจ ทำในสิ่งที่ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำ ไม่แคร์ไม่ใส่ใจกันเหมือนคนไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ เธอเปลี่ยนไปจากคนที่ฉันเคยรู้จักและไว้ใจจากหน้ามือเป็นหลังมือ กลายเป็นคนที่ไม่สามารถเชื่อมั่นหรือวางใจ ไว้ใจ ฝากหัวใจ ฝากความรู้สึกไว้ให้ดูแลได้ ฉันผิดหวัง เสียใจ ร้องไห้ และเฝ้าครุ่นคิดว่าทำไมเธอต้องเปลี่ยนไป ทำไมเธอไม่เหมือนเดิม ทำไมไม่แคร์ ทำไมปล่อยมือกันง่ายๆทั้งที่พูดไว้เอง ฉันทำอะไรให้เธอต้องเปลี่ยนไป หรือใครทำให้เธอเปลี่ยนไป เมื่อเวลาผ่านมาอีกระยะ ฉันพบว่า มันไม่ใช่หรอก เธอไม่ได้เปลี่ยนไป ฉันจะโทษตัวเอง โทษเธอหรือโทษใครไม่ได้ มันเป็นเรื่องของความรู้สึก การเรียนรู้ การแก้ปัญหา ความคิด ความต้องการ เป้าหมายในชีวิต ความทุกข์ ความเสียใจ ความอดทนของคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน เธอในวันนี้ที่ฉันไม่คุ้นเคยก็ยังคงเป็นเธออยู่เหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไป เพียงแต่ฉันได้รู้จักเธอในอีกด้านที่ไม่เคยไม่รู้จัก อีกด้านที่ไม่เคยเห็น และเป็นด้านที่ฉันไม่ได้รักไม่ได้ชอบ ...ก็เท่านั้นเอง และในขณะนี้ ฉันยังคงใช้เวลาอยู่กับเธอคนที่ฉันเพิ่งรู้จัก และ "ใช่" ฉันให้เวลากับเธอคนนี้น้อยลงกว่าเธอคนเดิมมาก เธอเองก็คงรู้แต่คงไม่รู้สึกอะไร และฉันเชื่อว่า วันนึงข้างหน้าฉันคนเดิมกับเธอคนที่ฉันเพิ่งรู้จักนี้คงจะค่อยๆห่างกันออกไป จนกระทั่งหายไปจากกันตามธรรมชาติของความไม่แคร์ไม่ดูแลกัน แม้จะเป็นอย่างนั้น ฉันก็ยังคงหวังให้เธอคนเดิมกลับมาทันเวลา ก่อนจะสายเกินไป ก่อนจะต้องจากกันจริงๆ จากกันครั้งนี้เราคงจะไม่มีวันเจอกันอีกแล้ว สำหรับฉันมันเป้นเรื่องที่น่าเสียดายและน่าเสียใจ แต่ถ้าเธอไม่คิดเหมือนกัน ฉันก็ขอภาวนาให้เธอคนเดิมและเธออีกคน ได้พบและมีความสุขอย่างแท้จริงในซักวันนะ ฉันจะยังคงส่งกำลังใจให้จุดไกลๆแห่งหนึ่งบนโลกทุกครั้งที่นึกถึงกัน --------------------------------------------------------------- PS. ถ้าเราเข้าใจความเป็นไปของชีวิตเราจะไม่ทุกข์และไม่เสียใจง่ายๆ ---------------------------------------------------------------
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [