จากวันนั้น คำว่า "เรา" ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป จากวันนั้น คำว่า "เรา" ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ---- เธอเจ็บปวดกับสิ่งที่คิดว่าชั้นทำ ชั้นเองก็บาดเจ็บจากสิ่งที่เธอคิด เราสองคนต่างมีบาดแผลในความสัมพันธ์แต่ไม่มีใครรักษาใคร ปล่อยให้มันผ่านไป รอให้เวลาสมานแผลจนกว่าจะดีขึ้น ... สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ แม้เราจะไม่จากกัน แต่ความสัมพันธ์มันก็ไม่มีวันกลับไปดีได้เหมือนเดิม รอยร้าวใดๆ บาดแผลในใจ เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ยากจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันอาจจะยังไม่แตกสลายไป แต่มันก็ไม่สนิทแนบดังเดิม ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เมื่อความรู้สึกของใครบางคนเปลี่ยนไป พฤติกรรมก็ย่อมเปลี่ยนแปลง เช่นเดียวกับคนอีกคน เมื่อความรู้สึกที่ได้รับกลับมามันเปลี่ยนแปลงไป เป็นใครก็รู้สึกได้ไม่ยาก แต่..การที่คนเรายังจะอยู่ด้วยกันหรือจะแยกจากกัน มันควรจะต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่มีความสุข เมื่อไหร่ที่การมีอยู่หรือการจากกันไม่ส่งผลอะไรกับความสุขเลยก็ให้เลือกที่จะจากกันไปดีกว่า เพราะอย่างน้อยการไม่มีอยู่จะทำให้มีช่องว่างสำหรับค้นหาความสุขมาเติม ณ ตรงนั้น สำหรับ "เรา" ในตอนนี้ ถึงอยู่ด้วยกันต่อไป เธอก็คงไม่มีความสุขอีกแล้ว ชั้นอยู่กับเธอที่ไม่มีความสุข ชั้นก็ไม่เห็นความหมายของการมีอยู่ เราจึงสมควรที่จะจากกัน อย่างน้อยหนึ่งคนที่จะได้มีความสุขมากขึ้นก็คือ เธอ ชั้นเคยกลัวว่าจะมีวันนึงที่เราต้องแยกจากกันอีกครั้ง แต่พอวันนี้มาถึง ความกลัวมีน้อยกว่าความไม่เข้าใจซะอีก แต่ไม่เป็นไร โตแล้วก็ต้องยอมรับความจริงกันให้ได้ ฝืนไปก้ไม่มีประโยชน์ -------- ลึกๆ แล้วเราทุกคนรู้ว่า ควรอยู่ตรงไหนไม่ควรอยู่ตรงไหน รู้ว่าใครแคร์หรือไม่แยแสเรามากน้อยแค่ไหน รู้ว่าใครรักหรือไม่มีใจ แต่ถ้าจะมีใครยังอยู่ทั้งๆที่รู้ก็คือ เค้าเลือกแล้วที่จะอดทน ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังอดทน ไม่ไหวเมื่อไหร่ก็เดินออกมานะ... ชั้นเดินออกมาแล้ว มันก็มีทั้งความเจ็บ ความเสียใจและน้ำตา ซึ่งคงจะติดตามเราไปทุกที่อีกนานตามที่คาดการณ์ไว้ แต่ก็เชื่อว่า ทุกอย่างมันจะดีขึ้นและดีกว่า 091018
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [