PPU FAQ #4 มาถึงคำถามความที่สูงข้อที่ 4 ครับ คำถามนี้ตอบให้เคลียร์แบบฟันธงยาก ค่อนข้างจะเป็นนามธรรมซักนิด เพราะยังไม่พบข้อมูลชั้นที่ ๑ ที่ฟันธงลงไป ก็ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ คำถามก็ขอยกมาจากสมาชิกที่ถามมาล่าสุดเลยนะครับ ทำไม พอมาถึงภาค 2 รพินทร์ ถึงได้เก่งขึ้นขนาดฟันแทงไม่เข้าพูดคุยกับนางไม้ได้คะ อ่านมาหลายรอบมากๆแล้วค่ะ แต่ยังไงๆ ก็ยังติดใจอยุ่ตรงนี้มาตลอดเกือบ 10 ปีแล้ว เพราะในภาคแรก รพินทร์ ไม่เคยใช้คาถาหรือ มีวี่แววว่าสามารถใช้คาถาอาคม อะไรได้เลย ออกจะไม่ยอมรับการมีตัวตนอยุ่ของคาถาอาคมด้วยซ้ำ มีอยุ่ครั้งเดียวที่รพินทร์ กระทำซึ่งใกล้เคียงกับการใช้คาถามากที่สุด ก็คือ การเอา ข้าวของต่างๆในไถ้ใบเก่าที่รวบรวมของต่างๆ ที่พระให้มาบ้าง หนานอินให้มาบ้าง พ่อให้มาบ้าง ใส่ในกระบอกปืนแล้วยิงออกไปเพื่อสยบ พายุ แต่พอมาถึงถาค 2 อยู่ๆรพินทร์ ก็กลายเป็นจอมเวทย์ หนังเหนียว ฟันแทงไม่เข้า เผาก็ไม่ตาย ถอดจิตได้ คุยกันนางไม้เจ้าป่าเจ้าเขาได้ สู้กับพวกซากฟอสซิลของมันตรัยได้ ก็เลยเกิดสงสัยว่าถ้าทำอย่างนี้ได้ ทำไมไม่ทำตั้งแต่ภาคแรกแล้วล่ะคะ จากคุณ : CryingPanda - [ 11 พ.ย. 50 06:35:52 ] คำตอบนี้วิเคราะห์ได้ใน ๒ แนวทางครับ คือ ๑) วิเคราะห์รพินทร์ ไพรวัลย์ ๒) วิเคราะห์ผู้สร้างรพินทร์ ไพรวัลย์ หรือพูดง่ายๆ วิเคราะห์เบื้องหลังงานเขียนของ 'พนมเทียน' ครับ ๑) วิเคราะห์รพินทร์ ไพรวัลย์ ๑.๑ ในการเดินทางครั้งแรก รพินทร์ได้มีท่าทีใช้คาถาอาคม หรือใช้ให้บุญคำ/แงซายทำแทน อยู่หลายครั้งด้วยกัน เท่าที่จำได้ตอนนี้ คือ - ฤกษ์เดินทางจากหนองน้ำแห้ง/การบริกรรมเปิดป่า - ให้คุณหญิงดารินท่องคาถาเพื่อให้ใจสงบ ตอนนั่งห้างด้วยกัน - ตอนดารินฝันถึงเจ้าป่า รพินทร์ยังบอกว่าเป็นฝันที่ดี - ไม่ห้ามบุญคำในการทำพิธีเรียกผีที่พุเตย - ฤกษ์เดินทางออกจากหล่มช้าง/ทำพิธีเปิดป่า - ไม่ห้ามแงซายให้ทำพิธีข่มนางไม้บริเวณที่มีเสือจะจ้องตะครุบคุณชายเชษฐา - ใส่กระสุนบรรจุของพิเศษ ยิงข่มอาถรรพ์สมุนนางตะเคียน - สนทนากับนางตะเคียน - บริกรรมคาถาตอกทอยขึ้นไปช่วยบุญคำ ตอนหลงป่าในนิทรานคร - ไม่ห้ามบุญคำใช้หอกไม้คลุกแพ๊ด ตอนสู้กับนางพญาพันธุมวดี - ไม่ห้ามบุญคำใช้กระสุนคลุกแพ๊ด ตอนสู้กับมันตรัย - บริกรรมคาถา (มีท่าทีเช่นนั้น) ยิงโป่งค่าง - ไม่ปฏิเสธที่บุญคำบอกว่าแงซายไปลองดีกับภูต บริเวณเนินพระจันทร์ - ไม่ห้ามบุญคำใช้แพ๊ดทำให้ไฟลุกท่วมแม่มดวาชิกา ๑.๒ รพินทร์ได้อธิบายเรื่องนี้ต่อท่าทีไม่แสดงว่าตนมีคาถาอาคมให้กับบุญคำฟังว่า อย่าพูดออกไปให้คณะนายจ้างรู้ เพราะเขาเหล่านั้นมีการศึกษาสูง มักไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ ขืนเราพูดออกไปจะทำให้เขาขาดความเชื่อถือเราไปเปล่าๆ ๑.๓ รพินทร์ มักพูดตัดบทเรื่องนี้กับคณะนายจ้างว่า สติมั่น ปืนเที่ยง ก็บุกทุกป่าได้ แต่ทำอย่างไรให้สติมั่น รพินทร์ไม่ได้พูดต่อ ๑.๔ หนานอินเคยวิเคราะห์จอมพรานรพินทร์ ไพรวัลย์ไว้ในการเดินทางครั้งที่สองว่า รพินทร์เป็นจอมพรานเพราะเขามีทั้งศาสตร์ของพรานที่ร่ำเรียนมาจากบิดากับหนานไพร และศาสตร์สมัยใหม่ ผสมผสานกัน ทำให้เหนือกว่าพรานคนอื่น ๑.๕ ที่การเดินทางภาคแรกรพินทร์ไม่ค่อยใช้คาถาอาคมอย่างชัดเจน นอกจากจะเพราะไม่อยากให้คณะนายจ้างดูถูกว่างมงายแล้ว เขายังวางใจว่ามีทั้งแขนซ้ายคือบุญคำ และแขนขวาคือแงซาย คอยช่วยเหลืออยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าเมื่อตอนศึกไทรเซราทอปส์ ที่รพินทร์คิดว่าแงซายตายนั้น น้ำตาลูกผู้ชายถึงกับหลั่งไหลออกมา เพราะเปรียบเหมือนแขนขวาขาดลง ๑.๖ แต่ก็มีในศึกมันตรัย ทีรพินทร์ถึงกับต้องบอกกับคณะนายจ้างว่า ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม แต่คณะกำลังจะเผชิญกับอาถรรพ์ลี้ลับ ที่เขาจำเป็นต้องพูดความจริง ๑.๗ ทีนี้ในการเดินทางครั้งหลัง รพินทร์ถึงกับรำพึงบ่อยครั้งมากว่า แงซายเอ๋ยถ้าเจ้าไม่มาช่วยในครั้งนี้ เห็นทีคณะจะพินาศสิ้น ดังนั้น รพินทร์จึงจำต้องใช้ศาสตร์ทุกสิ่งทุกอย่างออกมาอย่างเต็มกำลัง ๑.๘ อีกทั้งความเกลียดขี้หน้าคณะอเมริกันเป็นการส่วนตัว รพินทร์จึงใช้ศาสตร์อาถรรพ์เพื่อข่มคณะอเมริกันอย่างทุกครั้งที่มีโอกาส ๑.๙ อย่างไรก็ตาม การใช้ศาสตร์มืดที่บ่อยครั้งเกินไป รวมถึงความเครียดในการเดินทาง กอรปทั้งความคิดถึงคุณหญิงดารินอย่างมากมาย ก็เกิดผลร้ายกับรพินทร์หลายอย่าง เช่น การเกิดอาการอิสคีเมีย การเกิดอาการแซโดมาโคซิสต์ เป็นต้น จะเห็นว่ารพินทร์เดินทางครั้งหลังมีสภาพเหมือนคนร้อนวิชา ควบคุมตัวเองไม่ได้ในบ้างครั้ง ๑.๑๐ กล่าวโดยสรุป รพินทร์เป็นพรานที่มีความรู้ทั้งศาสตร์คาถาอาคม และศาสตร์สมัยใหม่มาตั้งแต่ต้นแล้ว เพียงแต่ไม่จำเป็นก็จะไม่ใช้ เพราะศาสตร์มืดมีคุณและโทษไปพร้อมๆกัน ดังเช่นคำกล่าวของรพินทร์เองที่บอกกับบุญคำว่า กระสุนลงอาคมเป็นของสกปรก ใช้แล้วความเที่ยงของปืนจะลดลงไป เป็นต้น ดังนี้แล (รู้สึกถึงกลิ่นวิชาการยังไงก็ไม่รู้)  โปรดติดตามต่อในการวิเคราะห์ข้อ ๒ ในหัวข้อถัดไปนะครับ  ขอเชิญพักฟังเพลงคลายเครียดกันก่อนครับ
หูย จตร อะไรจะรวดเร็วปานวาสิฏฐีสาวปานนี้
 แน่จริงอย่าฟังดิ  โดย: อุปนิกขิต
 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:22:34 น.สวัสดีค่ะ ปู่ฯ
เข้ามาอ่าน....PPU FAQ #4 ค่ะปู่ฯ .... ฮั่นแน่....เหมือนจะเห็นแว๊ปๆๆ อ้อจ๋า เคยนำเพลงนี้มาฝาก แล้ว คุณ ปู่ฯ เมนต์ว่าไม่รู้สึกอารายยย เยยย แหะๆๆๆ ปล. นู๋เปิดสุดเสียงเลยค่ะปู่ฯ ขา อืมมม เสียงดนตรี ไพเราะมากมายเลยค่ะ ซึ้งจังค่ะ แหะๆๆ โดย: naragorn
วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:56:01 น.อืมมม เสียงดนตรี ไพเราะมากมายเลยค่ะ ซึ้งจังค่ะ แหะๆๆ
โดย: naragorn 11 พฤศจิกายน 2550 23:56:01 น. เอิ่ม... ปู่จะถือว่านี่เป็นคำชมนะจ๊ะ    โดย: อุปนิกขิต
วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:59:25 น.อีกนี๊สสสส นุง อ่ะค่ะ
เสียง ที่ แฝงอยู่ในเสียงดนตรีหรือเปล่าค่ะ ปู่ฯ ที่บอกว่า คือ นวัตกรรม....  โดย: naragorn
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:02:07 น.เสียง ที่ แฝงอยู่ในเสียงดนตรีหรือเปล่าค่ะ ปู่ฯ
ที่บอกว่า คือ นวัตกรรม.... โดย: naragorn วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:02:07 น. อันนี้ปู่โซโลคนเดียวทั้งเสียงแฝงและเสียงดนตรีครับ มี adlib (มั่ว) เล็กน้อย รวมเรียกว่า นวัตกรรม ครับ  เรื่องของเรื่อง คือปู่ไปทำตัวเป็นเกจิกีต้าร์กับหลานอัศวินสองแควน่ะครับ เลยต้องมาลับมือซะหน่อย อิๆ  อืมมม มีแนวโน้มของกราฟว่า บล็อคหัวข้อนี้จะล้มเหลวด้านข้อมูล PPU FAQ โดย: อุปนิกขิต
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:10:43 น.เพราะมั่ก ๆ เลยปู่ ...
แหล่มเลย ๆ ฮ่า ๆๆๆ โดย: คุณนายขาวมณี
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:11:41 น.แหล่มจริงๆ ครับปู่ อย่างนี้งานมีตติ้งคราวหน้าต้องให้โซโล่รอบกองไฟซะแล้ว
โดย: บุรุษพเนจร
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:59:29 น.ฟังไม่ได้อะปู่ นู๋ฟังไม่ได้ เลยไม่รู้เลยว่ามันแหล่มป่าว
 โดย: ชบาแก้ว (peta.W
) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:43:05 น.คิดถึงปู่จังเลย.. ไม่ได้แวะเวียนมาเยี่ยมปู่ตั้งหลายวัน ปู่สบายดีหรือเปล่าค่ะ
โดย: ทะเลดาว (yongwa
) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:21:51 น.- ลองดูสิครับหลานหมูปิ้งฯ
- พยายามเข้าครับหลานชบา - สบายดีครับ โดย: อุปนิกขิต
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:24:13 น.กรีดส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ นภ พรชำนิ...........อิ.....อิ เพลงนี้ คุ้นๆๆ ที่ Blog หนึ่งน้องนางเดียว...นะคร๊าบ ปู่ ไหนว่า "ไม่รู้สึกอะไรเลย" ........ โดย: nooaoh
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:56:13 น.มารอติดตามตอนต่อไป
ปู่อย่าลืมเอาเพลงนี้ไปเล่นรอบกองไฟด้วยนะคะ โดย: vivee_t
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:27:55 น.ปู่ฯครับ ผมไปงานมีทติ้งด้วยน้า.. อยากดูปู่เล่นรอบกองไฟครับ
ปล.ผมเปลี่ยนแบคกราวด์บล๊อกแว๊วนะครับ อิอิ โดย: ฟาง (gumbie_narak
) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:54:28 น.ฟังได้แล้วววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
 พี่นภ พรชำนิ อู๊ยไม่ใช่สิ ปู่อุป...ฮ่าๆ เสียงดีเหมือนกันเนี่ยปู่ เล่นกีต้าร์ก็เสียงพริ้วเลยยยยย  โดย: ชบาแก้ว (peta.W
) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:45:57 น.คนร้องหล่อค่ะ เสียงดีด้วย
((ขอหลังไมค์ 20 บ. นะคะ ))โดย: ~* ดาวเดือนเคลื่อนคล้อย *~
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:29:57 น.ไม่ได้เข้ามานานเลยว่างๆจะมาอ่านนะครับปู่
โดย: ปูน (poonseemen
) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:07:38 น.ปู่รู้สึกอบอุ่นในหัวใจมากครับ เพราะรู้ว่าจะมีคนนึงคือลูก เอ๊ย หลานดาวฯ ที่จะอยู่เคียงข้างปู่ ไม่ว่าปูจะโดนทับซ้ำถมเติม ยั่วเย้าเยาะถางถากด้วยรอยยิ้มเพียงใดก็ตาม
โดย: อุปนิกขิต
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:58:46 น.ตั้ง 40 กว่าเล่ม
เอิ๊ก.ก.ก.......จะเก็บไว้ไหนอ่ะค่ะ ^ ^ เพราะรู้ว่าอ่านแล้วต้องติดแน่ๆ เลยยังไม่อ่านสักที โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท
วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:00:15 น.ปู่ขา...แวะมาหาความรู้ด้วยคนค่ะ...
ขอบคุณนะคะสำหรับการวิเคราะห์แนวทางที่ ๑) การวิเคราะห์รพินทร์ ไพรวัลย์ รออ่านแนวทางที่ ๒) ต่อนะคะปู่ ปล. หุ...หุ...แต่รู้สึกว่ามนต์สะกดจากเพลงของปู่จะทรงอิทธิพลมากกว่าเรื่องที่ปู่วิเคราะห์นะเนี่ย โดย: A-Ka-Ya
วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:14:05 น. |
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [
ไม่เครียด เพราะไม่ได้เปิดลำโพง