ความจริงก็คือ เราต้องกินข้าว
วันนี้คุย msn กับพี่คนหนึ่ง รู้จักกันทาง msn นี่แหละ รู้จักกันมา 3-4 ปีแล้วแต่ไม่เคยเจอกันสักที ปกติเวลาคุยกันก็หาสาระแทบไม่เจอ แต่วันนี้เหมือนมันจะแล่บๆออกมา . . . (อาจจะมีภาษาวิบัติอยู่ค่อนข้างเยอะ แต่มันก็ใช้แค่ตอนคุย msn เท่านั้นนะ เบลไม่อยากรีไรท์)
คิดจะเขียนอะไรเทือกนี้อยู่นะ แต่ช่วงนี้วุ่นๆอยู่กับรูปรับปริญญที่ไปถ่ายให้เพื่อนมา เลยไม่ได้ฤกษ์สักที สงสัยวันนี้ฤกษ์ดี . . . เมื่อวานหรือวานซืนสักวันนี่แหละ ไปเม้นท์ในไดพี่แกปว่า หันไปมองกองหนังสือของตัวเองแล้วมีแต่ของ(สำนักพิมพ์)สามัญชน ซึ่งก็เป็นหนังสือชุดล่าสุดที่ซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือ . . . เมื่อ 2 ปีก่อน หลังจากนั้นเบลก็ไม่ได้ซื้อหนังสืออีกเลย เพราะวิกฤติทางการเงิน 555+
ช่วงแรกของการเข้าสู่มหา'ลัย ความฝันและก็จินตนาการมันฟู่ฟ่าเอามากๆ คลั่งบทกวี ปลื้มคำพูดและภาษาสวยๆของกวี จนติดเอามาเขียนด้วยในบางครั้ง ถ้าใครที่เคยอ่านไดรี่ช่วงแรกๆของเบล จะเห็นว่าภาษาที่ใช้ต่างจากตอนนี้แค่ไหน บางครั้งที่กลับไปอ่าน ก็ถามตัวเองบ่อยๆว่า นี่กูเขียนเองเหรอ? หนังสือที่อ่านก็จะเป็นพวกแง่คิดชีวิต คำสอนเตือนใจ โน่นนั่นนี่ เนื้อหาก็ค่อนข้างหนักหัว . . . ตอนนั้นต้องให้คนอื่นมาสอนเพราะยังไม่มีอะไรจะสอนตัวเอง ถ้าให้เอ่ยชื่อหนังสือที่เคยอ่านและอยากแนะนำให้อ่าน บางส่วนก็มี... การล่มสลายของสถาบันครอบครัว...ที่ความรักไม่อาจเยียวยา : อรุณวดี อรุณมาศ ในภาพนั้นมีศพของฉันนอนอยู่ในโลงศพแก้ว บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยคนที่ฉันรู้จัก แต่งตัวใจชุดขาวบ้างดำบ้างเพื่อให้เกียรติแก่ฉัน เพื่อน ๆ ซึ่งสนิทกันน้ำตาซึมแสดงความดีใจที่ฉันสามารถฆ่าตัวตายได้สำเร็จ อยู่คนเดียวเหมือนถูกทอดทิ้ง บางทีก็น้อยใจ บางทีก็ดีใจที่มีโลกส่วนตัว หนูมีโครงการว่าจะสูบกัญชาให้เมาหัวทิ่มโลกไปเลย พอสร่างก็ได้โลกใบเดิม... บาดแผล : จำชื่อนักเขียนไม่ได้แล้ว -*- จำได้ว่าเป็นเรื่องของยายแก่ๆคนหนึ่ง 2 เล่มนี้เป็น 2 เล่มที่เริ่มอ่านและทำให้ชอบอ่านหนังสือ อาจจะเป็นเพราะ เราเริ่มจากเรื่องหนักๆ ก็เลยติดอ่านเรื่องหนักๆมาตลอดก็เป็นได้
วันเวลา มหา'ลัย : วีระ ทองทาบวงศ์ เล่มนี้ไม่เครียดนะ เป็นชีวิตมันๆฮาๆ ของเด็กศิลปกรรม อยากเห็นเธอสบายดี : ต้นกล้า นัยนา เวลา : ชาติ กอบจิตติ ทางชนะ : ชาติ กอบจิตติ จนตรอก : ชาติ กอบจิตติ พันธุ์หมาบ้า : ชาติ กอบจิตติ ความบ้ามาเยือน : สุรชัย จันทิมาธร ก่อนฟ้าสาง : สุรชัย จันทิมาธร ความฝันของเด็กชายชาวนา : จำลอง ฝั่งชลจิตร บองหลา : จำลอง ฝั่งชลจิตร
ไม่รู้สิ จะให้อธิบายยังไงล่ะ อธิบายไม่เก่ง สรุปเนื้อเรื่องไม่เป็น และเป็นธรรมดาที่เวลาคุยกับเพื่อนที่ชอบอ่านนิยายเกาหลีเพื่อนมันมักจะบอกว่า กูพยายามจะเข้าใจมึงนะ แต่กูไม่เข้าใจว่ะ เบลก็ไม่ได้บอกเพื่อนไปนะว่า แค่พยายามเข้าใจ กูก็พอใจแล้วล่ะ
. . . เขียนไป คิดไป เริ่มมึนซะเองแฮะ พอดีกว่า
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [