อังคาร 6 ตุลาคม 2552

ทุ่มกว่าๆ . . .( หุงข้าวอยู่  นั่งรอแ_ก )

วันนี้สอบชีว . . . รู้สึกเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง

และก็ . . . เออนั่นแหละ  ตึงๆ

เกือบลืมไปแล้ว!!!

เมื่อวานตอนเย็นแม่โทรมาเล่าให้ฟังว่าไอ้อ้วนมันแผลงฤทธิ์อีกแล้ว . . . ฮาแน่

(อา...แม่ไอ้อ้วน  เล่าให้แม่ฟังอีกที)

เหตุเกิดที่บ้านป้า . . .

ป้าตักข้าวให้ไอ้อ้วนกับไอ้กั้ง  แต่เหตุมันอยู่ที่มีปลาทูอยุ่แค่ตัวเดียว

ป้าก็แบ่งท่อนหางให้ไอ้กั้ง(ตั้งแต่ท้องจนถึงหาง  เนื้อทั้งนั้น)

ส่วนไอ้อ้วนก็ได้ท่อนหัวมาครอง(ติดมาแค่ส่วนท้องที่มีก้างไปถึงหัว)

อาเบลก็เห็นละแต่เฉยๆไว้  ไม่พูดอะไร  เพราะไม่ได้ซีเรียส

แต่พอหันไปอีกที . . . ปลาทูไอ้อ้วนหาย!!!

อาถามไอ้อ้วนก็ได้ความมาว่า . . .

หนูก็เขวี้ยงทิ้งสิ  จะกินทำไมมีแต่ก้าง  555+ ถูกของมันว่ะ

ป้าก็ยังจะพูดอีกนะ  กูเห็นมึงชอบกินหัวปลา  กูก็เลยเอาหัวให้มึง

แล้วไอ้อ้วนมันก็นั่งเงียบเลยนะ  ข้าวมันก็ไม่กิน  ไม่คุยกับป้าด้วย

พอกลับบ้านไอ้อ้วนมันก็พูดกับแม่มันว่า . . .

เออๆ  รักแต่ไอ้แม้น(ไอ้กั้ง)นั่นแหละ

มีอะไรก็ให้แต่ไอ้แม้น  กับเราเขาไม่รัก

พัวะ!!!  จะมีความเห็นอะไรมั้ยถ้าจะย้ำกันอีกครั้งว่าไอ้อ้วนมันยังไม่ถึง 5 ขวบเลย

โถแม่คุณ รุ้จักแยกแยะ  น้อยอกน้อยใจ . . . รึแก่แดดวะ 555+

แม่เบลงี้หัวเราะจนท้องแข็งเลย ^^'