(ไม่)รู้ว่า(ไม่รัก) หนังสือ : (ไม่)รู้ว่า(ไม่)รัก นักเขียน : tintin  ห่างหายจากการรีวิวหนังสือไปนานมากกกกกกกกกกกกก จริงๆอ่านจบไปหลายเรื่องนะคะแต่ไม่ค่อยมีเวลาเนื่องจาก โปรเจ็คจบอันหฤหรรษ์ (พูดแล้วรู้สึกทุกข์ขึ้นมาทันที) แต่ก็ ผ่านมาได้อย่างหวุดหวิดเฉียดตายมากๆ ตัดสินใจหยิบยืมเล่มนี้มาอ่านจากคำเปรยปกที่ตรงกับชีวิตจริง (แต่ชีวิตจริงดิฉันไม่จบสวยเหมือนในนิยายนะคะ ฮือออ) เรื่องย่อ นางเอกของเรามีนามว่า ณอันดา (ชอบนะคะ ชื่อเพราะ) แต่เริ่มเดิมทีเป็นสาวขี้อายขาดความมั่นใจด้วยว่าพี่สาวและพี่ชายเป็นคนเก่ง ตอนเด็กๆมักถูกพ่อแม่เปรียบเทียบ เลยเกิดอาการน้อยเนื้อต่ำใจตามภาษา ก็ได้พระเอกแสนดีของเรานี่แหละคะให้กำลังใจ พาณาสน์เป็นผู้ชายอบอุ่น และเป็นมิสเตอร์ฮีโร่ของหญิงสาว กว่าครึ่งของชีวิตที่เธอมอบหัวใจให้ผู้ชายคนนี้ แต่พระเอกก็ต้องเป็นพระเอกอะนะคะที่ชอบบอกกับตัวเองว่า น้องสาว...ผมคิดกับเธอได้แค่น้องสาว และไม่มีทางรักได้ คนนึงเปิดเผย จริงใจ จริงจัง ไม่จิงโจ้ แต่อีกคนกลับไม่เคยรู้ใจตัวเอง จนเมื่อพลาดพลังทำร้ายหัวใจของเธอเข้าอย่างที่ ถ้าเป็นผู้หญิงคนใดบนโลก ถูกทำแบบนี้ใส่ก็สุดจะทนละค่ะ!!! (อินไปหน่อยแฮะๆ) พอเธอไป ทีนี้ก็เลยมารู้ใจตัวเองว่า ขาดเธอเหมือนขาดใจ และเมื่อได้มีโอกาส กลับมาพบกันอีกครั้ง พระเอกของเราเลยไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดมือ โดยการดึงคนนั้นคนนี้คนโน้นเข้ามาร่วมแผนการกอบกู้หัวใจ (ฮิ้วววว) ความเห็นส่วนตัว ชอบนะคะเรื่องนี้ แม้พลอตเรื่องจะไม่ได้แปลกใหม่ แต่การกระทำของตัวละครน่ารัก โดยเฉพาะณาณ่า (นางเอกค่ะ) ชอบมากที่บอกว่า "เพราะจากนี้ไป ชื่อของเขาคือคำว่า รักของฉัน..." แล้วก็ชอบที่นางเอกแม้จะเปิดเผยและพูดจาตรงไปตรงมาจนเหมือน ไม่สนใจความรู้สึกคนรอบข้าง แต่เอาจริงๆ ณาณ่าของเราก็ยังคงห่วง พี่พัทและยอมถอยออกมาง่ายๆเมื่อพระเอกมีคนอื่น (ซึ่งดิฉันไม่ชอบ คนอื่นนี่เลย พวกนางร้ายเนี่ยชอบทำตัวหน้าซื่อตาใสตลอด!!) พระเอกของเราสิคะ งี่เง่าเป็นบ้า เรื่องที่ไม่อยากกลับทำให้มันยากซะงั้น แต่ว่าก่อนหน้าที่ยังไม่ทะเลาะกัน พี่พัทน่ารักนะคะ แม้จะบ่น นู้น นี่ นั่น แต่ก็คอยเป็นห่วง แล้วก็รู้ใจณาณ่าตลอดว่า เธอชอบอะไร ไม่ชอบอะไรและเป็นคนยังไง ชอบที่สุดก็ตรงหยิบถุงมือติดมาด้วยเพราะรู้ว่าณาณ่าเป็นคนมือเย็นง่าย พอแบ่งกันใส่คนละข้างก็ยังยอมจับมือเล็กบางนั้นไว้เพื่อไม่ให้หนาวอีก (กรี๊ดดดดด อยากมีคนจับบ้าง) แล้วก็เรืองนี้ชอบอยู่หลายๆประโยคเลยค่ะ ที่อ่านแล้วโดนมากๆ ประโยคแรกเลยนะคะ "ถึงผู้หญิงจะมีความฝันมากไปหน่อย แต่ก็แยกแยะความจริงออกนะคะ ไม่เหมือนผู้ชายบางคนที่ยึดติดอยู่กับความเป็นจริงมากไปหน่อย จนไม่รู้ว่าความฝันคืออะไร" ยกมือสนับสนุนณาณ่า ชิชะ!! อีกอันนึงเป็นของ ฌานัทธ์ "ถ้าผูกพัน คุณอาจจะแค่เหงา เหงามากเมื่อเขาเดินจากไป แต่ถ้ารัก แค่เขาไม่มองมา น้ำตาก็ล้นเอาง่ายๆแล้ว เขาเรียก ว่าระบบปฏิบัติการที่ร่างกายรับคำสั่งโดยตรงจากหัวใจ ขัดขืนไม่ได้ กลั้นไว้ก็ลำบาก ที่สำคัญต่อให้น้ำตาท่วมบ้านหรือท่วมหัวใจ คุณก็จมน้ำตายได้เหมือนกัน" "....ที่คุณสงสัยว่าทำไมถึงรักน่ะ ถ้าคิดออกก็ดีไป แต่ถ้าไม่ออกไม่ต้อง พยายามขุดคุ้ยนักก็ได้ เพราะถ้าคุณหาเหตุผลให้กับความรักได้ทั้งหมด ก็คงไม่มีคำว่าพรหมลิขิต..." โดยรวมสรุปได้ว่า เรื่องนี้ แม้จะมีโมโห หงุดหงิด เสียน้ำตาตามนางเอกบ้าง แต่ก็ไม่ขัดอกขัดใจคนอ่านค่ะ  สวัสดีค่ะคุณ niyai_waan ^^ ขอบคุณมากๆ นะคะที่อุดหนุนและเขียนถึงหนังสือเล่มนี้ ดีใจที่อ่านแล้วเสียน้ำตา เอ้ย อ่านแล้วไม่ขัดใจนะคะ ฮา
 ขอน้อมรับทุกความคิดเห็นไว้ด้วยความยินดีและขอบคุณค่ะ ^^ป.ล. ขอบคุณคุณตุ่มลายด้วยนะคะ เล่มนี้พระเอกดับสนิทจริงๆ ค่ะ ฮา  โดย: tintin (nyx
 ) วันที่: 26 มีนาคม 2553 เวลา:17:02:43 น.ชอบเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วแอบเสียนำ้ตาไปกับนางเอกด้วย มีขัดใจนิดหน่อยตรงที่นางเอกใจอ่อนเร็วไปนิด น่าจาให้พระเอกง้อเยอะกว่านี้อ่ะ :D
โดย: D Sine IP: 180.214.192.98 วันที่: 30 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:27:33 น.
|
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เราเองได้อ่านเรื่องนี้เมื่ออาทิตย์ก่อน อ่านแล้วนำตาไหลพรากสงสารนางเอกมากๆ
พระเอกงี่เง่าจริงๆค่ะ ถ้าพระเอกฉลาดกว่านี้คงจะดีมาก
แต่เราว่าในชีวิตจริงพระเอกมัจะงี่เง่าเสมอ