หากคุณจำได้

จาก ณ ที่ดาวพราวพร่างรัก

การหายตัวไปของเอลัน

เธอไม่ได้หายไปไหน ที่แต่ที่ๆเธอไป

คือ ธิโมส์ เมื่อสามพันปีก่อน

เธอไม่ได้กลับไปเพื่อเปลี่ยนแปลงสิ่งใด

หากแต่เธอกลับไปเพื่อนำพาหัวใจตัวเองไปพบใครที่รอคอยมาแสนนาน

อินทัต ครีราโมส์ ผู้ชายเมื่อสามพันปีก่อน ต้นสาย "เอลันตรา"

ทั้งคู่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่อาจสัมผัสกันได้

จนวันหนึ่งที่เขาสลักภาพวาดคนที่เจนตาเจนใจมาแต่วัยเยาว์

ลงบนแผ่นหิน เป็นดังช่องทางให้นางเดินทางข้ามกาลเวลามาพบเขา

มาให้เขาโอบกอด มาอยู่เคียงกาย ให้ตะวันฉายสู่หัวใจ

รอมานานมากเคยค่ะ (จริงก็แค่ไม่กี่เดือนแต่แบบนะ คิดถึงท่านอีน)

อ่านแล้วรักท่านอีนสุดๆ ผู้ชายอะไร้ ถึงเนื้อถึงตัวเป็นว่าเล่น

(อิจฉานางเอก) เราชอบการพบกันของอินทัต กับ เอลัน

ชอบหัวใจภักดีที่อีนมีต่อเรทัต พี่ชายของเขา

และชอบในความเชื่อมั่นของเรทัตในน้องชายของตัวเอง

หน้าที่และหัวใจที่สวนทางกัน

เป็นสิ่งที่อินทัตต้องเลือก

แต่ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นก็ตาม สองสิ่งที่เขาจะไม่วันเปลี่ยนแปลง

เอลันคือหัวใจของเขา และ เรทัต คือพี่ชายที่เขาจะภักดีตลอดกาล

"เอลัตราจะค้ำบัลลังก์ครีราโมส์"