โอวววว หรือว่าเราคงจะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ วันนี้ว่างๆอีกเช่นเคย ตามประสาคนตกงาน ก้อเลยไปหยิบหนังสือมาอ่านแก้ฟุ้งซ่าน ปกสีม่วงสดใส ในห่อพลาสติก ใหม่เอี่ยม รูปเล่มน่าอ่าน English for Job Interview แล้วก้อนึกย้อนไป....เอซื้อมาเมื่อไหร่หว่า ฮั่นแน่ ...จำได้แล้วซื้อที่ คิโนะคุนิยะ ตอนพารากอนเปิดได้ไม่นาน ไม่ได้ฤกษ์อ่านซะที...ก้ออ่อานแล้วไม่รู้จะไปพูดกะใครนี่นา แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วกั๊บ...  ก้อเพิ่งจะกระหน่ำสมัครงานไประรอกใหญ่ งานก้อไม่เหมือนชาวบ้านไม่ค่อยจะมีคนเปิดรับกันหรอกครับ ที่ผ่านๆมาก้อรับพวกประสบการณ์ 1-2 ปี แก่ๆอย่างผมก้อเลยได้แต่รอ... เพื่อนๆทั้งในทั้งนอกวงการก้อถามไถ่ด้วยห่วงใย ไอ้เราก้อไม่รู้จะบอกอย่างไร คือแบบว่า...ไอ้ครั้งที่สอบเอนทรานซ์เข้าไป ก้อพบคนที่คิดสั้นเหมือนเราแค่ 20 ชีวิต คือมันไม่ได้เปิดกันเยอะแยะจิงๆ เชื่อเถอะนะ... ไม่ได้เลือกงานเลยยยย อยากทำใจจะขาด แต่ก้อเอาน่า หมอดู ทั้งแม่นมั่งมั่วมั่ง หลายเจ้าก้อฟันธงว่า ยังไม่ถึงเวลาได้งานหรอกพ่อหนุ่ม.. โน่นนนนนน หลังสงกรานต์โน่น ก้อไม่รู้มันจะกินเวลาไปถึงสงกรานต์หน้ารึป่าว ได้แต่รับจ๊อบช่วยคนโน้นคนนี้ ประทังชีวิต จ่ายค่าโทรศัพท์ ที่โดนตัดบ่อยกว่าตัดผมซะอีก เหอะๆ ฟังดูแล้วเส๊าเศร้า ออกตัวก่อนนะคับว่าไม่ได้โดนเชิญออกมาจากที่ไหนน๊า งงๆ ตัวเองเหมือนกัน ว่าตอนนั้นมันคิดอารายว๊า... คิดๆไปก้อเหมือนกะปิดเทอมซัมเมอร์ เนอะๆ (พยักหน้าหงึกๆให้ตัวเอง) ทำงานราวกับกินฟางเป็นอาหารมานาน อันนี้ยังไม่รวมชีวิตวัยเรียนที่ไม่เคยไม่ลงเรียนซัมเมอร์ (ยังสงสารตัวเองหาย) พักๆ ซะมั่ง.....ถ้าพักต่ออีกเดือน แล้วไม่มีใครปราณีเสนอตัวเป็นนายจ้างละก้อ คงจะต้องลาอุปสมบทซะละมั๊ง เปิดหนังสือออกมาแล้วก้อคิดในใจ.. อารายมันจาถามซอก ถามแซกขนาดนี้เนี่ยะ ถ้าท่านคณะกรรมการท่านเฮี้ยนถามแบบในหนังสือขึ้นมา โอ้ววว เสียวแว๊บบบบบ ลำพังให้เวลา 10 นาทีแล้วไปตอบมาเป็นภาษาไทย ก้อยังไม่ คอนเฟริม นะครับ ว่าจะได้งานรึป่าว อ่านๆ ดูแล้วก้อรู้สึกว่าหลายๆอย่างที่เราก้อคิดเหมือนกับเขา ทำเหมือนเขา แต่เราลืมนึกถึงไป ด้วยความที่เป็นคนขี้เกียจอ่ะ ไม่ชอบอารายที่แบบว่า อ้อมค้อม วกวน เวลาจะให้พูดอารายก้อไม่ค่อยจะนึกถึงท่านแม่น้ำทั้ง 5 สักเท่าไหร่ แต่ก้อคิดไปอีก....เอ...ทำไมไม่คิดแบบตอนทำข้อสอบสมัยมหา'ลัยฟะ....ชอบคิดว่าคนตรวจน่ะไม่ค่อยฉลาด มันต้องแจงเยอะๆ ชัดๆ... ตอนนั้นชอบมากครับ วิชาไหนข้อเขียนแบบบรรยายก้อหวานละครับ แต่วิชาแสนง่ายที่เป็นช๊อยส์ที่เค้าได้ เอ กันค่อนมหา'ลัย ผมขอเป็นส่วนน้อยที่ได้ บี ก้อแล้วกัน... สงสัยจะขยันเขียนแต่ขี้เกียจพูด อยากพูดเก่งๆจัง... มีเพื่อนคนนึงเธอพูดได้ 2-3 ชม ไม่จบ ไม่ซ้ำเรื่อง ส่วนเราก้อได้แค่ตอบว่า "อือ" "เร๋อ""แล้วไงๆ" เออๆ ออ ไปตามเรื่อง ในใจก้อคิดอยากผ่ากระโหลกเธอมาดูว่ามันมีตัวประมวลผลอะไรพิเศษ ฝังอยู่ในหัวรึป่าว ทำไมมันช่างคิดได้เร็วและไวขนาดนี้..ทั้งสมองทั้ง ปาก อนากได้สักอัน อ๊ะ....รึว่าสมองเราสั่งการช้ากว่าปกติ อ้าวววว จะพูดเรื่องหนังสือซะหน่อย จิตหลุดไปซะแล้ว ต่อๆๆ อ่านแล้วก้ออยากจะพยายามกระตุ้นไอ้ส่วนความจำที่มันฝังในให้ขึ้นมา... จะมาท่องจำก้อใช่ที่...นี่มันตัวเรานี่หว่า ไม่ใช่ตำราเรียน หมั่นนึกไว้ว่าเราเก่งเหมื่อนกันนะเฟ๊ยย แต่ก้ออีกนะแหละ...จำได้สื่อสารไม่เป็นก้อเท่านั้น ก้อลองอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งไทย ทั้งอังกฤษ ได้ตั้งร้อยกว่าหน้า จากสามร้อยกว่าหน้า ผมก้อเป็นอย่างเงี๊ยะแหละอะไรสั้นๆ จบในตัวไม่ต่อเนื่อง และก้อน่าสนใจ ใกล้ตัว...อันนี้ ไม่เกิน 2 วันจบ แต่ถ้าเป็นนิยาย วรรณกรรม ละคร....อันนี้เร็วสุดที่ครึ่งชีวิตครับ พออ่านๆไป ออกเสียงไปด้วย ขยับปากตาม สเต็ปครูเคท สุดชีวิต สำเนียงไม่เน้น ขอลีลา ส่วนมือก้อขีดไป วงไป เลอะเทอะไปหมด ตามคอนเซปต์ ยิ่งเลอะยิ่งเยอะประสบการณ์ ก้อยังรู้สึกไม่จำเท่าที่ควร จะไปพึ่ง แบรนด์วีต้า หรือ รังนก ผสมโอเมก้า สาม ก้อคงจะไม่ทันการ มึนๆงงๆ เปิดเนตดีก่า... เอ.....Blog เราช่างวังเวงเสียนี้กระไร เดี๋ยวคงจะมีคนมาขอพำนักถือศีลปฏิบัติธรรมกรรมฐานแน่ๆ เดชะบุญ....ฉลาดล้ำจริงๆ บทความ - blog blog - บทความ ใช่แล้วครับ ว่าแล้วก้อบรรจงเปิด group ใหม่ซะเลย เยอะแยะหลายกลุ่มไปหมด.....จะเอาไปไว้ไหนดีน๊า.. วรรณกรรม หนังสือ ข่าวสารการทำงาน การลงทุน โอ้ววว เยอะจัง จะไปไว้ห้องการเมือง แบบว่า ดีกรีจะได้ซาๆลง แต่ก้อเดี๋ยวจะบ้านบึ้มซะเอง ก้อเลยเจอห้องภาษาต่างประเทศ ว๊าว...ฟังดูไฮโซ เหมือนๆจะได้โกอินเตอร์ ว่าแล้วก้อ....โ พ สสสสส พิมพ์ด้วยระบบสัมผัส สอดประสานกันอย่างลงตัวระหว่างนัวชี้ทั้ง 2 กัยสายตา บรรจงจิ้ม...ฉึก ฉึก ฉึก พิมพ์ไปพิมพ์มาก้อเพลินนะ โอวววว ซาร่า หรือว่าเราจะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ แอบยิ้มให้ตัวเอง... ตั้งแต่บ่ายพิมพ์ไปตั้ง 4 หน้าใหญ่ๆแน่ะ เป็นสมัยเรียนก้อคงจะใช้เวลา สัก 1-2 สัปดาห์ แต่ MSN นี่พัฒนาความเร็วในการพิมพ์ของเราได้เพียงนี้เชียวหรือ รู้สึกเหมือนๆ นิ้วจะหัก ง่วงๆ หิวๆ คละเคล้ากัน.... จะเล่นโยคะก่อนนอนดีมั๊ยน๊า ร่ำลาดีก่า ยังงัยก้อแวะเข้าไปอ่านกันได้นะครับ เทคนิคการสอบสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษ ..... ว่าแล้วก้อ โยคะ....ม้วนหน้า 3 ตลบ ไปหยุดที่หน้าตู้เย็น
 โดย: jaa_aey
 วันที่: 21 มีนาคม 2549 เวลา:3:32:22 น.สวัสดีค่ะ
ตัวลอยค่ะที่ไปชมที่บล็อก เลยแวะมาทักทายที่บล็อกของพี่สักหน่อย ชอบอ่านนิยายอ่ะค่ะ เพิ่งอ่านจบเมื่อกี้เองด้วย แล้วก็เปิดคอมเล่นสักหน่อย เล่มที่พี่ว่า สงสัยจะเป็นของเศรษฐวิทย์หรือเปล่าคะ แหะๆ ก็อ่านค่ะ พวกไวยากรณ์ การเขียน การอ่าน อะไรพวกนี้ เห็นมีหลายเล่มจัด จะซื้อหมดก็ไม่ไหว อังกฤษยิ่งอ่อนแอเป็นอย่างยิ่ง บล็อกสวยมากๆ เลยนะคะ มีงานทำไวๆ นะคะ  โดย: lovekalo (lovekalo
) วันที่: 21 มีนาคม 2549 เวลา:11:40:37 น.เรื่องรองานนี่ มันเป็นอะไรที่ลุ้นดีนะ แต่เชื่อเหอะ ถึงเวลามันก็มาเอง
อย่างข้าพเจ้า เมื่อต้นปี ต่อมบ้าทำงาน ผิดใจเจ้านายนิดหน่อย เขียนจม.ลาออก แล้วฝากไปกับคนขับรถเจ้านายซ่ะงั้น ... ได้ตกงานสมใจ (สมน้ำหน้าตัวเอง จริงๆ) ระหว่างนั้น 2 เดือน กะว่าให้ญาติๆเจ้านาย หรือเพื่อนเจ้านาย ที่ทำธุรกิจเดียวกันโทรมาชวนไปทำงาน ...ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์มาถาม ว่าออกทำไม ระหว่างนั้นก็ไปหาแผงเพื่อจะขายผ้า .. มีว่างอยู่แผงหนึ่ง กะจะเอาเงินไปจ่าย โดนมือดีตัดหน้าซ่ะ (เข้าสูตร ผีซ้ำด้ำพลอย) กินนอนอย่างเดียวอยู่ 2 เดือน จนได้แผงอีกแผง ลงทุนไปกับแผง และผ้าก็หลายอยู่ จนเมื่อ 2 วันก่อน มีคนโทรมาชวนไปทำงาน ตั้ง 2 ราย รายแรกที่ พัทยา รายที่2 หัวหิน คิดดูเมืองชายทะเลทั้งนั้น แต่ก้ต้องบอกปัดไป เพราะลงทุนกับผ้าไปเยอะแล้ว ไม่อยากจะทิ้งโดยที่ยังไม่รู้หมู่หรือจ่า... ปล. ยังไงๆ ก็ขอให้ได้งานที่ชอบไวๆนะคร้าบบบบ โดย: merf1970 IP: 124.120.8.247 วันที่: 26 มีนาคม 2549 เวลา:16:29:08 น.
กำลังลุ้นหนักว่าจะตกงานรึเปล่าค่ะ
อ่อนเพลีย ละเหี่ยใจ  โดย: rebel
 วันที่: 26 มีนาคม 2549 เวลา:19:29:21 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [