ตรุษจีน..วันแห่งความกตัญญู ช่วงนี้เทศกาลตรุษจีน ภาพที่ขึ้นอยู่เต็ม feed บน facebook ที่มีเต็มไปหมด คงหนีไม่พ้น โต๊ะอาหารที่ไหว้บรรพบุรุษ โต๊ะอาหารของแต่ละบ้านแตกต่างกันไป แล้วแต่ว่าบ้านเล็ก หรือบ้านใหญ่ แน่นอน นั่นคือการแสดงออกถึง "ความมั่งมีและความมั่งคั่ง" ปีนี้ไม่ได้ไหว้อากุ๊ง อาม่าอีกตามเคย เพราะว่าถูกเจ้านายเรียกไปคุยวันไหว้พอดี..นานเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่ได้คุกเข่าไหว้อากุ๊ง อาม่าเลย จำไม่ได้เลย...เพราะตั้งแต่ย้ายออกมาอยู่ข้างนอก ก็ไม่ค่อยได้กลับไปไหว้เลย รู้แต่ว่า พอวันไหว้ใกล้เข้ามาถึง ก็ต้องโอนเงินให้ที่บ้านไปจับจ่ายใช้สอย ซื้อของไหว้ตามอรรถภาพ ตรุษจีนปีนี้ เราโอนเงินให้ที่บ้านตั้งแต่ต้นเดือน เพราะคิดว่าการซื้อของไหว้บางอย่าง ต้องทยอยซื้อ อาจจะไม่มาก แต่นี่คือเครื่องหมายของความกตัญญูที่มีต่อครอบครัว มีต่อบรรพบุรุษ อากุ๊ง อาม่า ที่ทำให้เราได้มีชีวิตในวันนี้ ตรุษจีนปีนี้..วันที่ต้องใส่ชุดแดงเข้าบ้าน วันที่ต้องเตรียมซองแดงไว้หลาย ๆ ซอง ให้หลาน ให้อี๊ และขาดไม่ได้คือ ให้มาม๊า...จำนวนเงินในซองแตกต่างกัน ลดหลั่นกันไปตามอรรตภาพ แน่นอนว่าซองของม่าม๊า ต้องหนักกว่าใคร ๆ วันนี้เป็นวันที่ใคร ๆ ก็ต้องมารวมตัวกันที่บ้าน ไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อมาไหว้อากุ๊ง อาม่ากันหรอก เพราะลูกหลานแต่ละคนต่างก็ต้องทำงาน ต้องเรียนหนังสือ แต่ก็นั่นแหละ มันเป็นโอกาสที่ทำให้เราพี่น้อง ลูกหลาน ได้มาเจอะเจอกัน ครอบครัวเราไม่ได้กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา ใครมาถึงก่อนก็ได้กินก่อน ใครมาทีหลังก็ได้กินทีหลัง อาหารไม่ได้พร่องไป เพราะพร้อมจะทำใหม่และเติมให้ลูกหลานได้กินกันทุกคน... นอกจากที่วันนี้จะเป็นวันที่ฉันแสดงออกถึงความกตัญญูได้อย่างเต็มที่แล้ว มันเป็นวันที่เรารู้สึกว่า "ครอบครัวเรารักกันมากแค่ไหน" แม้ว่าจะไม่เคยบอกรักกัน มันเป็นวันที่เรารู้สึกว่า "หลานเราโตเป็นหนุ่มแล้ว" หลานบางคนก็ไม่ได้เจอกันหลายปี มาเจอกันอีกที อุ๊ยเป็นหนุ่มซะแล้ว... แม้ว่าครอบครัวเราจะทะเลาะกันบ่อย ตามประสาพี่น้อง แต่ฉันก็รักครอบครัวนี้หมดใจ 13 กุมภาพันธ์ 2564 หกโมงสี่สิบเจ็ดนาที
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [