อนาคตที่ไม่มีอนาคต เราคบกันมาสองปี เราอยู่ห่างกันแค่กรุงเทพ – ชลบุรี ใช้เวลาเดินทางไม่กี่ชั่วโมง เราทำงานกันคนละที่ เรามีภาระคนละอย่าง อยู่ดี ๆ วันนี้ก็ทำให้ฉันคิดถึงคำว่า “อนาคต” ฉันอยากมีชึวิตร่วมกับใครสักคน ชีวิตที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขไปด้วยกัน ชีวิตที่มีใครสักคอยเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆ 80% ของผู้หญิงที่มีแฟนแล้ว เมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง ก็อยากเปลี่ยนสถานะจากแฟนมาเป็นภรรยา อยากใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ อยากมีงานแต่งที่ไม่ต้องหรูหรา แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและคุณค่า ฉันไม่เคยคิดถึงคำว่าแต่งงาน แต่พอมาเจอคนดี ๆ มีความรักดี ๆ ก็แอบคิดถึงอนาคตบ้าง “อยากแต่งงานกันไหม๊” “อยากอยู่ด้วยกันไหม๊” “อยากมีชีวิตอยู่ด้วยกันไหม๊” ไม่มีคำตอบใด ๆ จากฝ่ายตรงข้าม คำถามต่าง ๆ ผุดขึ้นในใจมากมาย ถ้าไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากอยู่ด้วยกัน แล้วจะคบกันไปทำไมวะ? คบกันเพื่อแก้เหงางั้นเหรอ ? จริงจังไหม๊เนี่ย ? ตกลงที่ผ่านมา ใช่ รัก หรือเปล่า? ตกลงเราจะคบกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ใช่ไหม๊? เราจะอยู่กันแบบนี้จริงๆ เหรอ? หรือว่าฉันกำลังเรียกร้องมากไป อืมม.. คงจะอย่างนั้น ถ้างั้น ฉันจะทำตัวเองให้กลับมาเป็นโสดอีกครั้ง ถ้างั้นฉันจะใช้ชีงิตในแบบที่ฉันอยากเป็น ไม่สน ไม่แคร์ใด ๆ ไม่เป็นไร ฉันอยู่ได้ ไม่ต้องเป็นแบบเดิม ถอยมาสักก้าว เพื่อที่จะได้รู้ใจตัวเองว่า จริงๆ แล้วเราต้องการเค้าจริงๆ หรือเปล่า… นี่ไม่ใช่การดราม่า แต่นี่คิอความรู้สึกลึก ๆ ที่อยู่ข้างใน อายุก็ไม่น้อยแล้ว ถ้าไม่มีใครอยากสร้างอนาคตด้วย ก็ตเองสร้างอนาคตให้ตัวเอง…ไม่เป็นไร ฉันอยู่ได้ ฉันอยู่ไหว… บางทีก็อยากใส่ชุดแต่งงานเหมือนเจ้าสาวคนอื่นบ้าง 5 ธันวาคม 2563 สามทุ่มสิบสองนาที @โรงแรมริเวอร์ ปัตตานี
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [