สาวสวยที่สิ้นสวย

วันนี้ไปตัดผมกับสาวสวยคนนึง ทำไม้ ทำไมต้องนัดไปวันนี้ด้วย (อิชั้นนัดเค้าเองแหละ) ออกจากบ้านแดดยังเปรี้ยงๆ พอไปถึงซอยละลายทรัพย์ ฝนตกประหนึ่งฟ้ารั่ว วิ่งหนีฝนเกือบไม่ทัน พอดีสาวน้อยเธอทำงานอยู่แถวนั้นก็เลยนัดมาตัดผมด้วยกันซะเลย เพราะว่าเธอไม่รู้จักร้านนี้ เอ้า โฆษณาให้ก็ได้ ร้านชื่อร้านเล็กค่ะ อยู่ในตึก Diamond ตรงท้ายซอยละลายทรัพย์ ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆ แต่ว่าช่างซอยน่ะ ซอยเก่งมากประมาณว่าตอนเช้ารำเพยตื่นมาก็สระผมแล้วเป่าแบบเขย่าหัวไปมาก็เข้าทรง หนแรกที่ไปซอยก็หงุดหงิดเล็กน้อย เพราะว่าแพงเหมือนกัน แล้วจะสระ หรือไม่สระ เค้าคิดเท่ากันด้วย (แปลกดีไหม) แต่พอกลับมาบ้าน.... เอ่อ ไม่เปลี่ยนร้านแล้วละ ช้อบชอบ

เอ๊ะ ว่าจะเล่าเรื่องสาวสวย ทำไมเกริ่นยาวอีกแล้ว ช่างพล่ามจริงๆอิชั้น เอ้า เข้าเรื่องก็ได้ พออิชั้นตัดเสร็จ ฝนก็ตกอย่างหนักเลยค่ะ ไปยืนรอสาวเจ้านั่งรถไฟฟ้ามาลงที่ช่องนนทรี เธอก็นั่งมา 1 ป้าย แล้วย่องๆเข้ามาในซอยละลายทรัพย์ รองเท้าเปียกปอน แต่สาวก็ยังสวยเหมือนเดิม พอเค้ามาถึงรำเพยก็ยืมร่มเค้าเดินไปหาซื้อร่มที่ในซอยละลายทรัพย์ กะว่าจะละลายทรัพย์สักหน่อย แต่ว่า..... แง้ น้ำท่วมอะ เดินไปไม่ได้ขากางเกงเปียกเลย ผลสุดท้ายคือได้ขนมปังมาสองชิ้นกินแก้หิว

ตัดผมเสร็จสองคน ก็ไปส่งสาวน้อยกลับไปทำงาน ส่วนรำเพยก็นั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน จะไปไหนได้ ฝนตกฟ้ารั่วออกปานนี้ ระหว่างทางก็นั่งชื่นชมผมสั้นๆของตัวเอง เอ๋า คนมันเห่อนี่หว่าคะ มองไปมองมา ถึงสถานีพร้อมพงษ์ก็มีสาวสวยมากคนนึงเดินขึ้นรถไฟฟ้ามาด้วยท่าทางมาดมั่น ตัวขาวหุ่นดี สูงสัก 168-173 เห็นจะได้เพราะว่าเธอใส่รองเท้าแตะสีขาวมีส้นสูงนิ้วกว่าๆ ด้านหน้ามีพู่กลมๆ สีฟ้า กางเกงยีนลีวายส์สีเข้ม เสื้อสายเดี่ยวข้างในสีขาวแล้วก็มีแถบๆด้านบนปักสีแดงดำสวยมาก ใส่ jacket เอวลอยสีดำ ปล่อยผมยาวพริ้วสวยเกือบถึงเอว สะพายกระเป๋าขาว แต่งหน้าเต็มที่ แต่ก็ยังสวยเอ้า ถือโทรศัพท์สีเงินๆคุยกับเพื่อน

ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรมากกว่าว่าเออเด็กคนนี้เข้าใจแต่งหน้าแต่งตัวให้ดูสวย ทาใต้ตาสีขาวเงินด้วย ทำให้ดูขอบตาสว่างๆดี สีปากสวยดีแต่ทาไม่ค่อยทั่วเท่าไหร่ สงสัยเพิ่งกินข้าวมา... ขณะที่กำลังชื่นชมว่าแต่งหน้าแต่งตาสวยดี ความชื่นชมก็เปลี่ยนไปเพราะว่าได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเสียงออกจะไม่ค่อยล่ะ พูด กู มึง แล้วก็มีสัตว์โผล่มาอีกหลายตัว ความสวยที่เห็นว่าสวยดี ก็หมดไปในพริบตา ไม่เหลือความน่ารักอยู่เลย

รำเพยอายุอาจจะมากกว่าสาวคนนั้น แต่ก็ไม่ได้แก่หนักหนานะคะ แต่ทำไมก็ไม่รู้สิ ไม่เคยคิดจะใช้คำแทนตัวเองว่า กู ไม่เคยคิดจะเรียกเพื่อนว่า มึง อย่างมากที่สุดก็ แก-ชั้น แต่ที่ใช้บ่อยสุดคือ เธอ-เรา ... เฮ้อ เข้าใจน่ะก็เข้าใจอยู่หรอกนะ ว่าเด็กสมัยนี้ก็พูดกันแบบนี้นั่นแหละ แต่มาคิดตอนที่เราอายุเท่าเค้า เราก็ไม่เคยคิดจะพูดเรียกใครด้วยสรรพนามแบบนี้ แม้กระทั่งสาวน้อยที่ไปทำผมกับรำเพยวันนี้ ก็เคยได้ยินเค้าพูดกับเพื่อนก็ไม่เห็นเค้าใช้กู-มึงเลยนี่นา

อยากให้สาวคนที่เจอใน BTS รู้จัง ว่าการที่เค้าพูดกับเพื่อนแบบนั้น ในที่สาธารณะน่ะ มันทำให้เค้าดูไม่ดีเลย จากคนที่สวยๆดูดีดูบุคลิกดี คำพูดที่หลุดออกมาจากปากทำให้เค้าดูไม่ดี ไอ้ความสวยที่แต่งมานั้นมันช่วยให้ดูดีขึ้นไม่ได้เลย วันนี้เลยรู้ซึ้งถึงคำที่ผู้ใหญ่พูดบ่อยๆว่า "สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล"

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2548 Last Update : 8 พฤศจิกายน 2548 15:30:01 น. Counter : 1226 Pageviews.		26 comments
Share Tweet

	๏ ... รามคำแหง แรงคำหาม ... ๏ นกโก๊ก (2 ม.ค. 2567 14:22:51 น.)		ไม่ลอดช่องโหว่ ปัญญา Dh (2 ม.ค. 2567 13:44:30 น.)
	สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)		สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)