egypt & russia trip 2 : ออกลุย เนื่องจากเที่ยวบินของเราจะออกเดินทางตอนเช้ามืด เราจึงนัดแนะกันตอนดึกๆ พอห้าทุ่มทุกคนก็มาพร้อมกันที่สุวรรณภูมิ หลังจากเช็คอินตั๋วและกระเป๋าเรียบร้อย รวมทั้งผ่านกระบวนการของตม.เรายังมีเวลาเดินเล่นดูของในดิวตี้ฟรีอีกพักใหญ่กว่าจะถึงเวลาบอร์ดดิ้งเราก็เพลียจนแทบจะหลับ เมื่อขึ้นเครื่องเราเลยรีบนอนเอาแรงเพื่อให้พร้อมออกลุยเที่ยวทันทีที่ถึงไคโร เที่ยวบินอียิปต์แอร์ลงแตะพื้นสนามบินไคโรอย่างนิ่มนวล รวมเวลาบินกรุงเทพ/ไคโร ราวเก้าชั่วโมง แต่เวลาที่อียิปต์ช้ากว่าที่เมืองไทยสี่ชั่วโมง เราจึงถึงไคโรตอนเช้ามืดเกือบๆหกโมงเช้า หลังจากผ่านพีธีการตรวจคนเข้าเมืองอย่างค่อนข้างสะดวกแต่เราต้องมาเสียเวลารอกระเป๋าอีกพักใหญ่ เมื่อได้กระเป๋าเดินทางครบทุกคน เราก็ออกมารอคนของทางโรงแรมที่เรานัดไว้ให้มารอรับที่สนามบิน ซึ่งก็พบว่าเขารออยู่พักหนึ่งแล้ว พอออกนอกเขตสนามบินเราก็พบว่าอากาศที่ไคโรดีกว่าที่เราคาดไว้มาก อุณหภูมิน่าจะราวยี่สิบกว่าเซลเซียสปลายๆ อาจจะเพราะยังเช้าอยู่ เมื่อเดินมาลานจอดรถเราก็ต้องขำเพราะรถที่นี่ส่วนใหญ่น่าจะอายุยี่สิบปีขึ้นไปแทบทั้งนั้น เราก็ได้แต่หวังว่ารถที่มารับเราน่าจะสภาพดีกว่าที่เห็น แต่เราก็ต้องผิดหวังและอึ้งแทบพูดไม่ออก เพราะรถที่มารับเราสภาพไม่แตกต่างกับคันที่เราเพิ่งหัวเราะเยาะเลย  เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆ ยังไงก็ต้องนั่งล่ะวะ เมื่อทุกคนพร้อมทั้งสัมภาระที่แทบจะขนขึ้นรถไม่หมดเพราะคันเล็กเหลือเกิน เราพยายามยัดทั้งคนทั้งกระเป๋าเข้าไปในรถจนสำเร็จ รถก็ออกสตาร์ท แต่เมื่อขับไปสักครู่เราก็ได้ยินเสียงแปลกๆ เหมือนเสียงโลหะลากกับพื้น โชเฟอร์อารมณ์ดีจึงออกตัวว่าเมื่อเช้าบังเอิญขับรถตกหลุม จึงมีปัญหานิดหน่อย โอเครถเก่าหน่อยไม่ว่ากัน ยังไงก็ส่งเราให้ถึงโรงแรมก็แล้วกัน เมื่อขับออกถนนใหญ่สักพัก ก็มีเสียงบีบแตรของรถที่แซงขึ้นหน้ารถเราเป็นระยะๆพร้อมทั้งชี้มาที่รถเรา แต่โชเฟอร์ของเราก็บึ่งเต็มที่เพื่อให้ถึงเป้าหมายเร็วที่สุด และแล้วเราก็ได้ยินเสียงคล้ายโลหะอะไรสักอย่างหล่นลงพื้นถนน โชเฟอร์จึงจอดรถก้มดูใต้ท้องรถ พร้อมกับหยิบโลหะชิ้นนั้นขึ้นมา ที่แท้มันก็คือท่อไอเสียรถเรานั่นเอง โชเฟอร์ขอโทษเป็นการใหญ่เพราะกลัวเราไปฟ้องโรงแรม อาจทำให้เขาโดนคอมเพลนได้ พวกเราเลยปลอบใจว่า ไม่เป็นไรขอให้ส่งเราถึงโรงแรมก็พอ เขาจึงเอาท่อไอเสียมัดใส่หลังคา แล้วรีบบึ่งรถต่ออย่างรวดเร็วท่ามกลางเสียงเครื่องยนต์ที่ปราศจากท่อไอเสียกระหึ่มรบกวนชาวบ้านตลอดทาง เออ! เหมือนหนังเจมส์บอนด์ตอนเปิดเรื่อง ทริปนี้ท่าทางจะสนุกแล้วล่ะสิ ในที่สุดราวสี่สิบนาทีแห่งความระทึกใจ เราทั้งสี่พร้อมทั้งสัมภาระก็มาถึงโรงแรม โดยสวัสดิภาพ เฮ้อ โล่งอก โรงแรมที่เราพักเป็นฮอสเตลบนชั้น 7 ของตึกเก่า แต่ก็มีลิฟต์โบราณที่ประตูเป็นเหล็กยืด แต่สภาพยังใช้ได้ดีคอยอำนวยความสะดวก ก็โอเคสมราคา แต่ทำเลดีมาก แค่เดินออกจากโรงแรมไม่ถึงยี่สิบเมตร ก็เจอแยกที่ข้ามไปพิพิธภัณฑ์อีกฝั่งถนน โดยไม่ต้องพึ่งบริการขนส่งใดๆเลย แล้วยังใกล้กับสถานีรถไฟใต้ดินอีกด้วย สะดวกมากๆ 
อยากเห็นภาพเยอะ ๆ จังเลย
โดย: goodpeople
 วันที่: 14 ตุลาคม 2550 เวลา:19:17:54 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [