ไม่เป็นไรแล้วฯ พี่ปวดหัวตัวร้อนเพราะนอนน้อย เหตุตะบอย-ตะบิดติดจอจ้า เป็นเพราะซ่าไปนิดติด"กีฬา" ร่างกายล้าส่งซ้ำคะมำไป พี่มิเป็นอะไรไม่ต้องห่วง เพียงบางช่วงไม่ปดมิสดใส ยังโชคดีมีน้องปองห่วงใย กำลังใจตรงนี้พี่ซาบซึ้ง ที่เขียนไปใช่ว่าอุราหมอง เพียงแต่มองปัญหาที่มาถึง มิหมกมุ่นต่อไปไม่คะนึง เลิกเคียดขึ้งครุ่นค้างปล่อยวางลง ไม่มีใครเพอเฟคเด็กผู้ใหญ่ มิว่าไทยว่าแขกแหลกเป็นผง นั่งฟังเทศ-ฟังธรรม(จำ)ใจปลง แล้วเดินตรงเข้าห้องจ้องหน้าจอ ณ ที่นี่มีน้องจองทายทัก ร่วมทอถักปักไถ้ใจจดจ่อ บรรจงเก็บมาลีที่หักงอ ครั้นมากพอก็บรรจุบุผ้าแพร เป็นบุหงามาลัยฝากให้เพื่อน มิแชเชือนเลือกชนขนใจแผ่ ตอบคนดีว่าพี่มิท้อแท้ มีน้องแคร์แผลใจไม่เหลือแล้ว
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [