ชีวิตใหม่ในต่างแดน แรกมาสู่เมกาก็ว่าแปลก คอยสอดแทรกคำถามตามสงสัย จึงเขียนไว้เป็นกลอนพอสอนใจ ความเป็นอยู่-อย่างไรไม่คลุมเครือ อยู่คนเดียวนานมาพานึกเหงา นั่งจับเจ่าทุกวันมันน่าเบื่อ จะไปหัดขับรถ-หรือขับเรือ กลัวจะเหลือแต่ชื่อให้ลือกัน ทั้งภาษาอังกฤษก็ติดขัด พูดไม่ชัดสักทีนี่คือฉัน ฟังเขาพูดกรอกหูอยู่ทุกวัน แต่ลิ้นมันแข็งนักไม่ยักจำ . ฉันจึงไม่สนใจไม่ไปเที่ยว อยู่คนเดียวกินนอนเช้ายันค่ำ มีงานบ้านนิดหน่อยค่อยค่อยทำ ก็สุขล้ำพอแล้วแนวปล่อยวาง จะปล่อยวางทั้งหมดอดมิได้ ยังห่วงใยน้องพี่ที่ไกลห่าง จะไปมาหากันมันไกลทาง จึงค่อนข้างกังวลอยู่ในใจ ฉันจึงหาวิธีหนีความทุกข์ เลิกเจ่าจุกทำตัวให้สดใส "อะไร"มันจะเกิดให้เกิดไป ยึดมั่นในความดีเท่านี้พอ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [