คราเทวษ "เหมือนดารกา วาวไสว กลางไอหนาว ละเลื่อมดาว พราวฝัน อันสวยหรู เธอเคยมาหา มารับรู้ เราคือผู้ ร่วมฝัน ฉันกับเธอ" ดาวเอ๋ย..เลยลา ฟ้าแล้วหรือ ไหนว่าคือ ความหวาน นานเสมอ จันทร์แรม ร้างฟ้า คราลมละเมอ น้ำค้างเผลอ หยาดน้ำ ตามดอกไม้ บทเพลงรัก รินคำ เสียงร่ำไห้ เหมือนเอย เหมือนดอก ไม้ไพร เขาดอมแล้ว ก็ไกล ไม่นำพา ใยราตรี นี้นาน เสียจริงหนอ หัวใจรอ จะรับ คนกลับมาหา โอ้ว่า ดาวเดือน ก็เลือนลา คนจะมา ให้รับ ก็กลับกลาย จมห้วงทะเล ความเหว่หว้า ผญจคลื่น น้ำตา ไม่ขาดสาย คิดถึงวัน พบกัน วันสุดท้าย ฉันมีพรายน้ำตา ไหลพร่าพรู "ดารกาดับ หลับใหล กลางไอหนาว ละเลื่อมดาว พราวฝัน พลันหรุบหรู่ อยากให้เธอ มาหา มารับรู้ ว่าฉันอยู่ หรือตาย ก็คล้ายกัน"
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [