ให้กับกาลเวลา @ แด่วันหนึ่ง ซึ่งไกลมาก จากวันนี้ วันที่คน แสนดี มาเคียงใกล้ สุข...กับ ช่วงกาล ที่ผ่านไป หอมกระไอ เวลา ความอาวรณ์ @สัมผัสกับ นิยายน คนขายฝัน สร้างศรัทธา คงมั่น วันเก่าก่อน ต่างรู้ซึ้ง ถึงคุณค่า ความอาทร กล่อมขวัญอ่อน ชวนปลื้ม ลืมความช้ำ @มีความ จริงใจ ให้เสมอ รำพึง พร่ำเพ้อ ทุกเช้าค่ำ ทุกช่วงแห่ง นาที จดจำ พาก้าวนำ ทางใหม่ ให้ชีวิต @แต่..ฉัน ก็คงเป็นฉัน ที่ไหวหวั่น...เกินไป จนไร้สิทธิ์ ประหัต ประหาร น้ำใจ เหมือนไม่คิด ใครจะผิด ใครจะช้ำ ไม่นำพา @แล้ววันนี้...ที่เธอเข้มแข็ง มีเรี่ยวแรง พอที่ จะใฝ่หา ไปเถิด..อย่าอาทร กับน้ำตา ฉันรู้..แล้วว่า มาพลาดพลั้ง @จึงเป็น บทเรียน บทหนึ่ง เพื่อให้เรา เฝ้าคำนึง ถึงความหลัง หากความรัก เวียนมา อีกคราครั้ง จะเหนี่ยวรั้ง รักไว้ ไม่รีรอ
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [