ใช่เพียงผ่านเลย บันทึกไว้ในความรู้สึก เจ็บลึกเพียงใดไม่เอ่ย มิใช่มีแต่ความเฉยเมย มิใช่ไม่เคยห่วงใย รักมากเท่าไรกลับไม่รู้ คิดแล้วหดหู่หัวใจ ทุกสิ่งที่กระทำไป เหตุใดไม่อาจบอกเธอ ฉันคงไม่โกรธเธอหรอก เพราะความจริงใช่บอกได้เสมอ บางครั้งคล้ายพบกับละเมอ บางครั้งพบเจอไม่แน่ใจ แต่ว่าสำหรับฉันนี้ ความดีที่เธอมอบให้ มิใช่สิ่งสูญเปล่าไป ฉันเก็บเอาไว้เสมอมา เคยบอกแล้วมิใช่หรือ เธอคือดวงใจใฝ่หา สองเราก้าวผ่านกาลเวลา อุปสรรคข้างหน้าต้องฝ่าพัน อย่าปล่อยให้อดีต มากีดมาขวางเส้นทางฝัน อย่าเอาอนาคตมากีดกัน ทำให้วันนี้มืดมน โอกาสมีให้เสมอ ขอเพียงเธอไม่สับสน ชีวิตใช่ลิขิตจากเบื้องบน หากอยู่ที่ทุกคนก้าวไป แก้วยามตกแตกสลาย มิอาจกลายกลับเป็นเช่นเดิมได้ รอยร้าวหากเกิดในจิตใจ ย่อมมิอาจลบหายด้วยวาจา ดังนั้นโปรดรับรู้ หัวใจอยู่ที่เราเฝ้ารักษา ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา มิใช่มีค่าแค่ผ่านเลย
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [