|
|
|
อาทิตย์ที่ 32
ในระหว่างอาทิตย์ที่สามสิบสองที่ผ่านมา ท้องก็เริ่มโตขึ้นมานิดหน่อย ช่วงนี้ยังดี ไม่ค่อยเหงา เพราะได้นัดเจอเพื่อน ๆ ตามร้านกาแฟ อยู่หลายคน บางครั้งก็ขี้เกียจออกจากบ้าน แต่ก็นั่นแหละ ถ้าออกไปก็เจอผู้คน เจอสังคม ก็ทำให้หายเหงาไปได้บ้าง ช่างนี้ไม่ค่อยอยากจะกินอะไร เพราะรู้สึกว่าเบื่อ ๆ อาหาร ขี้เกียจทำด้วย ส่วน ลิ่ลลี่ไทย (ชื่อนี้ มะม็า กับปะป๊า ตั้งให้หนูเล่น ๆ พลางไปก่อน) ก็มีอาการดิ้นเหมือนเดิมอยู่ แต่ว่าการสะอึกของหนูจะเปลี่ยนเวลานิดหน่อย ปลายสัปดาห์ หนูจะเปลี่ยนมาสะอึกตอนกลางคืนบ่อย หรือไม่ก็ตอนเช้า ๆ หนูยังไม่กลับหัวลง ยังหมุนตัวไปมา มะม๊า สังเกตุได้จากการสะอึกของหนู เพราะจะเปลี่ยนตำแหน่งไปเรื่อย ๆ การดิ้นของลิ่นลี่ไทย ก็ยังแอคทีฟมากตอนกลางคืน โดยเฉพาะระหว่างตี สอง ตี สาม ทำให้มะม๊าต้องตกใจตื่น และก็นอนไม่หลับในที่สุด การดิ้นของหนูเหมือนกับว่าบางครั้งมะม๊าจะรู้สึกว่าเป็นมือของหนู หรือว่าเท้าของหนู ม๊ะม้ากลัวหนูดิ้นแรงจนแขน ขา หนูจะหักได้  แต่มะม๊าก็คงคิดมากไปเองนั่นแหละ ปะป๊าก็พยายามปลอบใจมะม๊าว่าไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงหรอก พยายามทำใจให้สบาย แต่มันก็ทำยากนะ จะเป็นแม่คนนี่ มันคิดไปนู่นไปนี่ตลอดแหล่ะ
ช่วงนี้ไม่ได้กินยาวิตามินเลย นอกจากน้ำมันตับปลา แต่มะม๊าก็พยายามกินผักและปลา โปรตีน ดื่มนมวันละแก้ว
ในวันที่ 24 มีนาฯ ที่ผ่านมา หมอนัดตรวจอีกครั้ง ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะปกติดี มดลูกอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม ตอนตรวจ หมอเอามือมะม๊าไปกดตรงตำแหน่งของหัวหนู กดแรงมาก มะม๊าก็อดเป็นห่วงหนูไม่ได้ เพราะกลัวจะไปกดใส่ตา หรือจมูกของหนู แต่ก็นั่นแหละ มะม๊าเชื่อใจหมอ คงไม่เป็นไรหรอก มะม๊าได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเค้าก็มีลูกอ่อนอยู่ มะม๊าก็ยังคิดอยู่เลยว่าจะพาหนูไปอุลตราซาวน์อีกรอบดีมั้ย เอาแบบภาพสามมิติ แต่ราคามันก็แพงน่าดูทีเดียว ตั้ง 1000 kr. คิดเป็นเงินไทยก็ตั้ง 6000 bath แต่ม๊ะม๊าคิดว่ายังไงก็จะพาหนูไปซาวน์อีกรอบ เสียเงินแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก
|
Piyapornchatha.BlogGang.com
Dikie
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|
|
|
| |
ลูกก็ชอบดิ้นตอนเรานอน บางทีดิ้นจนสะดุ้งตื่นเลยค่ะ
ค่าซาวน์แพงจัง
เราเพิ่งไปซาวน์ 4 มิติมาแต่ที่ไทยนะค่ะ 2 พันกว่าบาทเองค่ะ อิอิ