. . . ไ อ้ โ ง่ เ อ๊ ย ย ย ย ! ! ! . . . " ไ อ้ โ ง่ เ อ๊ ย ย ย ! ! !" สิ้นสุดความเงียบงันระหว่างเราสองคนที่ทำเพียงยืนจ้องหน้ากันนิ่งๆ.. " ทำ ไ ม แ ก จ ะ ไ ม่ รู้ ว่ า ค ว า ม จ ริ ง คื อ อ ะ ไ ร" " มันไม่ใช่อย่างที่แกคิดหรอก.." ผมเถียง...หรือปลอบใจตัวเองกันแน่ " ทำ ไ ม แ ก ยั ง คิ ด ว่ า เ ค้ า ยั ง รั ก แ ก อ ยู่.." " ถ้ า เ ค้ า รั ก เ ค้ า ไ ม่ ป ล่ อ ย ใ ห้ แ ก เ สี ย ใ จ ห ร อ ก.." " .... ไ ม่ สิ ถ้ า เ ค้ า รั ก เ ค้ า ไ ม่ ทำ ใ ห้ แ ก เ สี ย ใ จ ห ร อ ก " ผมมองหน้ามันนิ่ง..ขบกรามมือกำหมัดแน่น.. " ไม่จริง..เค้ายังรัก มันยิ่งกว่าคำว่ารักซะอีก มันเป็นความผูกพัน เวลานับปีที่มีมาเค้าไม่มีทาง...คำสัญญาในคืนนั้นมันยัง...." ...มันยืนมองหน้าผมนิ่งๆ..สีหน้าเย้ยหยันเหมือนสมเพช ผมเกลียดสายตาแบบนี้ เราถอนใจพร้อมๆกัน " ต า ส ว่ า ง ไ ด้ แ ล้ ว.." ผมไม่ฟังมัน..มือลูบแหวนที่เธอเคยให้มา..ตัวอักษรตัวพีเป็นชื่อย่อของเราทั้งคู่ เธอมอบให้ผมในวันที่เราบอกรักกัน..ร้านเหล้าเล็กๆที่เป็นส่วนนึงของความหลัง และความทรงจำ...ตอนนั้น เพลงที่ใช้แทนสัญญาของเรา บรรเลงจนบรรยากาศอบอวลไปด้วยอายแห่งรัก ความอบอุ่นยังติดอยู่ที่อ้อมแขน...แม้ตอนนี้มันจะว่างเปล่า แต่ความเร่าร้อนยังคงสุมอยู่ในอก คำสัญญา..ใช่ คำสัญญาที่ผมเก็บรักษาอย่างสุดชีวิต " แ ล้ ว เ ค้ า รั ก ษ า สั ญ ญ า ไ ห ม ล่ ะ? ? .. " " แกเงียบได้แล้ว!!! " ผมตวาดเสียงดังจนหน้าแดงก่ำ " แกมันจะไปรู้อะไร!!!!" ผมยืนจ้องหน้ามันนิ่งขบกรามแน่นจนแทบแตก กำปั้นกำขมวดเหมือนใจที่บีบคั้น.. " รู้ สิ . . รู้ ทุ ก อ ย่ า ง แ ห ล ะ . . แ ม้ แ ต่ ตั ว แ ก เ อ ง ก็ รู้ แ ต่ แ ก ท น รั บ มั น ไ ม่ ไ ด้ แ ก ต้ อ ง ห ล อ ก ตั ว เ อ ง ไ ป วั น ๆ ค ว า ม รั ก นั่ น มั น ห ม ด ไ ป น า น แ ล้ ว...เ ห ลื อ แ ต่ แ ก ที่ เ ป็ น ค น โ ง่ อ ยู่..." [ เ ป รี้ ย ง ! ! ] ผมเหวี่ยงหมัดใส่มันสุดแรง...มือเจ็บจนรู้สึกชา..มองดูเห็นแผลยาวเลือดไหลเต็ม มันยังคงยืนนิ่งมองผม..สายตาสมเพชของมันยังมองผมผ่านกระจกเงาแตกๆ มันยิ้มหยันที่มุมปากก่อนจะพ่นลมออกมาใส่หน้า... " ไ อ้ โ ง่ ! ! ! " เลิกเศร้ากันเหอะ :)
เข้ามาคอมเมนต์ครับ ตอนนี้เราอยู่ในอารมณ์นี้เลย พยายามทำใจอยู่อะครับ
โดย: ตานนท์ IP: 61.91.96.231 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:19:07:00 น.
อืม อ่านแล้วกดดันดีครับ ..
โดย: เด็กชายหัวหอม
 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:19:40:54 น.เคยเป็น และตอนนี้ก็เป็นอยู่ รู้เพียงอย่าเดียว
ถ้าเลิกไม่ได้ ก็ยอมเป็นคนโง่เถอะ เพื่อใครเหรอ เพื่อตัวเราเองไง โดย: คนเจ็บ IP: 203.150.217.119 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:22:17:55 น.
เห็นมั้ยล่ะ ถ้านายยอมโง่ เลืกที่จะอยู่กับเธอคนนั้น วันนี้นายคงไม่เจ็บ ไม่รู้สิ นายอาจจะเจ็บวันหน้าก็ได้ แต่ถ้าสำหรับเรา เราจะไม่ยอมเจ็บวันนี้ เพื่อเจ็บหน้าแน่นอน เราจะไม่เจ็บวันนี้ เพื่อให้มันชาชินในวันข้างหน้าต่างหาก ....... จาก คิดถึงจัง...จะรู้มั้ยเนี่ย (คงจำเราได้นะ)
โดย: ว่าที่...ยาพิษสีชมพู IP: 202.176.91.70 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:12:15:49 น.
ถามว่า..ยังเลือกจะเปนคนโง่ไหม..ถ้าย้อนเวลาได้ โดย: Sary
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:18:24:04 น.แปลกนะ ....บทเรียนเดิมๆ บททดสอบเดิมๆ ... ทั้ ง ๆ ที่ รู้ คำ ต อ บ ก็สอบตกซ้ำซากอยู่นั่นแหละ โดย: มัชฌิมา
วันที่: 27 มิถุนายน 2548 เวลา:17:57:22 น.คุณไม่โง่
เพียงแต่คุณ....ยินยอม โดย: .... IP: 61.90.90.57 วันที่: 24 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:41:39 น.
เคยคิดว่าตัวเอง โง่ ที่คิดงงอยู่ได้ ว่าฉันทำผิดอะไร ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
โดย: ปีกที่ไม่อาจจะโบยบิน (WhaT iT'S W๐l2tH
) วันที่: 25 ธันวาคม 2548 เวลา:0:36:02 น. |
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [