ห่างหายกันไปนาน

เว้นว่างห่างหายจากบ้านหลังนี้ไปนานด้วยที่มีภาระกิจต่างๆมากมาย

ความจริงมันก็เหมือนข้ออ้างดีๆนี่เองที่จะละเลยการเขียนบล็อคของฉัน

ที่จริงแล้วฉันทำตัวเองหล่นหายไปต่างหาก มันหล่นหายไปตอนไหนฉันเองก็ไม่ทันรู้ตัว

กว่าจะรู้ว่าตัวตนหล่นหายไปบ้านของฉันก็เวิ้งว้างว่างเปล่ามาเป็นเวลานาน

ฉันตั้งสตินั่งมองข้อความเก่าๆอยู่หลายวัน พลางคิดในใจเงียบๆว่า

"เอายังไงดีนะ จะเริ่มต้นเก็บชิ้นส่วนที่หล่นทิ้งรายทางมารวบรวมใหม่ยังไงดี"

"กระดาษเปล่าใบนี้จะเริ่มจากส่วนไหนดีทำไมถึงรู้สึกสับสนมึนงงเช่นนี้"

"เหมือนกับว่าได้จากบ้านแห่งนี้ไปนานเหลือเกิน นานจนฉันไม่รู้ว่าฉันควรทำอะไรก่อน"

"บ้านหลังเก่านี้ดูเก่าจนฉันจำสภาพไม่ได้ว่าฉันเก็บอะไรไว้ที่ไหน"

"เอาวะ ปัดกวาดมันดูสักตั้ง ฉันเคยทำมาแล้ว มันคงไม่ยากเกินไป"

สว้สดีจ๊ะ คุณบ้านที่รัก วันนี้ฉันกลับมาแล้ว

ขอเวลาฉันพับแขนเสื้อ ขากางเกง คาดผ้าคาดปาก

ฉันจะปัดฝุ่นบ้านหลังเก่าให้เหมือนใหม่เชียว

ให้โอกาสฉันหน่อยนะคุณบ้าน เดี๋ยวเดียวก็พร้อมเปิดรับแสงแดดแล้ว

สวัสดีค่ะ

แล้วพบกันนะคะ