
หยิบดีวีดีที่เจ้านายซื้อมาฝากจากอังกฤษ เป็นบทสัมภาษณ์และภาพต่างๆ ของ The Beatles ช่วงทัวร์คอนเสิร์ตระหว่างปี 1964-1966 ซึ่งตอนนั้นพวกเขากำลังดังเป็นพลุแตก
ฉันรู้สึกว่า The Beatles สมควรจบลงแล้วจริงๆ
ฉันดีใจด้วยที่จอห์น เลนน่อนประกาศแยกวง
ถ้าคุณเห็นสายตาเลื่อนลอยของพวกเขา
ถ้าคุณได้ยินคำถามซ้ำๆ ของนักข่าวกับกิจกรรมน่าเบื่อ
และเสียงกรี๊ดร้อง บ้าคลั่งของแฟนเพลง
คุณคงคิดเหมือนฉันว่า พวกเขาสมควรจบแล้วจริงๆ
เพราะการสูญเสียความเป็นตัวตนเป็นเรื่องที่ทำใจรับยากเหลือเกินเมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์
ฉันชอบตอนหนึ่งที่นักข่าวถามว่า "จอห์น...ก่อนที่จะมาเป็น The Beatles คุณอยากเป็นอะไร ?"
จอห์นตอบว่า
"I wanna be RICH" ถ้าคุณชอบจอห์น เลนน่อน คุณจะบอกว่า
"เขาซื่อสัตย์กับตัวเองดีนะ"
แต่ถ้าคุณไม่ชอบหรือไม่รู้จัก คุณจะบอกว่า
"ไอ้หมอนี่มัน หน้าเงินว่ะ"
การเป็นมนุษย์นี่มันยากจังแฮะ ไม่รู้จะเลือกอะไรดีระหว่าง
"ความเป็นและความจำเป็น"
"อุดมการณ์และอาหาร"
"รักชาติหรือรักชีวิต"
ที่มาเมื่อวันก่อน อ่านเจอข้อความนี้ในกระทู้เฉลิมไทย และบังเอิญกำลังดูดีวีดีอยู่ เอามาผูกเป็นเรื่องเดียวกันในหัวได้ไงไม่รู้
"คุณเก้ง จิระ คุณก็ได้ชื่อว่าเป็นครู มีลูกศิษย์ลูกหา การที่โรงหนังเลือกหนังของคุณเพื่อลดราคาให้นักเรียน นักศึกษาได้มีโอกาสดูมากขึ้น คุณน่าจะมองว่าเป็นเรื่องดีมากกว่าคิดว่าเป็นความซวยนะ หรือว่าเพราะคุณไปอยู่กับแกรมมี่ อยู่กับวิสูตรหรือเปล่า ถึงได้ดูเหมือนจะ
หน้าเงินมากขึ้น"