-:- My Room -:-
ปกติ

ห้องทำงานของดิฉันมีดิฉันคนเดียว
ก็เลยสถาปนาตัวเอง เป็นเจ้าของห้องไปซะ
ถึงจะอยู่คนเดียว ก็ไม่รู้สึกเหงาอะไร
กลับอุ่นใจด้วยซ้ำ
ว่าเจ้าของห้องเค้าวางใจ
ให้ดิฉันได้อาศัยอยุ่คนเดียว

บางครั้ง ก็จะมีคนแวะเวียนมาอยู่ในห้องกับฉัน
โดยไม่มีใครมาถามความสมัครใจของฉันสักนิด

ว่าอยากให้ใครมาแชร์ห้องด้วยหรือเปล่า

รู้สึกแปลกๆ ทุกครั้ง เมื่อรู้ว่าจะมีคนมาอยู่ด้วย
แต่ทำไรไม่ได้ เมื่อเจ้าของห้องตัวจริง
เค้าอนุญาตให้คนอื่นมาอยู่ด้วย


ก็แล้วแต่เจ้าของห้องเค้าหล่ะค่ะ
ว่าเค้าจะให้ดิฉันอยู่คนเดียว

หรือจะเอาคนอื่นมาอยู่รวมด้วย




Create Date : 11 กรกฎาคม 2548
Last Update : 11 กรกฎาคม 2548 11:12:04 น.
Counter : 743 Pageviews.

6 comments
ความสุขดุจทองคำ สมาชิกหมายเลข 7582876
(9 ม.ค. 2568 12:19:26 น.)
ไฮไลท์ บุนเดสลีก้า มึนเช่นกลัดบัค - บาเยิร์น มิวนิค nokeja
(12 ม.ค. 2568 11:41:09 น.)
สลัดโรลไส้กรอก - ปูอัด (10.1.2568) ฟ้าใสวันใหม่
(10 ม.ค. 2568 09:16:18 น.)
Volkswagen Beetle GSR Zamak (Majorette) kid^_^
(2 ม.ค. 2568 14:47:32 น.)
  
แบ่งปัน เราคนไทยด้วยกัน เหอ ๆ ๆ
โดย: Angel Tanya วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:9:40:03 น.
  
อะ ห้องของฉัน ไม่ใช่ห้องของฉัน
โดย: นู๋เองง่ะ วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:9:44:32 น.
  
ห้องทำงานข้าพเจ้าอยู่คนเดียว และมีป้ายปิดหน้าห้องว่า "ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต"

แบบว่า เป็นห้องเล็กๆ อ้ะ และงานที่ทำค่อนข้างต้องใช้สมาธิมากด้วย แหะๆ


//ผีเสื้อ
โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:10:16:15 น.
  
ไม่ใช่บ้านเรา ช่างมันเถอะค่ะ ^^



...
โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:11:29:12 น.
  
มาเยี่ยม ค่า
โดย: la-la-bell วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:16:17:37 น.
  
ขอบคุณมากครับที่ไปแวะเวียนและทิ้งความเห็นในบล็อกของผม

ห้องทำงานของผมจะว่าเรียกเป็นห้องไม่ได้หรอกครับ เพราะมันเป็นโซนหนึ่งของชั้น 7 เข้าประตูสำนักงานไป ก็ไม่มีคำว่าห้องอีกแล้วครับ (ยกเว้นห้องผอ. และห้องคอมพิวเตอร์ เอ่อ ห้องครัวอีกห้องครับ) นอกนั้นก็มีแต่...โต๊ะ โต๊ะ และโต๊ะ

ติดกันเป็นพรืดไปหมด

เว้นแต่ของซี 8 จะมี ฉากกั้นออกจากโลกภายนอกเป็นส่วนสัดซะหน่อย

ข้อดีของการวางโต๊ะติดกันเป็นพรืดคือ เราสามารถหมุนไปคุยกับเพื่อนร่วมงานได้ทั้งสามร้อยหกสิบองศา และไม่เหงาเลย

แลกเปลี่ยนทั้งเรื่องงานและเรื่องอื่นๆ ทำให้พวกผมซึ่งส่วนใหญ่เพิ่งได้รับการบรรจุใหม่มาไม่ถึงสองปี สามารถสนิทสนมกันอย่างเหลือเชื่อภายในเวลาไม่ถึงสองเดือนแรกของการบรรจุรับราชการ

แต่ข้อเสียคือ

...แหะๆๆ ไม่มีสมาธิทำงานเลยครับ มัวแต่หมุนไปหมุนมา คุยไปคุยมา แวะเวียนโต๊ะนั้นหาของกินโต๊ะนี้ ไปเรื่อย

บางทีจับกลุ่มคุย บางเรื่องถูกคอ ระเบิดเสียงหัวเราะพร้อมกัน เล่นเอาพี่ๆผู้ใหญ่ เจ้านง เจ้านาย ส่งค้อนมาทางสายตากันพอหอมปากหอมคอ

ส่วนเรื่องโต๊ะทำงานผมอย่าไปพูดถึงมันเลยครับ

ผมแทบจะหาพื้นที่ว่าง ไม่เจอแล้ว จนเพื่อนผมมันอุตสาห์ปริ้นคำขวัญมาแปะไว้ที่โต๊ะผมเป็นที่ระลึก

"จงอย่าคิดว่าการที่โต๊ะคุณมีงานวางอยู่เต็มไปหมดนั้น เป็นการแสดงออกถึงความขยัน เพียงเพราะคุณยังทำมันไม่เสร็จแค่นั้น"

ซึ้งแบบแสบๆคันๆ
โดย: ratioscripta IP: 61.91.117.148 วันที่: 16 กรกฎาคม 2548 เวลา:22:03:35 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Nokzilla.BlogGang.com

NoK_Zilla
Location :
นนทบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด