ครั้งสุดท้ายของโอ๊ตกับพี่โอและเอก เมื่อคืนแม่โทมาคุย เนื่องจากไม่ได้โทไปหาเค้าหลายวัน ผมถามแม่ว่าเป็นไงมั่ง แม่บอกว่า ก็ดีมั่งไม่ดีมั่ง ไม่ดีเวลาอยู่เงียบ ๆ เหงา ๆ ผมเองก็เหมือนกัน เวลาอยู่คนเดียวก็มักคิดถึงโอ๊ต โดยเฉพาะเวลาเข้านอน ยิ่งวันไหนนอนไม่ค่อยหลับ ยิ่งแย่ แต่เราก็ต้องผ่านให้ได้ ถึงต้องใช้เวลาอีกพอสมควร แต่เราหวังว่ามันจะดีขึ้นเรื่อยๆ ครั้งที่แล้วติดไว้เรื่อง "ครั้งสุดท้าย" ทิ้งไปนานเลย หนีไปเขียนเรื่องภาษากรีก วันนี้ก็เลยมาอัพทางนี้ต่อ เพราะยังมีอีกหลายเรื่องให้เขียน เอาเป็นว่าแล้วแต่ดินฟ้าอากาศละกัน อัพบล๊อคนี้มั่ง บล๊อคโน้นมั่ง สลับกันไป วันนี้จะเล่าถึงเวลาช่วงสุดท้ายที่พี่โอ เอก และโอ๊ต ได้ใช้เวลาด้วยกัน +++++++++++++++++++++++++ มีเรื่องแปลกเกิดขึ้นสามสี่วันก่อนที่โอ๊ตจะประสบอุบัติเหตุ คือเอก ซึ่งเรียนอยู่กรุงเทพ อยู่ๆก็เกิดอาการไม่สบายใจจัดขึ้นมา ไม่มีสาเหตุ รู้แต่ว่าต้องกลับบ้าน...เอกก็เลยเก็บเสื้อผ้าไปสายใต้วันนั้น นั่งรถทัวร์กลับหาดใหญ่ ที่ว่าแปลก เพราะไม่รู้อะไรดลใจให้เอกกลับบ้าน แปลกอีกอย่างที่เอกชอบใส่เสื้อดำ และเสื้อที่เอกเอาใส่กระเป๋ากลับบ้านนั้นน่ะ สีดำทุกตัว เอกพยายามโทหาโอ๊ตในวันนั้น เพราะต้องการให้โอ๊ตไปรับที่สถานีขนส่ง แต่ติดต่อไม่ได้ เพราะตอนนั้นโอ๊ตไปพังงาแล้ว สัญญาณไม่มี เอกเกิดเป็นห่วงโอ๊ตขึ้นมา... วันถัดมา ซึ่งเป็นวัน (คืน) ที่โอ๊ตประสบอุบัติเหตุ โอ๊ตกลับจากพังงามาถึงหาดใหญ่ พี่โอก็โทชวนโอ๊ตไปสังสรรค์กัน เอกก็ไปด้วย เพื่อนโอ๊ตบอกว่า คืนนั้นพอโอ๊ตได้รับโทรศัพท์จากพี่โอ โอ๊ตดีใจมาก รีบออกจากมหาลัยไปหาพี่โอ เพราะพี่โอไม่เคยชวนโอ๊ตออกไปแบบนั้นเลย ....และไม่ว่าโอ๊ตจะเหนื่อยขนาดไหนจากการไปช่วยผู้ประสบภัยสึนามิที่พังงา โอ๊ตก็มีความสุขสุดๆที่ได้ไปกับพี่โอ เหมือนเป็นสิ่งที่โอ๊ตรอมานาน คืนนั้น สามคนพี่น้อง...พี่โอ เอก โอ๊ต ใช้เวลาด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่มีใครคิดเลยว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกัน (คืนนั้นผมไม่ได้ไปด้วย เพราะอยู่กรุงเทพ แต่ก่อนหน้านั้นช่วงปีใหม่ ผมได้กลับไปเจอโอ๊ตแล้ว) สามพี่น้องอยู่ด้วยกันจนร้านปิด ซึ่งก็ประมาณตีสอง ร้านนั้นมีวงดนตรีเล่นด้วย โอ๊ตก็ขอเพลง จริงๆคืนนั้นเค้าเลิกเล่นไปแล้ว แต่พี่โอขอร้องให้เค้าเล่นเพลงที่โอ๊ตขอเป็นเพลงสุดท้าย เพลง "ชีวิตสัมพันธ์" ของคาราบาว เป็นเพลงสุดท้ายของโอ๊ต ออกจากร้าน พี่โอไปกับเอก โอ๊ตแยกไปเอาของที่หอเพื่อน แล้วโอ๊ตก็ไม่กลับมาอีกเลย... ++++++++++++++++++++++++++ สำหรับผม ผมเชื่อว่าพระเจ้าเป็นคนบอกให้เอกเก็บเสื้อผ้ากลับบ้าน (ทั้งๆที่เอกไม่มีแผนว่าจะกลับบ้านเลย) เพื่อจะได้พบกับน้องของเค้าเป็นครั้งสุดท้าย ตอนเด็กๆ เอกกับโอ๊ตไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ เหมือนผมกับพี่โอ ผมเคยขว้างมีดใส่พี่โอ แต่ไม่โดน โอ๊ตแม่นกว่า ขว้างกระป๋องไมโลโดนหัวเอก จำไม่ได้ว่าเย็บไปกี่เข็ม แต่คืนนั้น พี่น้องได้อยู่ด้วยกัน ถึงแม้มันจะมีอะไรบางอย่างที่เราอาจไม่ชอบในอีกฝ่ายอยู่บ้าง แต่โดยเนื้อแท้แล้ว เราต่างรักกันมาก ....ตายแทนกันยังได้...แม้เราไม่เคยบอกกันเลย ว่าเรารักกัน ..ผู้ชาย ปากหนัก .. เขิน เอกคงไม่ลืมคืนนั้น โอ๊ตเองก็จากไปพร้อมกับความสุข....... ++++++++++++++++++++++++++ ผมอยากให้ลองคิดดูดีๆ คุณอาจไม่ชอบ เกลียด เบื่อ คนที่เป็นพี่น้องของคุณ แต่ถ้าคุณเลือกได้...คุณจะเลือกรู้สึกกับเค้ายังไง ผมคิดว่า เราทุกคนคงอยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องออกมาดี ผมอยากบอกว่า เราเลือกที่จะทำให้มันดีขึ้นได้ แต่โดยทั่วไป เราไม่เลือก เพราะเรายังอิจฉา ที่เมื่อตอนเด็กๆ เรารู้สึกว่าพ่อแม่รักอีกคนนึงมากกว่า เราเห็นอีกคนนึงได้ แต่เราไม่ได้ เราต้องรับผิดชอบ อีกคนไม่ต้อง เราโดนตี อีกคนได้รับการปกป้อง เราปล่อยให้เด็กคนนั้นซ่อนอยู่ในชีวิตเรา ไม่ยอมให้มันโตขึ้นมา เด็กในคราบผู้ใหญ่ก็เลยยังอิจฉา โกรธ เกลียด น้อย ใจอยู่ไม่หาย คนเราได้เกิดมาอยู่ร่วมกัน ถือเป็นวาสนา แม้บางช่วงชีวิตมันจะไม่สวยงาม แต่ผมว่าเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว เราก็ควรเลือกที่จะโต เลือกคิด เลือกตัดสินใจ แบบผู้ใหญ่ จริงๆนะ....มันอยู่ที่การเลือกของเรา คืนดีกันเหอะ เป็นฝ่ายเริ่มก่อน อย่ารักษาหน้า อย่ากลัวเสียฟอร์มมากนักเลย เราจะเห็นแก่หน้าตาและฟอร์มจอมปลอมมากกว่าความรักเหรอ หน้าตาและฟอร์มของเรามีค่ามากกว่าความรักที่พี่น้องควรมีให้กันเหรอ คิดดูดีๆนะ วันนึงจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ ผมไม่เสียใจเลย ที่เกิดมาเป็นพี่ของโอ๊ต ....เพราะผมทำหน้าที่พี่อย่างดีที่สุดแล้ว... โอ๊ตก็คงรับรู้ได้ อย่าลืมนะ....คิดดูดีๆ...
ซึ้งและกินใจมาก ได้แง่คิดความรักแบบพี่น้องผู้ชายๆด้วย
โดย: แคท IP: 61.91.184.129 วันที่: 23 มีนาคม 2548 เวลา:21:56:16 น.
เป็นพี่ที่รักน้องมากจริงๆค่ะ หวังว่าน้องเราก็คงจะรู้ได้บ้างว่าเราก็รักเค้าเหมือนกัน แม้จะทะเลาะและเถียงกันเป็นประจำ
โดย: DumDum IP: 202.176.120.33 วันที่: 24 มีนาคม 2548 เวลา:9:49:21 น.
คุณนิเค...เจแวะมาหาค่ะแต่ยังม๊ะได้อ่านเรื่องเลยขอเวลาแป๊บนึงนะเด๋วมาอ่านจ้า...
โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู
 วันที่: 24 มีนาคม 2548 เวลา:21:35:34 น.แวะมาเยี่ยมจ้า ว่างๆจะมาอ่านต่อนะ
โดย: กีวี่สีฟ้า IP: 213.114.231.226 วันที่: 24 มีนาคม 2548 เวลา:21:37:11 น.
อ่านจบแล้วค่ะ...ซึ้งใจจัง
เจก็มีพี่น้อง 4 คนนะ ตอนเด็กๆทะเลาะกันจะเป็นจะตาย เดี๋ยวนี้รักกันม๊ากมาก.... คุณนิเคก็รักพี่ๆให้มากๆนะคะ ส่วนน้องชายก็...เค้าจะอยู่ในใจคุณนิเค ตลอดไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ.. โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู
วันที่: 24 มีนาคม 2548 เวลา:22:12:51 น.อืมนั่นดิ่ คนเรายิ่งใกล้กันมากๆ ยิ่งมีชั้นเชิง มีวางฟอร์มกันมากนะ
ทำใจยากเหลือเกินนน .. โดย: เด็กชายหัวหอม
วันที่: 26 มีนาคม 2548 เวลา:21:28:52 น.เราอ่านแล้วน้ำตาซึมเลยง่ะ :'( ตอนเด็กๆเราก็ทะเลาะกับพี่ชายเราประจำเลย บางทีก็กลัวเหมือนกันนะ เพราะว่าตอนนี้ ต่างคนต่างอยู่กันคนล่ะที่ นานๆเจอกันที กลัวเหมือนกันว่าวันหนึ่งอาจไม่ได้เจอกันอีก โดย: ~ONe PeAcH~
วันที่: 27 มีนาคม 2548 เวลา:10:56:27 น.โดย: ?? IP: 193.10.63.101 วันที่: 31 มีนาคม 2548 เวลา:17:30:37 น.
"เราปล่อยให้เด็กคนนั้นซ่อนอยู่ในชีวิตเรา ไม่ยอมให้มันโตขึ้นมา แต่ผมว่าเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว เราก็ควรเลือกที่จะโต เลือกคิด เลือกตัดสินใจ แบบผู้ใหญ่ .. หน้าตาและฟอร์มของเรามีค่ามากกว่าความรักที่พี่น้องควรมีให้กันเหรอ "
รัก โดย: หอย IP: 202.149.114.164 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:40:22 น.
|
| |||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [