เมื่อสองสามปีก่อน แม่บุญเป็นคนคิดโน่นคิดนี่ไม่เคยหยุด จนบางครั้งแค่ตื่นมาเข้าห้องน่ำตอนดึก จิต...สามารถคิดได้ถึงเกือบห้าเรื่อง แค่ไม่ถึงนาที คิด..ทำยังไงจึงจะสามารถรวบรวม จิต..ของตนเองได้ มันแกว่งไปตามกิเลส ตัณหา ที่ไม่มีวันสิ้นสุด

วันหนึ่ง เดินทางกลับเมืองไทย ไปเข้าฝึกจิต ฝึกสมาธิ ที่วัด หลังจากนั้นก็ไปฝึกอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ จิต..ที่เคยแกว่งไกว สามารถบังคับได้ในระดับหนึ่ง ไม่คิดมาก อะไรตัดได้ ตัด..

ทุกวันนี้ ตื่นแต่เช้า มาไหว้พระ สวดมนต์ ทำสมาธิ เพื่อฝึกจิตใจตนเอง ตอนนี้ สงบมากขึ้นๆ ๆ ๆ

เวลาที่ต้องทำอะไรนานๆ ในบ้าน ตอนนี้แม่บุญจะเปิดฟังเทศน์หลวงพ่อปัญญา นันทภิกขุ ท่านเทศนืไว้มากมายหลายเรื่อง สามารถหาฟังเรื่องที่เราสนใจได้ และมันทำให้จิตใจผ่อนคลาย ทำให้เกิดสมาธิในการทำงานได้ดีมากค่ะ

ตอนหนึ่ง ท่านกล่าวไว้ว่า บางคนพอบอกให้ฟังเทศน์ หาว่าเป็นเรื่องของคนแก่ ไม่ต้องการฟัง เสมือนกับการได้ยินชื่อของอาหารแต่ไม่เคยลองกิน แต่เมื่อได้ลองชิมครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งต่อไปจะไม่ต้องบอกว่า อาหารชื่อนั้น อร่อยเพียงใด เขาจะเริ่มแวะเวียนมาชิมอีกเอง ...สาธุ

  

ถึงว่าซิครับ หายไปนาน ผมยังจำผ้าพันคอ พาดบ่า
ได้เลยครับ 555

อ่านดูแล้ว คงจะเป็นด้วยว่า ทำงานมากมายหลายอย่างเลย เกิดความพะวง

อย่าง Maeboon ใช้วิธีปฏิบัติ ด้านทำสมาธิ ส่วน
ผมเช่นเดียวกัน... พอทำตามที่พระอาจารย์แนะนำ
นาน ๆ เข้า... เกิดความมั่นใจ มีสมาธิดีขึ้นเยอะ
ครับ..

  

  

thx u crab

  

แวะมาทักทายครับ หายไปนานทีเดียว ผมก็ชักจะอัลไซเมอร์รับประทานเป็นบางเรื่องแล้วเหมือนกันครับ อิอิ

  

คุณพี่กลับมาแบบฟรุ้งฟริ้ง แล้วก็ปิ๊งหายไปเลยค่า