มาเล่าต่อ..จากความเดิมตอนที่แล้ว..หลังจากที่ฉันขึ้นรถแท็กซี่ไปกับเด็กๆพวกนั้น
นั่งไปซักพัก มีโทรศัพท์ เข้ามาที่เครื่องของน้องเด็กมัธยม
ฉันสาบานเลยนะว่าไม่ได้แอบฟัง แต่ด้วยความที่ ที่นั่งของฉันค่อนข้างเบียดชิดกับคุณน้องเขา ฉันเลยได้ยินมาด้วยความบังเอิญ
เข้าใจว่าคนที่โทรมาน่าจะเป็นคุณแม่หรือใครซักคนที่เป็นผู้ปกครองของน้องเขา
โทรมาถามว่าไปไหน เลิกเรียนแล้วทำไมไม่ยอมกลับบ้าน
คุณน้องเธอตอบไปว่า อยู่ แถวๆ เดอะมอล ท่าพระ (จริงๆแล้วนั่งบนแท้กซี่)
คุณน้องเธอบอกคุณแม่ว่า ต้องไปซื้ออุปกรณ์มาทำรายงาน
มีเสียงตอบกลับมาว่า ทำรายงานอะไร ทำไมต้องซื้อตอนเย็นๆค่ำๆ
คุณน้องเธอตอบไปว่า
ก็ " รายงานรีบส่ง ต้องรีบส่งวันอังคารแล้ว เลยต้องรีบมาซื้อ"
คาดว่าทางฝ่ายนู้นคงไม่ยอมเข้าใจ คุณน้องเธอส่งโทรศัพท์มือถือ ให้คุณพี่ทอม..คุยแทน
คุณพี่ทอม เธอก็ดีแสนดี คุยแทนให้แบบเดียวกับที่คุณน้องเธอ บอกเป๊ะเลย
ฉัน สะกิดเจ้านุ่น บอกว่า "นั่นน่ะ แม่เค้าโทรมาตามแล้ว ทำไงล่ะนั่น"
คุณน้องมัธยมต้นคนนั้นเธอรีบบอกกับทุกคนในรถว่า
"ปล่าวค่ะ คือ เรื่องของเรื่องน่ะเพื่อนหนุที่ชื่อ น้องเปรี้ยว เค้าแอบหนีแม่ไปเที่ยว กับแฟนแล้วโกหกแม่ว่าไปกับหนู น่ะค่เลยมีปัญหานิดหน่อย"
ตดแรกยังไม่ทันหายเหม็น โทรศัพท์มือถือ ของน้องสาวห้าวตัวขาวสูง ก้เข้ามา
ฉันก็ขอยืนยันอีกครั้งว่า ฉันไม่ได้แอบฟัง แค่บังเอิญได้ยินจริงๆ
ได้ความอีกครั้งว่า คุณแม่โทรมาตาม 55
บอกว่าเย็นแล้วทำไมไม่รีบกลับบ้าน ไปไหน ทำไมต้องเถลไถล กลับเย็นมากด้วย
น้องเธอตอบกลับไปว่า " เออๆ ไม่เย็นหรอก อยู่แถวนี้แหละ เดี๋ยวก็กลับแล้วน่ะ เออ 5โมงก็กลับแหละ" (แต่ตอนน้องเธอรับโทรศัพท์มันก็จะ5โมงแล้วอ่ะ 55+)
พอวางสาย น้องก็บ่นอุบ ว่า"โตแล้ว ทำไมไม่ไว้ใจกันเลย โทรตามอยู่ได้"




ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะไปเดินสำเพ็ง แต่ด้วยสภาพการจราจรติดขัด ทัศนียภาพในรถที่แสนขัดหูขัดตา
อิตาคนขับแท้กซี่จอมหงุดหงิด ยังกะ เพิ่งทะเลาะกับเมียมา ฉันจึงตัดสินใจลงจากรถแท้กซี่ แถววงเวียนใหญ่
แล้วลงไปซื้อเครื่องเขียน ที่ร้านธนบุรีศึกษา
หลังจากซื้อเครื่องเขียนเสร็จแล้ว ฉันกับพวกเด็กๆ ไปเดินเที่ยวที่ตลาด คลองสาน ช่วงที่เดินที่ตลาด
น้องมัธยมต้น เกิดงอนอะไร น้องทอม ตัวดำ อีกก้ไม่ทราบ เธอประโคมทั้งฝ่ามือและกำปั้น ใส่หลังน้องทอม อย่างไม่ปราณีปราศัย
อนิจจา ช่วงเวลาแห่งการเดินตลาด เธอทั้งสองคงมองไม่เห็นข้าวของอะไรทั้งนั้น นอกจาก แผ่นหลัง และกำปั้นของกันและกัน

หลังจากเดินตลาดได้ 1รอบ เจ้านุ่นพาฉันข้ามฟาก ทางเรือ ไปท่าน้ำสี่พระยา
ท่าน้ำสี่พระยา มีขนมขายเยอะมาก ฉันหยุดชิมขนม ที่ร้านหรู ที่วางขนมไว้ให้ชิมฟรี
หลังจากยืนชิมอยู่หลายชิ้น ฉันตัดสินใจซื้อพายกรอบ 1ถุง คุ้กกี้ สีดำเหมือนถ่าน อีก1 ถุง
คนขายรีบ กุลีกุจอเอาใส่ถุงให้ฉัน กินเวลาแค่เศษเสี้ยววินาที
คงอยากไล่ให้ฉันไปซะให้พ้นๆ ก่อนที่มันจะยืนกินขนม ตัวอย่าง ในจานหน้าร้านจนหมด
น่าแปลก ..ที่ขนมตัวอย่างชิมฟรี มักอร่อยกว่าขนมที่เราซื้อมา
ฉันหยิบขนม ที่ซื้อมากินแค่ 1ชิ้น ก่อนส่งให้น้องๆ
ฉันยื่น ขนมให้ น้องมัธยมต้น แต่เธอปฏิเสธ ฉันจึงต้องยัดขนมถุงนั้นใส่ในมือน้องทอม ตัวดำ


ฉับพลันที่ฉันหัน หน้าไป...มีเสียง ถุงขนมตกพื้นดังปั๊ก....ฉันรีบหันกลับไปจะดุ ว่าทำขนมตกพื้น ทำไม เสียของ
สายตาของฉันก็บังเอิญไป ประสานกับ สตรีนางหนึ่ง
ทางด้านหลัง สตรีอันสวมเสื้อยืดคอกลม ใส่กางเกงยีนส์ครึ่งแข้ง
สตรีผู้มีอิริยาบทของการท้าวสะเอว พร้อม ปากที่ขยับรัว เปล่งเสียงที่สูงปรี๊ด จนฉันตั้งตัวไม่ทัน
........ยังมีต่อ.........แล้วจะมาเล่าต่อจ่ะ